اگر روزی چین در صدر فوتبال دنیا قرار بگیرد، آنها ممکن است به دیدار دوستانه مقابل فیلیپین در ۱۷ خرداد امسال به‌عنوان نقطه عطف پیشرفت خود فکر کنند. مساله این نیست که چین این بازی را دو بر صفر برد، یا اینکه مارچلو لیپی به‌عنوان مربی به چین برگشت، بلکه مهمترین نکته این است که یک بازیکن سابق تیم ملی جوانان انگلیس، در این بازی پیراهن قرمز چین را پوشید.
این بازیکن که سرود ملی چین را زمزمه می‌کرد، تا همین زمستان اخیر در تیم برنتفورد در چمپیونشیپ (دسته دوم انگلیس) بازی می‌کرد اما نام او حالا دیگر «نیکو یناریس» نیست. این بازیکن سابق جوانان آرسنال و انگلیس حالا «لی که» نام دارد. این نشان از تغییر سیاست‌های چینی‌ها دارد و او نخستین بازیکنی است که با تغییر تابعیت برای تیم ملی چین بازی می‌کند. لی که ۵۵ دقیقه بازی کرد و سپس در میان تشویق ایستاده ۴۰هزار تماشاگر حاضر در ورزشگاه تعویض شد، گفت: «زمانی که به اینجا آمدم سرود ملی را یاد گرفتم و دارم گام به گام به پیش می‌روم. من به یادگیری زبان چینی ادامه می‌دهم و امیدوارم در چند ماه آینده بتوانم مصاحبه‌ای به زبان چینی داشته باشم.»
لی که در لندن متولد شده و مادری چینی دارد. تیم بیجینگ (پکن) گوان او را در ژانویه خریداری کرد و به او پیشنهاد داد که تابعیت چین را بپذیرد. او هم پذیرفت. در چین، تابعیت دوگانه وجود ندارد. او به همراه جان هو ساتر، بازیکن متولد نروژ راهی پایتخت چین شد و هر دو تابعیت چین را گرفتند.
این برای باشگاه اهمیت بسیاری داشت، چرا که آنها توانستند نام این دو نفر را به‌عنوان بازیکنان داخلی ثبت کنند و از سهمیه سه بازیکن خارجی‌شان کم نشد.
اما این موضوع برای کشور اهمیت بیشتری داشت. در سال ۲۰۱۶ بود که مقامات چینی در پکن برنامه‌ای رسمی تدوین کردند که طبق آن، تیم ملی چین باید تا سال ۲۰۳۰ قدرتی در فوتبال آسیا شود و تا اواسط قرن هم تبدیل به یکی از تیم‌های قدرتمند دنیا شود. آنها فرض را بر این گذاشتند که این کار تنها باید از این طریق انجام شود که کودکان چینی کاری را انجام دهند که تا پیش از آن به‌ندرت انجام می‌دادند، یعنی اینکه از سنین پایین فوتبال بازی کنند اما حالا به نظر می‌رسد که میانبرهایی هم وجود دارد.
لیپی از استفاده از چنین بازیکنانی بسیار راضی است. این مربی ایتالیایی پس از ۲۷ ماه حضور در راس تیم ملی این کشور، از سمت خود کنار رفت اما چند ماه بعد برگشت. در این مدت فابیو کاناوارو مربی چین بود و آنها شکست‌های خانگی تحقیرآمیز برابر ازبکستان و تایلند را تجربه کردند. طبق گزارش‌ها، لیپی شرایطی برای بازگشت داشت و یکی از آنها این بود که بتواند از بازیکنانی که متولد چین نیستند هم استفاده کند.
در رسانه‌های رسمی و شبکه‌های اجتماعی، دغدغه‌هایی در این زمینه مطرح شد که آیا باید به لی که، که از سمت مادر چینی است، فرصت حضور در تیم ملی داده شود یا نه اما دغدغه‌های دیگری هم هست. لیپی پس از نخستین بازی لی که برای تیم ملی گفت: «البته، ما امیدواریم که بازیکنان خوب بیشتری داشته باشیم. ما نیاز به مهاجمان خوبی داریم. وو لی و گائو لین مهاجمان بسیار مهمی برای ما هستند اما اگر مهاجمان قدرتمند دیگری هم به ما اضافه شوند که چه بهتر.»
الکسون و ریکاردو گولارت، دو بازیکن برزیلی را می‌توان مهمترین خریدهای باشگاه‌های چینی از سال ۲۰۱۱ به این سو دانست. از آن سال بود که باشگاه‌های چینی دست به خریدهای گران‌قیمت خارجی زدند. هر دو نفر به تیم ملی برزیل دعوت شده‌اند اما تاکنون برای این تیم بازی نکرده‌اند. آنها بیش از پنج سال است که در چین بازی می‌کنند و به این ترتیب طبق مقررات فیفا، اجازه حضور در تیم ملی چین را پیدا کرده‌اند. آنها ممکن است در سپتامبر که مسابقات مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲ آغاز می‌شود، به تیم چین دعوت شوند.
این دو نفر می‌توانند تغییرات گسترده‌ای را در چین رقم بزنند. با چنین مهاجمانی - که در کنار وو لی قرار می‌گیرند که توانسته در اسپانیول و اسپانیا با سرعتی بیش از انتظار جا بیفتد - چین بهترین خط حمله آسیا را خواهد داشت.
لیپی هم مربی این تیم است و اگر اژدهایان نتوانند به جام جهانی ۲۰۲۲ قطر راه پیدا کنند، جای شگفتی خواهد بود.
در این مورد، واکنش‌ها متفاوت بوده است. شبکه‌های اجتماعی پر است از نگرانی‌های مردم درباره اینکه با حضور بازیکنان برزیلی، شخصیت تیم ملی چین چگونه خواهد شد. چینی‌ها غرور بسیاری دارند و در همین حین، مردم این کشور از اینکه آنها در محبوب‌ترین ورزش دنیا همیشه ناکام بوده‌اند هم خسته شده‌اند.
این بحث فعلا ادامه پیدا خواهد کرد ولی اگر چین بتواند رقیبانی سخت‌تر از فیلیپین را هم شکست دهد، احتمالا دیگر خبر چندانی از این صحبت‌ها نخواهد بود.
- 12
- 5
