گاهی می‌شود یک شبه راه صد ساله را پیمود. می‌شود بدون بردن جام، فتح بزرگی انجام داد. می‌شود در فاصله چند ساعت، تاریخ یک باشگاه را وارد دوره و عصر جدیدی کرد. اتفاقی که در ۸۷ سال، بی سابقه بوده است.
شب گذشته دور سوم رقابت‌های جام اتحادیه فوتبال انگلستان با انجام چند دیدار پیگیری شد و در یکی از معمولی‌ترین و قابل پیش‌بینی‌ترین مسابقات که نتیجه‌اش تقریبا بر همگان مشخص بود اتفاقی عجیب رخ داد و بر تمام پیش‌بینی‌ها خط بطلان کشید. تاتنهام، مدعی چندین سال اخیر لیگ جزیره و فینالیست لیگ قهرمانان اروپا در فصل ۱۹-۲۰۱۸ با اکثریت قریب به اتفاق ستاره‌های خود راهی ورزشگاه نقلی و ۱۰ هزار نفری "کولچستر کامیونیتی" شد تا حریف دسته چهارمی خود را گلباران کند و به پایتخت برگردد.
"کولچستر یونایتد" برای رسیدن به تاتنهام ابتدا "سوویندون تاون" را با سه گل شکست داده بود و سپس در گام دوم تیم لیگ برتری کریستال پالاس را در خانه‌اش و پس از تساوی صفر بر صفر در وقت قانونی در ضربات پنالتی شکست داده بود. آنها در همان مرحله دوم ماموریت خود را انجام داده بودند و هواداران این تیم آبی پوش صرفا برای رویارویی با تاتنهام، خوشحال و سرسمت بودند و اهمیتی به نتیجه نهایی نمی‌دادند. زنبق‌های سفید از همان ابتدا حملات پردامنه‌ای را ترتیب دادند و شاگردان "جان مک گریل" ۴۷ ساله هم با دفاعی پرتعداد سعی در مقاومت کردن داشتند. چیزی برای از دست دادن وجود نداشت. نیمه اول در کمال تعجب بدون گل به اتمام رسید.
در ۴۵ دقیقه دوم فشار حملات تاتنهام دوچندان شد. سون به میدان آمد. اریکسن، دله علی، لاملا و لوکاس مورا هم بودند اما اثری نداشت. هرچه به پایان بازی نزدیک‌تر می‌شدیم کولچستری‌ها اعتماد به نفس بیشتری پیدا می‌کردند و ۱۰ هزار تماشاچی داخل ورزشگاه هم برایشان سنگ تمام می‌گذاشتند. ماجرا جدی شده بود. حالاچیزی در ذهن مردم و بازیکنان در حال شکل گرفتن بود. شاید بتوان معجزه‌ای رقم زد. ۹۰ دقیقه تمام شد. درصد مالکیت ۷۵ به ۲۵ . ۱۹ شوت به چهار شوت.هفت کرنر به یک کرنر. اما نتیجه بدون گل مساوی. کار به ضربات پنالتی کشیده شد. سناریوی "پالاس" برای "تات" هم در حال تکرار شدن بود.
"دیان گِرکن" ۳۴ ساله در همان ابتدا پنالتی اریکسن را مهار کرد. آنها با یک گل پیش بودند تا "کرون" بازیکن این تیم، خواست گازانیگا را با چیپ تحقیر کند اما گلر تاتنهام دستش را خواند و همه چیز به تساوی کشیده شد. مورا برای تیم میهمان پشت توپ ایستاد تا پنالتی پنجم را بزند. توپ به بیرون رفت. به حساس‌ترین لحظه تاریخ باشگاه کولچستر رسیده بودیم. "تام لپسیل" جوان و ۱۶۸ سانتی متری پشت توپ قرار گرفت. گازانیگا فریب خورد و تام به قهرمان و پادشاه مردم کولچستر تبدیل شد. آنها با حذف کردن فینالیست لیگ قهرمانان به مهمترین افتخار خود دست پیدا کردند. همه تماشاگران به داخل زمین ریختند تا در جشن بزرگ شرکت کنند. پوچتینو به هم سنِ کم نام و نشان خود باخت و تیمش نخستین قربانی بزرگ جام اتحادیه لقب گرفت.
کولچستر هیچ وقت نتوانسته به سطح اول فوتبال انگلستان راه پیدا کند و شاید هیچ وقت چنین اتفاقی رخ ندهد. آنها بهترین نتیجه‌شان رسیدن به رتبه دهم چمپیونشیپ بوده است و البته شکست دادن لیدز یونایتد در دور پنجم جام حذفی سال ۱۹۷۱. اما حالا هواداران این تیم می‌توانند برای هم رده‌های خود کری بخوانند و با سینه ستبر بگویند شاید هیچ وقت به لیگ برتر نرسند اما توانسته‌اند یکی از شش تیم بزرگ کشور را شکست دهند. کولچستر هم اکنون در جدول ۲۴ تیمی لیگ دو(سطح چهارم فوتبال انگلستان) رتبه دهم را به خود اختصاص داده اند.
- 11
- 4
