تازه‌ترین خبر از این حیث بازداشت و زندانی کردن چند دختر و زن علاقه‌مند به فوتبال است که به «دختران آزادی» معروف هستند. جرم دختران آزادی فقط تلاش برای ورود به ورزشگاه برای تماشای فوتبال از نزدیک بوده است. لازم به یادآوری است دختران آزادی نامی است که به فعالان ورود زنان به استادیوم آزادی داده شده است.
براساس گزارش‌ها، زهرا خوش‌نواز، لیلی ملکی، هدیه مروستی و فروغ علایی روز دوشنبه، ۲۱ مرداد، در تلاش برای ورود به ورزشگاه آزادی تهران بازداشت شده‌اند.در خبر دستگیری دختران آمده است که همگی آن‌ها به زندان قرچک ورامین منتقل شده‌اند. این دختران در اردیبهشت ماه با تغییر چهره خود و پوشیدن لباس مردانه در جشن قهرمانی پرسپولیس در ورزشگاه آزادی تهران حاضر شده بودند.
لازم به ذکر است فروغ علایی عکاس مطبوعاتی است و چندی پیش با مجموعه عکس «گریه برای آزادی» برنده بخش مجموعه عکس ورزشی جایزه «ورلد پرس فوتو» ۲۰۱۹ شد. عکس‌های او اخیرا در روزنامه گاردین نیز چاپ شده است.
در حالی تلاش زنان برای ورود به ورزشگاهها به زندان ختم می‌شود که بحث ورود زنان به ورزشگاههای ایران بیخ پیدا کرده و از یک مطالبه داخلی به یک مطالبه بین‌المللی تبدیل شده است. به نحوی که فدراسیون جهانی فوتبال، فیفا، هر گونه تبعیض جنسیتی را ممنوع کرده و تا نهم شهریورماه به ایران مهلت داده است که مساله ورود زنان به ورزشگاهها را حل کند.
البته در ماه‌های اخیر و در پی فشارهای فیفا، فدراسیون فوتبال کشور در چند مسابقه اجازه حضور گزینشی تعدادی از زنان را در ورزشگاهها داد اما همین اقدام نیز با انتقاد تند برخی از مقام‌های مذهبی و قضایی کشور روبه‌رو شد.
در تازه‌ترین مورد محمدجعفر منتظری، دادستان کل کشور، هفته گذشته ضمن مخالفت با حضور زنان در ورزشگاهها گفته بود«فیفا دلش برای زنان ایران نسوخته» و گفته درخواست این سازمان بین‌المللی برای حضور زنان در ورزشگاه «از مصادیق نفوذ دشمن» است.
در این میان برخی دستگیری این دختران را به فدراسیون فوتبال و شخص رئیس فدراسیون گره زدند. اما این فدراسیون خبر بازداشت این دختران را تایید یا تکذیب نکرد، بلکه سخنگوی آن گفته که این نهاد نقشی در این موضوع نداشته است.امیرمهدی علوی، سخنگوی فدراسیون فوتبال شایعات منتشره پیرامون شکایت رئیس فدراسیون از فرد یا گروهی از افراد را تکذیب کرد و گفته است این بازداشت‌ها در صورت صحت هیچ ارتباطی به فدراسیون فوتبال ندارد.
بحث حضور زنان به ورزشگاه از قولهای انتخابات ریاست جمهوری حسن روحانی به زنان بود، اما در این زمینه اقدام خاصی که منجر به باز شدن در ورزشگاهها به روی زنان باشد، انجام نشده است . البته هفته گذشته لعیا جنیدی معاونت حقوقی رئیس جمهور گفته بود که دولت موافق حضور زنان در ورزشگاهها است و این مسئله هیچ منع قانونی ندارد. پیش‌تر نیز حسن روحانی به برطرف شدن موانع حضور زنان در ورزشگاهها اشاره کرده بود و با ذکر این نکته که فضای ورزشگاهها نباید مانع ورود زنان شود، موافقت ضمنی خود را با حضور زنان در استادیوم‌ها اعلام کرده بود.
هرچند که بحث ورود به ورزشگاههای فوتبال امسال بیشتر از هروقت دیگری در کانون توجه بود اما سابقه تلاش و سعی پیوسته زنان فوتبال‌دوست ایرانی برای ورود به استادیوم‌های ورزشی، بحثی قدیمی است که طیف موافق و مخالف آن هنوز به فهم مشترکی از آن نرسیده‌اند تا بتوانند یک بار برای همیشه پرونده آن را ببندند.
موضوع ساده حضور زنان در ورزشگاهها در کشور ما به چنان موضوع بغرنجی تیدیل شده است که دولت‌های ایران ۴ دهه است از حل آن عاجز مانده اند، به نحوی که مخالفان و موافقان این جریان همواره بر طبل مواضع مثبت و منفی خود نسبت به آن می‌کوبند تا این موضوع همچنان لاینحل‌تر از دیروز باقی بماند.
اگر چه ممانعت از ورود زنان به ورزشگاهها موضوع تازه‌ای نیست و عمری به بلندای چهار دهه دارد اما زندانی کردن دختران علاقه‌مند به فوتبال به جرم تلاش برای ورود به ورزشگاه بدعت جدیدی است که از سخت‌گیری‌های بیشتر این حوزه حکایت دارد. آن هم درست زمانی که فیفا برای فوتبال ایران خط و نشان کشیده است که اگر ایران موضوع اجازه ورود زنان به ورزشگاهها را حل نکند فوتبال این کشور را تعلیق می‌کند.
زندانی کردن زنان علاقمند به تماشای فوتبال به جرم تلاش برای ورود به ورزشگاه این سوال را در ذهن ایجاد می‌کند که نهادهای مجری این عمل براساس کدام ماده قانونی و به تاسی از کدام نظام حقوقی اقدام به بازداشت و زندانی چند دخترعلاقه‌مند به فوتبال آن هم تنها به جرم تلاش برای ورود به ورزشگاه و تماشای فوتبال، کرده است؟ روزنامه همدلی برای پیگیری جایگاه قانونی چنین اقدامی با طیبه سیاووشی نماینده مجلس تماس گرفت. این نماینده با بیان این که رفتن زنان به ورزشگاه منع قانونی ندارد گفت دلیل و چرایی این اتفاق را از افراد و سازمان‌هایی که اقدام به بازداشت این دختران فوتبال دوست کرده بپرسید.
وی در جواب این سوال که آیا نمایندگان مجلس که عنوان قانون‌گذار را یدک می‌کشند تمهیداتی برای برخورد با سازمان‌ها و نهادها یا افرادی که براساس قوانین نانوشته برای شهروندان ایجاد مشکل می‌کنند، اندیشیده‌اند یا خیر؟ گفت: وقتی قانونی برای منع رفتن ورزشگاه به زنان وجود ندارد، دیگر چه می‌توان گفت! من حرفی ندارم!
بر همگان روشن است که این عمل براساس یک قانون نانوشته انجام گرفته است و ماده قانونی که ورود زنان را در ورزشگاه غیرقانونی بداند، در هیچ یک از قوانین کشور وجود ندارد و نهادها و دستگاه‌هایی که از ورود زنان به ورزشگاه ممانعت به عمل می‌آورند عملا کاری فراقانونی انجام می‌دهند. این در حالی است که «قانون»در هر کشوری از جمله کشور ما حرف اول را می‌زند و قوای سه‌گانه کشور همواره در تلاش هستند که خود را قانون مدار معرفی کنند .
وقتی پایبندی به قانون در کشور ما آن قدر ارزشمند است که دستگاه‌های کلان کشوری مانند قوه مقننه، مجریه و قضائیه از آن به عنوان شاخصی برای عملکرد خود استفاده می‌کنند، چگونه است که نهاد یا سازمانی بدون وجود حتی یک ماده قانون در زمینه جلوگیری از حضور زنان به ورزشگاهها، از حضور آنان ممانعت می‌کنند و حتی آنان را به جرمی که در قانون پیش‌بینی نشده است،زندانی می‌کنند.
اگر برخوردهای غیرقانونی در کشور فراگیر شود، بیم آن می‌رود در آینده سنگ روی سنگ بند نشود و هر نهاد، سازمان یا فردی که دستش به جایی بند است، براساس قانونی نانوشته و به هر بهانه‌ای حقوق شهروندان را نقض کند.
صرفنظر از فراقانونی بودن رفتار دستگاه‌ها ، نهادهای ذیربط در زندانی کردن زنان علاقه‌مند به فوتبال، این سوال پیش می‌آید که آیا محیط زندان و همنشینی با مجرم‌های دیگر امن‌تر از محیط ورزشگاه برای زنان است که آنان به جرم تلاش برای رفتن به ورزشگاه باید در آن جا نگهداری شوند؟
- 10
- 4
