تکلیف VAR چه شد؟

برای جماعتی که گذشته درس عبرت نمی شود، مرثیه سرایی و نوشتن و انتقاد کردن مثل آب در هاون کوبیدن است. خیلی زود یادمان رفت همین اعتراض های پوچ و عبث به داوری در جام ملت‌های آسیا یقه ایران را گرفت و درست در مهم‌ترین و هیجان انگیز ترین نقطه تاریخ به دلیل یک ضعف رفتاری که در فرهنگ‌مان ریشه دوانده یک گل ناقابل تقدیم ژاپن کردیم و آرزوهای ۴۳ ساله خود را به باد دادیم. پس نوشتن و مصداق آوردن از آنچه که راحت به دلیل خشونت در مستطیل سبز از خود نشان داده ایم نه تنها فایده ای ندارد، بلکه این روزها گلادیاتورهای وطنی و غیر وطنی به اسم تعصب و عشق به پیراهن در چمن فوتبال از ته دل به ما می خندند واین نقدها را گویی روی یخ می نویسیم.

گوش شنوا که قطعا از سوی باشگاه ها وجود ندارد که اگر داشت خود باشگاه ها که متاسفانه بي خود و بی جهت عنوان فرهنگی هم یدک می کشند با بیانیه نویسی یا با کنایه در نشست های خبری از سوی سرمربیان و مدیران رسانه ای خود این طور به جان هم نمی افتادند. پس مستقیم و رک صحبت خود را به مسیر اصلی‌اش می بریم و روی صحبت را با کمیته داوران باز می کنیم. کمیته ای که باید در حمایت درست و به موقع از داورانش خودی نشان دهد اما شاهد هستیم در روزگاری که بیشترین هجمه ها به سمت داوران روانه شده مسئولان فدراسیون فوتبال، سازمان لیگ و کمیته داوران فقط به مصاحبه های پراکنده بسنده کرده اند و هیچ اتفاق دیگری برای درست کردن این شرایط بحرانی ندارند. آش این قدر شور شده که گزارشگران تلویزیونی هم عنان کار از دست داده اند و هر صحنه خطایی که حق یا ناحق، درست یا غلط از سوی داور سوت زده می شود به خود اجازه می دهند تا داور را که زیر سیل فحاشی از سوی هواداران قرار گرفته اند نقادی کنند و موج سواران را از نقدهای غیر اصولی و گاه برای خودشیرینی هواداران یک تیم بی نصیب نگذارند. همین چند روز پیش بود که در بازی رئال مادرید و آژاکس در لیگ قهرمانان اروپا درحالی که در صحنه ای که آژاکس در خانه به تیم مادریدی گل زد و آن اتفاق آفساید هم بود. ابتدا گل تایید شد اما داور وسط برای تشخیص آن درخواست VAR کرد. گزارشگر بازی که اتفاقا عادل فردوسی پور هم بود اشاره کرد که آفسایدی در کار نبوده و چرا باید داور درخواست سیستم ویديویی کند اما بعد از چهار بار مرور صحنه از سوی داور VAR مشخص شد که آفساید درست بوده است.

به همین راحتی از بیرون گود کار داوران در لیگ برتر قضاوت می شود و همین برداشت های لحظه‌ای از قضاوت ها عاملی می شود برای انواع انتقادات و توهین‌ها به داوران لیگ برتری. در اینکه گاهی اشتباهات داوری در لیگ برتر به تیم ها صدمات جبران‌ناپذیری زده است اما آیا روشی که این روزها درلیگ برتر به کار گرفته شده مشکلی را حل می کند؟ کدام تیم با رفتارهای غیر اصولی و با بیانیه نویسی و جدیدا با سیاست سکوت و عدم حضور در نشست های خبری توانسته امتیازهاي از دست رفته به دلیل اشتباهات داوری را برای خود بازگرداند که اکنون شاهد رفتارهای عجیب در لیگ هستیم؟به عقب که باز می گردیم اوج انتقاد از داوری از بازی پرسپولیس و سپاهان کلید زده شد.

جایی که از یک هفته قبل از بازی، برانکو در نشست خبری و بعد از بازی با ذوب آهن درحالی که در آن مسابقه خطای داوری خیلی چشمگیری رخ نداده بود به داوری ها تاخت و بعد در پایان بازی پرسپولیس و سپاهان، امیر قلعه نویی در بی سابقه ترین مصاحبه خود فغانی را قلدر جدید فوتبال معرفی کرد. اینکه فغانی در آن بازی قضاوت خوب يا بدی انجام داد به کنار اما آیا ادبیات به کار گرفته شده از سوی سرمربی سپاهان سبب نشد تا نگاه ها به داوران تغییر کند؟ در آن برهه کمیته داوران برای حفاظت از داور خود چه کرد؟ کمیته انضباطی چه کرد؟ مسئولان فدراسیون در آن زمان آیا صدای زنگ خطر را شنیدند؟ کمیته اخلاق حتما باید خونی از بینی کسی بیاید تا به این بیانیه نویسی ها و مصاحبه های معنادار تیم ها ورود کند؟ در فصلی به سر می بریم که در رفتاری بی سابقه تمامی تیم های لیگ برتری به داوری ها معترض هستند اما دور از فضای مجازی که متاسفانه مجالی شده برای عده ای هتاک تا هر آنچه که در خیابان و سکوهای ورزشگاه ها نمی توانند از خود نشان دهند اما همه دق ودلی خود را با حمله به پیج های داوران یا صفحات هواداری خالی می کنند. آیا کسی در کمیته داوران و فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ به بررسی و ریشه یابی این مشکل دست زده اند؟ رفتار بازیکنان داخل زمین غیر قابل باور شده است. داوران لیگ برتری با همه نقاط قوت و ضعف خود پیش از اینکه به زمین بیایند بازنده های بزرگ هر بازی هستند.

به نظر می رسد نوعی اپیدمی در بین بازیکنان به خصوص بازیکنان چهار تیم استقلال، پرسپولیس، سپاهان و تراکتورسازی به وجود آمده و هر کدام در تقلید رفتار از هم سبقت گرفته اند و در مسابقه ای شرکت کرده اند که هر کسی بیشترین اعتراض را به داور داشته باشد برنده اسکار می شود. نگاهی به فیلم و عکس های بازی های اخیر تیم های مذکور بیندازید همه چیز عیان است. به چهره خشن بازیکنان نگاهی بیندازید همه چیز دست‌تان می‌آید. از باشگاه ها که هیچ امیدی نیست چون این طور که شواهد نشان می دهد آن‌ها از رفتار بازیکنان خود خیلی هم راضی هستند که اگر نبودند بازیکنی که به دلیل اعتراض کارت زرد می گیرد و حضور خودش را از بازی های مهم آینده تیمش محروم می کند حتما برخوردی می شد اما وقتی باشگاه ها با بازیکنان عصبانی و از خود متشکر خود برخوردی نمی کنند و همه نداشته های خود را در داوری ها جست‌وجو می کنند دیگر چه باید گفت؟ به فریدون اصفهانیان، ريیس کمیته داوران به دلیل شرایط موجود نقد وارد است اما او چند روز قبل به حرف مهمی اشاره کرد و گفت اگر با این حجم از انتقادات داوران بگویند دیگر نمی خواهند قضاوت کنند چه باید کرد. حرف او را باید جدی گرفت.

به نظر می رسد داوران یک بار برای همیشه باید این تصمیم مهم را بگیرند تا بلکه با همت خود این شرایط آشفته فرهنگی و این رفتار غلط و بد آموخته بازیکنان و مربیان را تغییر دهند. باید از یک جایی بساط اعتراض‌های بیش از حد و غیر قابل کنترل را جمع کرد. اعتراض به داوری ها همیشه در همه دوران‌ها بوده است و جلوگیری از اشتباهات داوری فرضی محال است اما قرار نیست به دلیل اشتباه داوری رفتارهای غیر انسانی داشته باشیم. گرفتن امتیاز به چه قیمت؟ آیا کسی قیافه موعود بنیادی‌فر بعد از پایان بازی پرسپولیس و استقلال خوزستان را دید؟ نفس راحتی که او بعد از بازی کشید نشانه چیست؟ داور بازی استقلال و تراکتورسازی با چه گناهی باید زیر آن همه فشار قرار گیرد؟ آقای کمیته داوران شما که می دانستید پول، امکانات سخت افزاری و نرم افزاری ندارید چرا وعده سیستم ویديویی را به جامعه فوتبالی می دهید؟ شما که توان برخورد با شرایط را ندارید چرا از داوران پشت دروازه استفاده می کنید درحالی که در بازی های اخیر نقش آن‌ها در تصمیم گیری های مهم چه بوده است؟ آقای رفعتی شما که می‌دانید با کمبودها از هر نوعش روبه‌رو هستید چطور وعده استفاده از VAR در دربی را می دهید؟ آیا خود شما آتش بیار معرکه برای داوران نیستید؟ آقای کمیته انضباطی برخورد قاطع شما با بازیکنان، مربیان و باشگاه های همیشه عصبانی چیست؟ چه قانونی برای مصون ماندن داوران داریم؟ آیا همه عدم نتیجه‌گیری تیم ها به خاطر ضعف داوران است؟ بهتر است این گونه تمام کنیم فدراسیونی که برای داورانش حرمت قايل نمی شود دفاع از سوی دیگران کاسه داغ تر از آش شدن است. نقد بر داوری همیشه بوده و هست اما دلیل نمی شود باشگاه ها به خود اجازه دهند این طور لجام گسیخته رقابت خود را در اتهام به داوران به رخ بکشند.