مدیران پرسپولیس که بهخاطر جدایی برانکو روزهای پرتلاطمی را پشت سر گذاشتند، بالاخره فرصت کردند وارد بازار نقلوانتقالات شوند. دستکم تا لحظه تنظیم این مطلب هنوز جدایی هیچ بازیکنی از پرسپولیس قطعی نشده و حتی شایان مصلح و محمد نادری که قراردادشان تمام شده بود هم در این تیم ماندنی شدهاند. به علاوه پرسپولیس سه بازیکن جدید به نامهای فرشاد احمدزاده، محمدحسین کنعانیزادگان و وحید امیری جذب کرده است. در این بین اما آنچه باعث نگرانی شده، ترافیک وحشتناک در برخی خطوط سرخپوشان است. میگویند سیستم پایه گابریل کالدرون در تیمهای سابقش، معمولا ۱-۳-۲-۴ یا ۲-۴-۴ بوده است. اگر فرض کنیم همه میمانند و کالدرون هم مثل برانکو پرسپولیس را با چینش ۲-۴-۴ به زمین میفرستد، خواهید دید که نیمکت این تیم تا چه اندازه شلوغ خواهد شد.
دروازهبان
کمترین دغدغه در مورد این پست است. اگر بیرانوند بماند، پرسپولیس روی کاغذ بهترین گلر ایران را در اختیار خواهد داشت؛ دروازهبانی که در هر سه قهرمانی قبلی این تیم هم حضور داشته است. از سوی دیگر بوژیدار رادوشوویچ بهعنوان آخرین بازمانده سلطنت کرواتها در پرسپولیس، دروازهبانی است که گلر دوم بودن را پذیرفته و با کمترین حاشیه ممکن خیلی راحت روی نیمکت منتظر میماند تا در موارد نیاز به میدان برود. طی این چند روز حرف و حدیثهایی در مورد جدایی هر دو گلر وجود داشته است.
خط دفاعی
دردسرها از همین منطقه شروع میشود. پارسال زوج قلب خط دفاعی پرسپولیس را جلال حسینی و شجاع خلیلزاده تشکیل میدادند که خیلی هم موفق بودند. آن زمان هر وقت یکی از این دو بازیکن به مشکل میخورد، محمد نادری یا محسن ربیعخواه جایش را پر میکردند. الان اما علاوه بر اصلیها و ذخیرهها، محمد انصاری بهبود یافته و مدعی بازی در این پست است. به علاوه آقایان محمدحسین کنعانیزادگان را هم گرفتهاند که بهصورت پیشفرض برای فیکس بودن میآید. بنابراین خودتان حساب کنید و ببینید وقتی پرسپولیس ۶ بازیکن با قابلیت بازی در پست دفاع میانی دارد و فقط دو نفر میتوانند به میدان بروند، نیمکتنشینی طولانیمدت بقیه چه تبعاتی میتواند داشته باشد. در پست دفاع راست از بین مهدی شیری و حسین ماهینی یک نفر باید بیرون بنشیند و این تازه درحالی است که سیامک نعمتی هم قابلیت بازی در این منطقه را دارد. در پست دفاع چپ هم از بین محمد انصاری، محمد نادری و شایان مصلح فقط یک نفر فیکس خواهد بود!
خط میانی
با آرایش احتمالی لوزی، احتمالا مثل گذشته کامیابینیا هافبک دفاعی فیکس سرخها خواهد بود. کمال باثباتترین بازیکن عصر برانکو در پرسپولیس بود. رزرو کامیابینیا، نوراللهی است. البته اواخر فصل گذشته برانکو از احمد در پست هافبک راست استفاده میکرد. حالا هم کالدرون باید از بین نوراللهی، سیامک نعمتی و فرشاد احمدزاده فقط یک نفر را برای این پست انتخاب کند و دو نفر دیگر را که بازیکنان کم نام و نشانی هم نیستند بیرون بگذارد. در پست هافبک تهاجمی دو گزینه اصلی بشار رسن و سروش رفیعی هستند که باز یک نفر باید نیمکتنشین شود. در پست هافبک چپ نیز رقابت وحشتناکی بین مهدی ترابی، وحید امیری و امید عالیشاه در کار خواهد بود.
خط حمله
استثنائا در این یک نقطه پرسپولیس نه تنها بحران یار مازاد ندارد، با کمبود بازیکن هم مواجه است و انتظار میرود فورواردی که به زودی جذب میشود، بلافاصله کنار علی علیپور در ترکیب اصلی بازی کند. اگر هم مهاجم مطلوب مورد نظر پیدا نشود، ممکن است کالدرون تیمش را با تکمهاجم یعنی علی علیپور و آرایش ۱-۳-۲-۴ به میدان بفرستد که در این صورت فضا برای بازی یکی از وینگرهای تهاجمی باز خواهد شد.
شمشیر دولبه
مخلص کلام؛ تیمی که با ۱۰ بازیکن به فینال آسیا رسید، ممکن است فصل جدید را درحالی شروع کند که فقط ۱۰ نیمکتنشین مدعی داشته باشد؛ از رادو و انصاری و کنعانی و ماهینی و مصلح بگیرید تا عالیشاه و نعمتی و سروش رفیعی و شاید حتی وحید امیری. این یک شمشیر دو لبه برای پرسپولیس و کالدرون است؛ یعنی همانقدر که میتواند موجب تسهیل کار شود و فرصت تعویض خوب با خوبتر را به سرمربی میدهد، این احتمال را هم بهوجود میآورد که نیمکتنشینی طولانی برخی مدعیان، آنها را علیه تیم بشوراند. البته که خیلی چیزها بستگی به مهارت کنترلی کادرفنی و حمایت هواداران دارد، اما در عین حال مدیران پرسپولیس هم میتوانستند با عدم جذب غیرضروری بازیکنانی مثل احمدزاده و کنعانیزادگان، کمی از این ترافیک بکاهند
- 11
- 1
