نگاهی به شرایط پرسپولیس و استقلال پس از دربی

نودمین دربی پایتخت را پرسپولیس برد؛ مسابقه‌ای که شاید اگر تک حرکت مهدی عبدی و اشتباه بزرگ حسین حسینی موجب روییدن یک گل در آن نمی‌شد و با نتیجه مساوی بدون گل به پایان می‌رسید، الان آماج حملات منتقدان شده بود. این بازی می‌توانست یکی از آن صفر- صفرهای زشتی باشد که نمونه‌اش را زیاد در شهرآورد تهران داشته‌ایم، اما این بار دو مربی گرانقیمت خارجی در حال خلقش بودند و شاید همین مساله بر شدت انتقادات دامن می‌زد.

با این همه، تعویض جسورانه کالدرون و البته اعتماد به نفس ستودنی عبدی در زدن ضربه مستقیم باعث شد دربی نود سرنوشت متفاوتی پیدا کند و به کانونی برای یک دوقطبی برنده- بازنده تبدیل شود. در حال حاضر سرخابی‌ها با دو اتمسفر کاملا متضاد به ادامه لیگ می‌اندیشند.

اردوگاه برنده؛ این تیم خوب نیست

پرسپولیس خوش‌شانس بود که دربی را برد. آنها با یکی از کم‌بنیه‌ترین استقلال‌های تاریخ مصاف می‌دادند، اما برای خلق موقعیت به شکل اساسی مشکل داشتند. غیر از گلی که عبدی زد، به سختی می‌توان حتی یک موقعیت دیگر را برای پرسپولیس به یاد آورد. شاید اگر بخت یار آنها نبود و پنالتی عجیب گرفته‌شده در نیمه اول به تور می‌نشست، یک شکست تلخ و حیثیتی اردوگاه قرمزها را به هم می‌ریخت. همیشه اما قرار نیست اقبال یار یک تیم باشد. پرسپولیس برای تکرار قهرمانی، خیلی باید از فرم فعلی بهتر شود.

گابریل کالدرون در مصاحبه‌های ابتدای فصلش تاکید کرده بود آمار گلزنی فصل گذشته پرسپولیس خوب نبوده و این وضعیت باید بهتر شود، اما هنوز چنین اتفاقی رخ نداده. شاگردان او سه پیروزی این فصل‌شان را تنها با سه گل سه امتیازی جشن گرفته‌اند و بدتر اینکه در ۷۰ دقیقه میانی دیدار با نفت آبادان و نیز سراسر مسابقه با استقلال به ندرت می‌شد این تیم را در حال حمله موثر و ایجاد موقعیت گل دید.

در پرسپولیس خبری از حرکات ترکیبی و تاکتیکی فصول گذشته نیست. اضافه‌کاری نزد بازیکنان این تیم بیداد می‌کند. جناح راست با مهدی شیری کاملا ساکن است و نیمکت‌نشینی محمد نادری باعث شده جناح چپ هم در دو مسابقه اخیر به همان سرنوشت مبتلا شود. میانه میدان هم در تصرف وینگرهای پرشماری همچون وحید امیری، سیامک نعمتی و مهدی ترابی است که بازیسازی نمی‌دانند و کارشان حضور در کنار خط طولی است. امیری هر بار کنار خط رفت موفق‌تر بود. ترابی اواخر بازی که وینگر چپ شد، تک گل بازی را پایه‌گذاری کرد و سیامک نعمتی هم از وقتی جای مهدی شیری را در پست دفاع راست گرفت، موفق‌تر نشان داد.

آیا کالدرون اینها را می‌بیند؟ اگر نبیند کار قرمزها خیلی سخت خواهد بود، اما هواداران و کارشناسان خوشبین‌تر عقیده دارند پرسپولیس با بازگشت کمال کامیابی‌نیا، آزاد شدن احمد نوراللهی، آمادگی بشار رسن و البته پیدا شدن یک مهاجم مکمل برای علیپور (اصلا شاید یکی مثل همین عبدی) می‌تواند شرایط بهتری پیدا کند. تا آن زمان، مساله مهم کسب امتیازات کلیدی است که فعلا در دربی با چاشنی بخت و اقبال رخ داده؛ تا بعد چه شود.

اردوگاه بازنده؛ بحران بی‌پایان

اگرچه طی ۴۸ ساعت گذشته تلاش‌هایی برای بزرگنمایی عملکرد آندره‌آ استراماچونی در دربی صورت گرفته، اما بعید به نظر می‌رسد بتوان از استقلال حاضر در شهرآورد حتی یک نقطه قوت درست و حسابی کشف کرد. این تیم صرفا یک پنالتی بادآورده کسب کرد که از دست داد و یکی، دو بار هم روی شوت‌های باری به هر جهت پشت محوطه جریمه صاحب موقعیت شد. استقلال در دربی همپای پرسپولیس بد بود و شاید حتی به مراتب بدتر از حریف؛ چه اینکه آبی‌ها مالکیت توپ را هم واگذار کردند و نهایتا به خاطر اصرارشان روی بازی تدافعی در دقایق پایانی گل خوردند. استقلال از چهار بازی اولش فقط دو امتیاز گرفته و این یک کارنامه فاجعه‌بار است.

شاید بعضی جاها بدشانسی وجود داشته، اما نکته اینجاست که در این مدت حتی پنج دقیقه فوتبال مدرن و زیبا هم از تیم استراماچونی دیده نشده است. در این میان اعمال تغییرات پیاپی در ترکیب و سیستم تیم نیز یکی از عوامل ناکامی استقلال بوده و به نظر می‌رسد استراماچونی هم مثل کالدرون (و باز بدتر از او) هنوز تکلیف خودش را با تیمش نمی‌داند. دیروز در اولین جلسه تمرینی آبی‌ها بعد از شکست در دربی، استراماچونی دقایق طولانی برای بازیکنانش سخنرانی و آنها را ملامت کرد. فعلا در استقلال، مدیران باشگاه و برخی بازیکنان مثل حسین حسینی در کانون انتقادها قرار دارند و استراماچونی معاف است، اما با ادامه این نمایش‌ها و نتایج، بعید است معافیت او چندان به درازا بکشد.