درباره مهدی قائدی، ستاره‌ای که قضاوت‌ها را نقض کرد

مهدی قائدی این روزها ستاره استقلال است. با ۶ گل زده و ۳ پاس گل، مؤثرترین عنصر هجومی آبی‌هاست و در بازی بزرگی مثل دیدار با سپاهان می‌تواند سرنوشت یک بازی را تغییر دهد.

تصویری که امروز از مهدی قائدی در ذهن داریم را با آنچه پیش از آغاز همین فصل در رسانه‌ها ساخته بودیم، مقایسه کنید. تعریف و تمجیدهایی که امروز از این بازیکن می‌شود را با نقدهای تند و تیزی که همین چهار ماه پیش درباره مهدی قائدی می‌شد، کنار هم بگذارید. نتیجه، شگفت انگیز است! قائدی همانی است که درباره او می‌گفتند «بی‌دلیل بزرگ شده»، «در لیگ یک هم نمی‌تواند فیکس باشد»، «جرقه بوده» و «نباید در استقلال بماند».

مهدی قائدی تازه‌ترین مصداق از نقض قضاوت‌های رادیکال جامعه رسانه‌ای ورزشی است. رسانه‌هایی که انگار هرچه تندتر، عصبی‌تر و گزنده‌تر باشند، رضایت بیشتری در مخاطبان خود ایجاد می‌کنند و گاه در این تندروی چنان افراط می‌کنند که جای هیچ «اما» و «اگر»ی هم باقی نمی‌گذارند. به سرعت دادگاهی تشکیل می‌دهند، حکمی صادر می‌کنند و پرونده یک بازیکن را (به زعم خودشان) برای همیشه می‌بندند.

این اولین نمونه از قضاوت‌های فله‌ای در رسانه‌های ورزشی نیست و آخرین هم نخواهد بود. وقتی مسابقه «بی‌پروایی» در جریان باشد، هرآنچه که می‌نویسی به شعارهای «حیا کن، رها کن» روی سکوها نزدیک‌تر باشد، مخاطب بیشتری جذب می‌کنی. حتماً یادتان هست وقتی شماره ۱۰ استقلال را در آغاز فصل به این مهاجم ۲۰ ساله دادند، چه الم شنگه‌ای درست شد که او «لیاقت» پوشیدن این پیراهن را ندارد و این پیراهن بر تن او «گشاد» است و چه و چه. امروز اما با قاطعیت می‌توان گفت که بخش بزرگی از رسانه‌های ورزشی به خاطر این قضاوت‌های عجولانه، یک عذرخواهی به صاحب پیراهن شماره ۱۰ استقلال بدهکار هستند.

مهدی قائدی خوش اقبال بود که سومین فصل حضورش در استقلال با آمدن استراماچونی همراه شد. شاید اگر همچنان شفر مربی استقلال بود، قائدی از نقش «ذخیره دوم و سوم» فراتر نمی‌رفت اما استراماچونی آشکارا روی کیفیت فنی قائدی تأثیر مثبت داشته. این هنر یک مربی طراز اول است که می‌تواند کیفیت بازیکنانش را ارتقا دهد و حالا مهدی در ۲۰ سالگی تبدیل به یکی از مهم‌ترین مهره‌های استقلال شده. اینکه قائدی تا کجا به پیشرفتش ادامه می‌دهد، بیش از هرچیزی به ظرفیت‌های اخلاقی و روانی خودش بستگی دارد. به اینکه از فوتبال چه می‌خواهد؟

چقدر جاه‌طلبی دارد و سقف آرزوهایش کجاست؟ اما اگر روی همین ریلی که افتاده به حرکت ادامه دهد، می‌تواند بخشی از تاریخ باشگاه استقلال باشد.

علی مغانی