گروهی از باستان‌شناسان در حال کاوش در مکان ساخت یک مجتمع آپارتمانی در آلمان بودند تا قبل از اینکه مجتمع ساخته شود، وجود هرگونه بقایای باستانی احتمالی را در آنجا بررسی کنند.
به گزارش فرادید؛ ابتدا تیم کارشناسان بقایای کوچکی از استحکامات مربوط به حدود سال ۱۶۳۴ میلادی را کشف کردند و پس از آن بود که با «شگفتی واقعی» مواجه شدند. در جریان کاوش در نیمۀ شمالی سایت، باستان‌شناسان «هشت گور دسته جمعی از دو رویداد جداگانۀ مرگ سیاه» را پیدا کردند.
این گورهای دسته‌جمعی حاوی «بیش از هزار اسکلت از قربانیان طاعون» است و احتمالاً «بزرگترین گور دسته جمعی حفاری شده در اروپا» را شکل می‌دهد.
به گفته کارشناسان، این هشت مکان تدفینی را می‌توان به دو گروه تقسیم کرد. اولین گروه از گورها با لایه‌ای از شن پوشیده شده‌اند و احتمالا قدمت آنها به قبل از زمان ساخت استحکامات می‌رسد. اما گروه دوم گورها ظاهرا کمی به لحاظ زمانی متاخرتر هستند.
باستان‌شناسان در حال حاضر تنها یکی از گورها را به طور کامل کاوش کرده‌اند و دو گور دیگر را که قسمتی از آن در محل حفاری واقع شده بود به طور جزئی مورد بررسی قرار داده‌اند.
در درون گورها، باستان‌شناسان تعداد زیادی استخوان‌ها و اسکلت‌های سبزرنگ را کشف کردند؛ به نظر می‌رسد وجود کارخانه‌های فرآوری فلزات که در قرن‌ها بعدی بالای این گورستان ساخته شده بودند، در طول زمان موجب سبز شدن اسکلت‌ها شده‌اند.
به گفته محققان، در هر سه گورِ حفاری شده اسکلت‌های افرادی با سنین مختلف دفن شده بودند. اجساد بزرگسالان معمولا در حالت نشسته یا دراز کشیده به پهلو و پشت قرار داده شده بودند و در فضاهای بین اجساد بزرگسالان، کودکان و نوزادان قرار داشتند.
به گفته فلوریان ملزر انسان‌شناس: «این بقایا از جهت نحوۀ حفاظت در وضعیت خوبی قرار داشتند. ما اکنون می‌توانیم تمام اطلاعاتی را که در آن استخوان‌ها نگهداری می‌شود مطالعه کنیم؛ اطلاعاتی مانند شیوع انواع مختلف سرطان، جهش‌های ژنتیکی در جمجمه‌ها، تعیین سن و جنسیت و وضعیت دندان‌ها. نتایج حاصل از این بررسی‌ها ما را به درکی از وضعیت سلامت عمومی و زندگی در آن دوره خواهد رساند».
باستان‌شناسان حدود ۵۰۰ اسکلت از این سه گور را حفاری کردند، اما می‌گویند که بقایای بیشتری نیز وجود دارد. برخی اسکلت‌های موجود در یکی از قبرها در اثر امواج انفجار بمب در سال ۱۹۴۵ (سال پایانی جنگ جهانی دوم) تا حدی آسیب دیده بودند. باستان‌شناسان می‌گویند انتظار دارند که تعداد اجساد «به حدود ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ افزایش یابد».
به گفته محققان، گروه قدیمی‌تر تدفین‌ها تقریباً مربوط به فاصلۀ بین سال‌های ۱۶۲۲ تا ۱۶۳۴ است که یکی از دوره‌های شیوع طاعون سیاه است. این بیماری از اواسط قرن ۱۴ تا قرن ۱۹ یک «همه‌گیری تکرار شونده در اروپا» بود.
به گفته کارشناسان، در نورنبرگ سه شیوع بزرگ در سال های ۱۵۵۳، ۱۵۶۳ و ۱۶۳۴ رخ داد؛ وسعت فاجعه به حدی بود که تعداد زیاد اجساد را دیگر نمی‌شد به‌درستی در حیاط کلیسا دفن کرد و بنابراین مقامات از یک روش اضطراری استفاده کردند: حفر گورهای دسته‌جمعی در مجاورت حیاط کلیسا.
این بزرگترین کشف در نوع خود در آلمان (و احتمالاً در کل اروپا) است. حفاری این سایت که یک پروژه چالش برانگیز با ترکیب چینه‌شناسی بسیار پیچیده بوده است، همچنان ادامه دارد. جولیان دکر که مسئولیت این کاوش را به عهده دارد گفت: «این یک تجربه هیجان‌انگیز است و از آن فرصت‌هایی است که یک بار در زندگی پیش می‌آید».
- 10
- 6
