به گزارش مهر به نقل از مدیسن نت، این مطالعه شامل حدود ۱۷ هزار بزرگ سال بالای ۶۵ سال بود و نشان داد کسانی که سالانه حدود ۵ درصد کُندتر راه میروند و همچنین کاهش حافظه داشتند، با بیشترین احتمال ابتلا به زوال عقل رو به رو بودند.
«تایا کالیر»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه موناش در استرالیا، گفت: «این نتایج اهمیت راه رفتن را در ارزیابی خطر زوال عقل نشان می دهد.»
این یافته ها بازتاب یافته های مطالعه سال ۲۰۲۰ روی تقریبا ۹۰۰۰ بزرگسال آمریکایی است که ارتباط بین کاهش سرعت راه رفتن و کاهش حافظه و خطر ابتلاء به زوال عقل در آینده را نشان می دهد.
تحقیقات نشان می دهد که ارتباط بین سرعت راه رفتن و کاهش عملکرد ذهنی ممکن است به دلیل کوچک شدن هیپوکامپ سمت راست مغز باشد، بخشی از مغز که وظیفه یادگیری، خاطرات و توانایی یافتن راه را بر عهده دارد.
مطالعات قبلی همچنین نشان داده اند که ورزش های هوازی مانند پیاده روی (walking) سریع، دویدن، شنا، دوچرخه سواری و رقصیدن میتوانند هیپوکامپ را بزرگ کرده و برخی از نواحی حافظه را بهبود بخشند.
ابتلاء به اختلال شناختی خفیف، به این معنی نیست که فرد به زوال عقل مبتلا خواهد شد. طبق گزارش محققان، تنها ۱۰ تا ۲۰ درصد از افراد ۶۵ سال و بالاتر مبتلا به اختلال شناختی خفیف در طول یک سال دچار زوال عقل می شوند.
- 9
- 2
