به گزارش ایسنا و به نقل از نیوز مدیکال نت، بررسی جدید دانشمندان فرانسوی نشان می دهد که طول عمر شخص مبتلا به بیماری پارکینسون امکان دارد به جهش های ژنتیکی خاصی بستگی داشته باشد.
دانشمندان چهار مؤسسه علمی در پاریس از جمله " مؤسسه مغز پاریس"( Paris Brain Institute) در" دانشگاه سوربن"( Sorbonne University)، سوابق ۲۰۳۷ بیمار مبتلا به پارکینسون را از اولین مراجعه آنها به بیمارستان مورد بررسی قرار دادند و باور دارند در مواردی که یک ژن نقش دارد، انواع ژنتیکی امکان دارد عامل سرعت یا کندی پیشروی بیماری پارکینسون باشند.
نسبت خطر محاسبه شده توسط دانشمندان، امکان مقایسه بقای بیماران مبتلا به جهش ژنتیکی را با گروه کنترل شده بدون جهش ژنتیکی فراهم کرد. بیمارانی که دارای جهش ژن" LRRK2" یا" PRKN" بودند، زمان بقای طولانی تری نسبت به بیماران بدون جهش ژن داشتند. در مقابل، افردی که دارای جهش در ژن" SNCA" یا" GBA" بودند، زمان بقای کوتاه تری نسبت به افراد بدون جهش داشتند.
دکتر" آیمریک لانور"( Aymeric Lanore)، پژوهشگر ارشد این پروژه خاطرنشان کرد:این اولین پژوهشی است که به مقایسه زمان بقای بیمارانی می پردازد که حامل این چهار ژن مسئول بیماری پارکینسون هستند.
دکتر" آیمریک لانور"( Aymeric Lanore)، از پژوهشگران این پروژه گفت:نتایج بررسی ما نشان میدهند که کاهش بقای بیمارانی که جهشی در ژن های SNCA و GBA دارند، ممکن است با پیشروی سریع تر بیماری و گسترش اختلال شناختی مرتبط باشد. این نتایج، دستاوردهای جدید و مهمی هستند که می توانند به توسعه داروهای جدیدی بیانجامند که با هدف قرار دادن این گونه های ژنتیکی، به کاهش یا توقف بیماری کمک کنند.
طی بیماری پارکینسون ، بخش هایی از مغز به مرور زمان و به تدریج آسیب می بینند. مشکلات حرکتی، از جمله لرزش غیرارادی قسمت هایی از بدن، کندی حرکت، سفتی ماهیچه ها نیز پیش می آیند اما این بیماری، نشانه های غیرحرکتی مانند زوال پیش رونده شناختی را نیز در بر دارد. حدود ۱.۲ میلیون نفر در اروپا با بیماری پارکینسون زندگی می کنند و پیش بینی می شود تا سال ۲۰۳۰، این آمار دو برابر شود.
انواع مونوژنیک بیماری پارکینسون ، یعنی انواعی که توسط یک نوع ژن ایجاد می شوند ، تقریبا پنج درصد از موارد را تشکیل می دهند زیرا به نظر می رسد بیشتر آنها به صورت پراکنده و بدون توجه به سابقه خانوادگی رخ می دهند. تغییر در ژن LRRK2 احتمالا شایع ترین نوع ژنتیکی مرتبط با بیماری پارکینسون است. افرادی که حامل این نوع تغییر هستند، ممکن است بعدا به این بیماری مبتلا شوند و ۷۰ درصد احتمال می رود که بیماری آنها تا ۸۰ سالگی تشخیص داده شود.
لانور اضافه کرد:این یافته ها نه تنها درک ما را در مورد عواملی که باعث پیشرفت بیماری پارکینسون می شوند ، افزایش می دهند ، بلکه ممکن است به پزشکان کمک کنند تا در خصوص زمان بقای مورد انتظار، گفتگوهای صادقانه ای را با بیماران خود داشته باشند؛ درست مانند پیش آگهی که به بیماران سرطانی ارائه می شود. این امر می تواند بیماران را برای تصمیم گیری در مورد مراقبت از خود و فرصت باقیمانده، توانمند سازد.
این پژوهش، در هشتمین کنگره" آکادمی نورولوژی اروپا"( EAN) ارائه شد.
- 11
- 4
