ام آر آی (MRI) به درمان عروق آسیب دیده کمک می‌کند

یافته های جدید محققان نشان می دهد یکی از تکنیک های ام آرآی موسوم به تصویربرداری تانسور انتشاری DTI، قادر است ریزساختار بافت را بررسی کرده و در بهبود عروق ریز آسیب دیده مفید باشد.

به گزارش سیناپرس، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی یا همان ام آر آی (MRI) یکی از معدود روش های تصویربرداری با پتانسیل بالا برای کاربردهای آزمایشگاهی، پیش بالینی و بالینی است. حیاتی ترین مزیت MRI توانایی آن در ارائه اطلاعات آناتومیکی، عملکردی و سلولی است.

این روش همچنین کنتراست بی نظیر بافت نرم، نفوذ تصویر، ایمنی و موارد دیگر را ارائه می دهد.

طی بیش از ۵۰ سال قبل، علاقه به مهندسی بافت و گرافت های عروقی با قطر کوچک (۶ میلی متر) به طور مداوم افزایش یافته است. بنظر میرسد مهندسی بافت عروقی روشی قابل اجرا برای درمان بیماری های عروقی شریان های کوچک، دور زدن آنوریسم ها و انسدادها یا حتی برای همودیالیز است.

طی این پژوهش مشخص شد یک ارتباط قوی بین اقدامات مشتق شده از DTI و سلول سازی مجدد عروق آسیب دیده وجود دارد.

گفتنی است اگرچه مهندسی بافت در چند سال گذشته پیشرفت چشمگیری داشته است، اما در حال حاضر هیچ روش غیرتهاجمی و غیر مخربی برای ارزیابی رشد سلولی مجدد پیوند وجود ندارد. مطالعه جدید از DTI، یک تکنیک ام آر آی منفرد، برای ارزیابی سلول سازی مجدد در گرافت های عروقی استفاده کرد.

در این مطالعه، دو گرافت عروقی طراحی شده مجزا توسط DTI برای ردیابی غیرتهاجمی نفوذ و تکثیر سلولی در طی یک دوره کشت دو هفته ای برای ترویج سلو ل سازی مجدد مورد بررسی قرار گرفتند.

طی این مطالعه روز سوم، هفتم و چهاردهم، نقاط زمانی پایانی رشد سلول عروق مشخص شدند. در هر نقطه زمانی، گرافت ها ثابت شده و توسط DTI در یک محیط ex vivo مورد بررسی قرار گرفتند.

محققان همچنین یک مطالعه بافت شناسی نیمه کمی را برای بررسی تراکم سلولی و تغییرات کلاژن و الاستین در طول زمان انجام دادند.

بر این اساس مشخص شد معیارهای مشتق شده از DTI بین پیوندهای بدون سلولی و رشد سلول های جدید متفاوت هستند.

علاوه‌براین، بین روز سوم و روز هفتم تفاوت معنی داری در بهبود شرایط عروق آسی دیده وجود داشت.

یافته های این مطالعه برای اولین بار قابلیت DTI- metrics را برای نظارت بر سلولی شدن مجدد در گرافت های عروقی نشان داد.

علاوه بر این، این اندازه اندازه‌گیری ها میتوانند بین پیوند های سلولی و سلولی شده تمایز قائل شوند.

نتایج پیشگامانه این کار پتانسیل شگفت انگیز و انقلابی DTI را در مهندسی بافت نشان می دهد.