به گزارش ایسنا به نقل از نیواطلس، اختلالات خواب مانند بی خوابی ، خواب ناآرام و خواب آلودگی در طول روز در افراد مبتلا به نقص توجه/ بیش فعالی بسیار رایج هستند. پیش تر فرض بر این بود که این افراد دچار اختلال در ریتم شبانه روزی (circadian rhythm) هستند، اما مکانیزم دقیق ارتباط میان مشکلات خواب و این اختلال همچنان ناشناخته باقی مانده بود.
اکنون مطالعه ای جدید که توسط دانشکده پزشکی دانشگاه ناگویا در ژاپن انجام شده، ممکن است پاسخ این پرسش را ارائه داده باشد. پژوهشگران در این مطالعه، ارتباطی میان تولید شبانه ملاتونین که هورمونی طبیعی است که چرخه خواب و بیداری بدن را تنظیم می کند و شدت علائم ADHD در کودکان پیدا کرده اند.
دکتر ناگاهیده تاکاهاشی (Nagahide Takahashi)، استاد دانشیار روان پزشکی کودک و نوجوان در دانشگاه ناگویا و نویسنده اصلی این مطالعه می گوید:یافته های ما نشان می دهد که اختلال در ترشح ملاتونین ممکن است در دشواری هایی که کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی در حفظ الگوی خواب منظم تجربه می کنند، نقش داشته باشد.
پژوهشگران داده های خود را از سه گروه مطالعاتی متفاوت به دست آوردند:
مطالعه iPSYCH دانمارک شامل داده های ۱۴٬۵۸۴ فرد مبتلا به ADHD و ۲۲٬۴۹۲ فرد بدون این اختلال بود. پایگاه داده زیستی تایوان شامل ۲٬۳۷۳ بزرگسال، که از آن برای بررسی نشانگرهای ژنتیکی مربوط به ترشح ملاتونین، با استفاده از شاخصی به نام نسبت ۶- هیدروکسی ملاتونین سولفات به کراتینین در ادرار UMCR استفاده شد. و مطالعه ای در ژاپن که شامل ۷۲۹ کودک ۸ تا ۹ ساله با داده های ژنتیکی و نمرات علائم ADHD بود.
پژوهشگران از نسبت UMCR بعنوان شاخصی غیرمستقیم برای ترشح شبانه ملاتونین استفاده کردند. همچنین علائم ADHD، الگوهای خواب کودکان و احتمال ژنتیکی ابتلا به بیماری اندازه گیری شد.
نتایج تحلیل ها نشان داد که بین کاهش ترشح ملاتونین و افزایش ریسک ابتلا به ADHD یک ارتباط ژنتیکی معنادار وجود دارد. کودکانی که ریسک ژنتیکی بالاتری برای ترشح پایین ملاتونین داشتند، علائم ADHD بیشتری داشتند، به ویژه در بخش بی توجهی. همچنین، کودکانی با ریسک ژنتیکی بالاتر مرتبط با ملاتونین، بیشتر دچار تاخیر در به خواب رفتن بودند، ولی تحلیل ها نشان داد که این تاخیر خواب توضیح دهنده کامل ارتباط میان ژنتیک و علایم ADHD نیست. این موضوع نشان می دهد که اثر ژنتیکی مستقیم است و صرفا ناشی از عادت های بد خواب نیست.
در ادامه، پژوهشگران برای درک عمیق تر ارتباط زیستی بین ترشح ملاتونین و علائم ADHD، سطح پیام رسان التهابی اینترلوکین- ۶( IL- ۶) را در خون کودکان بررسی کردند. مطالعات قبلی نشان داده اند که کودکان مبتلا به ADHD معمولا سطح بالاتری از IL- ۶ دارند که ممکن است در شکل گیری این اختلال نقش داشته باشد. ملاتونین و IL- ۶ ارتباطی پیچیده دارند؛ به طوری که ملاتونین می تواند سطح IL- ۶ را تنظیم و اثرات ضدالتهابی آن را تحت تاثیر قرار دهد. در مطالعه حاضر، مسیرهای مرتبط با سیستم ایمنی، به ویژه آن هایی که IL- ۶ را درگیر می کنند، هم با ترشح ملاتونین و هم با علائم ADHD در ارتباط بودند.
در مجموع، یافته های این مطالعه نشان می‌دهند که بین ترشح ملاتونین و ADHD یک ارتباط ژنتیکی وجود دارد و این رابطه صرفا به عادات بد خواب محدود نمی شود. بنظر میرسد که سیستم ایمنی، به ویژه مسیر IL- ۶، در این ارتباط نقش داشته باشد.
با وجود این یافته ها، مطالعه دارای محدودیت هایی نیز بود. به طور خاص، پژوهشگران در گروه ژاپنی سطوح واقعی ملاتونین یا UMCR را اندازه‌گیری نکردند و فقط به ریسک ژنتیکی اکتفا کردند. همچنین، گروه مقایسه ای دومی برای تایید یافته ها نداشتند، بنابراین برای تایید این نتایج به مطالعات بیشتری نیاز است.
پژوهشگران در پایان گفتند: این یافته ها نشان می دهد که کودکان دارای تشخیص یا علائم ADHD امکان دارد به دلیل اختلال در سیستم ترشح ملاتونین، در حفظ ریتم شبانه روزی بدن با مشکل مواجه شوند. این مسئله همچنین بر اهمیت رعایت عادت های صحیح خواب و بهداشت خواب در دوران کودکی برای افزایش و تنظیم سطح ملاتونین در شب تاکید دارد تا بتوان علائم ADHD را کاهش داد.
- 16
- 3
