به گزارش ایرنا از ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، پژوهشگران دانشگاه روآن (Rowan University) موفق به طراحی زیست ماده ای نوآورانه شده اند که میتواند روند بهبود آسیب های نخاعی را متحول کند. این زیست ماده که در قالب ژلی قابل تزریق طراحی شده، قابلیت رهاسازی هم زمان دو عامل درمانی مهم را دارد و در آزمایش های حیوانی، نشانه هایی از ترمیم بافت عصبی و اتصال مجدد مسیرهای عصبی را نشان داده است.
در پژوهشی که به تازگی در نشریه Biomaterials منتشر شده، تیمی از مهندسان زیست پزشکی به سرپرستی دکتر «پیتر اِی. گَلی» (Peter A. Galie) و «لوئیس پاونه» (Louis S. Paone) در کالج مهندسی هنری روآن، سامانه ای ترکیبی برای بازسازی اعصاب معرفی کرده اند که با هدف مقابله هم زمان با دو مانع اصلی در ترمیم بافت نخاعی طراحی شده است:تشکیل بافت اسکار (زخم فیبروزی) و جهت یابی نامناسب رشد نورون ها.
این زیست ماده بر پایه «اسید هیالورونیک» (Hyaluronic Acid) ساخته شده که ماده ای طبیعی و سازگار با بدن انسان است. پژوهشگران آنرا بگونه ای اصلاح کرده اند که بتواند مانند یک نانوحامل، دو عامل زیستی مهم را در خود جای دهد:یکی برای مهار پروتئینی که عامل ایجاد بافت اسکار است و دیگری برای هدایت نورون ها به سمت مسیرهای عصبی سالم. این مواد درون ژلی حساس به دما قرار گرفته اند که هنگام تزریق در بدن، در اثر گرمای طبیعی محیط، به سرعت به حالت نیمه جامد درمی آید و در محل باقی می ماند.
آزمون های انجام شده روی مدل حیوانی (موش های صحرایی ماده از نژاد Sprague Dawley) نشان داده اند که این ژل، نه تنها قابلیت آزادسازی پایدار و کنترل شده ترکیبات درمانی را دارد، بلکه باعث ورود سلول های پشتیبان و رشته های عصبی جدید به ناحیه آسیب دیده نیز می شود. ظرف چند هفته پس از تزریق، نشانه هایی از ترمیم اتصالات عصبی مشاهده شده است.
به گفته دکتر گلی، مزیت اصلی این پلتفرم در انعطاف پذیری بالا و قابلیت سفارشی سازی آن نهفته است. وی افزود:« ما خواستیم بستری طراحی کنیم که بتوان هر نوع ترکیب درمانی را ــ از داروهای کوچک تا پادتن ها یا پپتیدها ــ بر آن سوار کرد. به جای تزریق جداگانه، میتوان ترکیبی از عوامل درمانی را در یک بستر زیستی و با یک تزریق ساده وارد محل آسیب کرد.»
این پژوهش با همکاری دانشمندان دانشکده پزشکی دانشگاه درکسل (Drexel University College of Medicine) از جمله دکتر ایتزاک فیشر (Itzhak Fischer) و دکتر یینگ جین (Ying Jin) و همچنین ژولیَن بوویه (Julien Bouyer) انجام شد که تخصص خود در حوزه علوم اعصاب و مدل سازی حیوانی را در این پروژه به کار گرفتند.
در حال حاضر، روش های موجود در درمان آسیب های نخاعی معمولاً بر پایه یک دارو یا عامل زیستی منفرد عمل می کنند و کارایی آنها به علت پیچیدگی محیط بافت نخاعی محدود است. دستاورد تازه پژوهشگران دانشگاه روآن، با دربر گرفتن چند عامل فعال زیستی در یک بستر تزریقی، میتواند الگوی درمانی نوینی برای بیماران دچار آسیب های نخاعی باشد و زمینه را برای ورود به مرحله کارآزمایی انسانی در آینده نزدیک فراهم کند.
هرچند هنوز راهی تا کاربرد بالینی گسترده باقی است، نتایج این مطالعه نویدبخش رویکردی تازه در درمان آسیب های سیستم عصبی مرکزی است؛ رویکردی که شاید روزی بتواند امید بازگشت حرکت را به بیماران فلج شده بازگرداند.
- 10
- 2
