به گزارش ایسنا، یک استارت‌آپ مستقر در هلند موسوم به «آکوا ومب»(Aqua Womb) در حال توسعه یک سیستم پشتیبانی از حیات شبیه به رحم برای نوزادان بسیار نارس است.
این سیستم مصنوعی به گونه‌ای طراحی شده است که یک محیط امن و مداوم را برای سرپناه فراهم کند و نوزاد را از قرار گرفتن زودهنگام در معرض هوا محافظت کند.
هدف، پیشبرد مراقبت از نوزادان نارس از طریق توسعه یک رحم مصنوعی در سطح بالینی است که به عنوان انکوباتور پر از مایع نیز شناخته می‌شود.
نوزادانی که بین ۲۲ تا ۲۴ هفتگی متولد می‌شوند با خطرات بزرگی روبرو هستند. آنها در حال حاضر شانس کمی برای زنده ماندن و احتمال بالایی برای ابتلا به مشکلات سلامتی مانند بیماری مزمن ریه و آسیب عصبی دارند.
در ایالات متحده، هزاران نوزاد هر ساله در بازه زمانی ۲۲ تا ۲۴ هفتگی متولد می‌شوند و تولد زودرس دومین علت اصلی مرگ نوزادان در این کشور است.
یکی از دلایل اصلی ناتوانی نوزادان نارس در ادامه زندگی این است که ریه‌های آنها برای تنفس هوا بسیار نابالغ است.
دستگاه‌های تهویه مکانیکی فعلی می‌توانند خطر آسیب به ریه‌های شکننده و توسعه نیافته را به همراه داشته باشند.
این سیستم مصنوعی به گونه‌ای طراحی شده است که محیطی امن و مداوم را برای نوزاد فراهم کند و او را از قرار گرفتن زودهنگام در معرض هوا محافظت کند.
این سیستم می‌تواند به نوزاد اجازه دهد بدون تماس با هوا شناور شود، رشد کند و بالغ شود.
رحم جدیدی خارج از بدن مادر
جالب اینجاست که این دستگاه جدید می‌تواند به نوزادان نارس اجازه دهد تا در یک محیط رحم مصنوعی غوطه‌ور شوند تا زمانی که ریه‌هایشان به اندازه کافی بالغ شوند و بتوانند کار کنند.
گاردین گزارش داد که این سیستم از یک مخزن شیشه‌ای پر از مایع آمنیوتیک مصنوعی در دمای نزدیک به بدن استفاده می‌کند.
این سیستم با یک لایه سیلیکونی بیرونی محکم طراحی شده است که در مقابل لگدهای نوزاد مقاومت می‌کند و در نتیجه به عضلات آنها کمک می‌کند تا کشیده شوند و قدرت پیدا کنند.
این رحم مصنوعی به نوزاد اجازه می‌دهد تا از طریق سزارین مستقیماً به یک کیسه پر از مایع منتقل شود و به یک جفت مصنوعی متصل شود.
سپس پزشکان به سرعت بند ناف را به سیستم پشتیبانی حیات خارجی یا جفت مصنوعی متصل می‌کنند.
جفت مصنوعی که تقریباً به اندازه مشت یک انسان بالغ است، به عنوان مرکز اصلی پشتیبانی حیات عمل می‌کند و عملکردهای تبادل جفت بیولوژیکی را تقلید می‌کند.
این دستگاه با دو نوع لوله مخصوص مهندسی شده است؛ کاتترهای بسیار ظریف برای استخراج آرام کربن دی‌اکسید و مواد زائد متابولیک از جریان خون نوزاد استفاده می‌شوند، در حالی که کانول‌های قوی‌تر به طور همزمان اکسیژن و مواد مغذی لازم را به خون تزریق می‌کنند.
این اتصال مجدد پیچیده و پرمخاطره، گردش خون و پایداری مداوم را تضمین می‌کند و به نوزاد نارس زمان گرانبهای مورد نیاز برای بالغ شدن اندام‌های داخلی بدون فشار مضر تنفس هوا را می‌دهد.
تایید آزمایش‌های بالینی
برای والدینی که از ویرانی ناشی از نارس بودن شدید رنج برده‌اند، این فناوری نشان دهنده یک معجزه مدت‌ها مورد انتظار برای دادن زمان بیشتر به نوزادان در رحم است.
در صورت موفقیت، این فناوری می‌تواند نوزادان آسیب‌پذیرتر را نجات دهد و آنها را از عوارض مزمن در امان نگه دارد.
یک مادر که فرزند ۲۲ هفته‌ای خود را از دست داده بود، گفت که برای دسترسی به این دستگاه حاضر بود هر چیزی را امضا کند.
با این حال، این فناوری به این زودی‌ها از راه نمی‌رسد و با سؤالات عمیقی همراه است. نهادهای نظارتی سلامت ایالات متحده به طور فعال در این امر دخیل هستند.
طبق گزارش‌ها، سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) به طور فعال در حال بررسی داده‌ها و بررسی این است که آیا اولین آزمایش‌های بالینی این فناوری را تأیید کند یا خیر. این سازمان در سپتامبر ۲۰۲۳ یک کمیته مشورتی برای بررسی آزمایش‌ها تشکیل داد.
فراتر از موانع فنی، کارشناسان هشدار می‌دهند که رحم مصنوعی مرز اخلاقی جدیدی ایجاد می‌کند.
«الیزابت کلوئی رومانیس»، محقق حقوق پزشکی در دانشگاه دورهام به گاردین گفت: این نوع دستگاه مرحله جدیدی از رشد انسان را ایجاد می‌کند، چیزی که قبلاً هرگز مجبور به توصیف یا تنظیم آن نبوده‌ایم.
این فناوری هنوز آماده نیست، اما جهان منتظر این معجزه بالقوه است.
شرکت AquaWomb هنوز زمان شروع آزمایش‌های انسانی فناوری خود را فاش نکرده است.
- 18
- 2
