دروغ گفتن رفتار تکاملی در میان انسان ها است ؟

دروغ در یک تعریف ساده به ادعای باطلی گفته می شود که گوینده، عمدا آن را به عنوان حقیقت بیان می‌ کند. محققان دانشگاه دوک در این آژمون ۲۰ سوال ساده ریاضی را به شرکت کنندگان دادند و از آنها خواستند تا جایی که می توانند به سوالات پاسخ دهند. پس از پایان زمان آزمون به شرکت کنندگان گفته شد که برگه سوال و پاسخ نامه ها را دور بیاندازند، اما در حقیقت برگه ها نابود نخواهند شد. بدین صورت وقتی بعدا از شرکت کنندگان سوال می‌ شود که عملکردتان در آزمون چگونه بود، بتوانند پاسخ شرکت کنندگان را با جواب‌های برگه مطابقت دهند. بنابراین اگر دروغ بگویید به راحتی مشخص می‌ شود.

اگر مانند اکثر افراد باشید، احتمالا کمی دروغ می‌گویید، براساس نشنال جئوگرافیک، این امر به خاطر این است که حقه‌بازی و دروغگویی بخشی از آن چیزی است که ما را انسان می‌سازد. دانشمندان فکر می‌کنند تقریبا هم‌زمان با وقتی که انسان توانایی صحبت کردن را کسب کرد، شروع به پیچاندن حقیقت کرد.

یودیجیت باتاچرجی، روانشناس و متخصص علوم اعصاب، درباره دروغ این چنین توضیح می‌دهد:

توانایی فریب دادن دیگران بدون استفاده از نیروی فیزیکی در رقابت‌هایی بر سر دارایی و جفت یک مزیت محسوب می‌شود، این امر شبیه به تکامل استراتژی‌های فریبنده در دنیای حیوانات، مانند استتار، است.

چهار دلیل وجود دارد که ما دروغ می‌گوییم: این کار را می کنیم تا خودمان را بالا ببریم یا از خود محافظت کنیم. دروغ می‌گوییم تا دیگران را تحت تاثیر بگذاریم. دروغ می‌گوییم تا خود را مهربان یا ظالم نشان دهیم. سپس موقعیت‌هایی وجود دارد که حتی برای ما هم غیرقابل توضیح است.

احتمال دروغگویی در بچه‌های کوچک بسیار کم است، احتمالا به خاطر اینکه آنها هنوز در حال یادگیری دروغ گفتن هستند. در یک آزمایش در دانشگاه تورنتو، از کودکان خواسته شد تا هویت یک اسباب بازی مخفی را حدس بزنند.

آزمونگر همیشه اتاق را ترک می‌کند تا جواب یک تماس را بدهد که البته این هم دروغ است و به کودک می‌گوید که دزدکی به اسباب‌بازی پنهان شده نگاه نکند.دروغاکثر کودکان نمی‌توانند طاقت بیاورند و در نهایت به اسباب‌بازی نگاهی می‌اندازند اما چگونگی واکنش نشان دادن آنها بسته به سن‌شان متفاوت است.

معمولا کودکان نوپا اعتراف می‌کنند که به اسباب‌بازی نگاه کرده‌اند، در حالی که ۸۰ درصد از کودکان هشت سال به بالا ادعا می‌کنند که نگاهی به اسباب‌بازی نینداخته‌اند.

آنها همچنین به تدریج عملکرد بهتری در پوشاندن رفتار شیطنت‌آمیزشان نشان می‌دهد. کودکان کوچک‌تر که درباره دزدکی نگاه کردن به اسباب‌بازی دروغ گفتند، معمولا جواب درست درباره هویت اسباب‌بازی را می‌دهند، در حالی که کودکان بزرگ‌تر عمدا جواب نادرستی را ارائه می‌دهند.

مطالعات روی افراد بالغ نشان می‌دهد که مغز به مرور زمان مهارت بیشتری در دروغ گفتن کسب می‌کند. با توجه به اینکه اساسا همه ما بزرگ می‌شویم تا دروغگوهای ماهری شویم، آنچه غیرقابل باور است ساده‌دلی و زودباوری انسان است.

اما در این امر هم مزیتی وجود دارد: بدون جا دادن اعتماد تلویحی در ارتباطات انسانی‌مان، به صورت فردی فلج بودیم و هیچ رابطه اجتماعی نداشتیم.