به گزارش مهر، محققان داده های ۸۸ آزمایش بالینی شامل ۶۲,۹۲۳ زن مبتلا به تومور ER+ (گیرنده مثبت استروژن) را بررسی کردند. بعد از درمان تومورهای ER+ با شیمی درمانی، پرتودرمانی یا جراحی، زنان تا ۵ سال تحت درمان دارویی با قرص های هورمونی شامل تاموکسیفن یا مهارکننده های آروماتاز قرار گرفتند. هدف درمان کمکی، نابودی هر نوع سلول سرطانی ای بود که در طول درمان اولیه کشته نشده بودند.
همه زنان بعد از اتمام ۵ سال درمان هورمونی کمکی، فاقد بیماری سرطان بودند.
اما در طول ۱۵ سال بعد، سرطان در ۴۱ درصد زنانی که دارای بزرگ ترین تومورها بودند و سرطان شان فراتر از سینه گسترش یافته بود، مجددا عود کرد.
طبق گزارش محققان، حتی در زنانی هم که تومورهای کوچکی داشتند که به غدد لنفاوی یا سایر بخش های بدن گسترش نیافته بود، ۱۰ درصد احتمال بازگشت سرطان وجود داشت.
دکتر دنیل هایز، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه میشیگان، در این باره می گوید: «ما می دانیم که درمان کمکی (مبتنی بر هورمون) به مدت ۵ سال ریسک عود مجدد بیماری و مرگ را کاهش می دهد.»
وی در ادامه می افزاید: «شواهد کنونی نشان می دهد تمدید مدت هورمون درمانی فراتر از ۵ سال به توقف و کاهش عود بیماری و مرگ در سال های بعد منجر می شود.»
طبق نتایج پژوهشی، هورمون درمانی بیش از ۵ سال موثرتر هم هست اما عوارض جانبی آن در برخی زنان موجب می شود که آنها تمایلی به ادامه روند درمان نداشته باشند. با این حال عوارض جانبی تهدیدکننده جان بیماران نادر است، اما زنان دریافت کننده این هورمون ها دچار علائم یائسگی نظیر گرگرفتگی و خشکی واژن می شوند.
با این حال محققان تاکید می کنند زنان مبتلا به سرطان سینه ER+ باید حداقل بیش از ۵ سال تحت درمان کمکی قرار گیرند.
- 12
- 1
