به گزارش ایسنا، تلاش‌های بسیاری برای به‌دست آوردن فولیکول بالغ از بافت منجمد شده یا بافت اصلی تخمدان، به خصوص در بیماران مبتلا به اختلال تخمدان، صورت گرفته و روش‌های عملی در این خصوص ایجاد شده است.
مهندسی بافت یکی از روش‌هایی است که می‌تواند در بازگرداندن عملکرد بافت و باروری فرد مبتلا مفید و مؤثر باشد.
یکی از روش‌های مهندسی بافت، حذف سلول از تخمدان و ایجاد یک داربست بدون سلول از آن است؛ از این داربست می‌توان برای انتقال فولیکول‌های فرد بیمار و ایجاد یک محیط مناسب برای بلوغ فولیکول‌ها استفاده کرد.
به منظور مقایسه اثر سدیم دودسیل سولفات و هیدروکسید سدیم در حذف سلول‌های بافت تخمدان و ایجاد یک داربست مناسب، فریده عیوض‌خانی، دکتر روح‌الله فتحی، دکتر مجتبی رضازاده و همکارانشان در پژوهشگاه رویان، مطالعه‌ای را طراحی کردند که طی آن با استفاده از دو محلول یادشده سلول‌ها از بافت تخمدان موش، گوسفند و انسان حذف شدند. سپس ارزیابی‌های آزمایشگاهی برای تمام گروه‌ها انجام شد. در نهایت سلول‌های تخمدان موش به داربست به‌دست آمده از تخمدان انسان انتقال یافت و به همان موش پیوند زده شد.
نتایج این پژوهش که در مجله بین‌المللی Materials Science and Engineering C به چاپ رسیده است، نشان داد، اگر چه هر دو محلول به طور موفق سلول‌ها را حذف و عوامل کلیدی را حفظ کردند، اما فعالیت سلول‌های انتقال یافته به داربست‌های حاصل از تخمدان گوسفند و انسان، پس از ۷۲ ساعت، در گروه‌های تیمار شده با هیدروکسید سدیم به شکل معنی‌داری بهتر از گروه‌های تیمار شده با سدیم دودسیل سولفات بود. علاوه بر این، در نمونه‌های انسانی تیمار شده با هیدروکسید سدیم، ارتباط سلول‌های مکعبی مشاهده شد که نشان‌دهنده بازسازی فولیکولی است.
بر اساس اعلام پژوهشگاه رویان، نتایج این مطالعه نشان داد هیدروکسید سدیم در مقایسه با سدیم دودسیلسولفات گزینه مناسب‌تری برای حذف سلولی بافت تخمدان بوده، از بازسازی فولیکولی بهتر حمایت می‌کند. این یافته ارزشمند می‌تواند در ایجاد داربست‌های بهینه مؤثر باشد.
- 11
- 6
