به گزارش ایسنا به نقل از ساینس الرت، محققان آمریکایی در بررسی تازه خود، موش ها را برای مدت طولانی در تاریکی قرار دادند و نتیجه جالبی را مشاهده کردند. موش ها در این آزمایش، به توانایی فوق العاده ای در گوش دادن دست یافتند و نسبت به صداهای پیرامون خود، حساس تر شدند.
این نوع حس جبران کننده، بارها قبل از این پژوهش حتی در انسان ها هم مورد بررسی قرار گرفته است ولی این پژوهش تازه، درک بهتر و کامل تری از رخدادهای داخل مغز را ارائه می دهد.
در این آزمایش، شش موش به مدت هفت روز در تاریکی نگه داشته شدند و ۹ موش ديگر طی این مدت، در چرخه متداول روز و شب زندگی کردند. نورون های مغز موش هایی که طی این آزمایش در تاریکی نگه داشته شدند، روش تعامل خود با یکدیگر را تغيير دادند، به فرکانس های مختلف صوتی حساس شدند و نوعی انعطاف پذیری را نشان دادند که تصور میشد خصوصیت مغزهای جوان و در حال رشد است.
" پاتریک کانولد" (Patrick Kanold)، زیست شناس" دانشگاه مریلند"( UMD) آمریکا گفت: این پژوهش، یادگیری ما را در خصوص شیوه اثربخشی دستکاری بینایی بر توانایی شنوایی یک حیوان تقویت کرد.
نمی توان برای نتیجه گیری، صرفا بر پژوهشی تمرکز کرد که به بررسی ۱۵ موش پرداخته است. در هر حال درصورتی که همین تغییرات شبکه نورونی، در انسان هم رخ دهد، میتواند گزینه های درمانی جدیدی را ارائه کند. به عنوان مثال، احتمالا چنین بینش هایی در خصوص مغز، بتواند به درک نحوه سازش افراد مبتلا به عیب شنوایی با ابزار کمک شنوایی جدید منجر شود.
فیلسوفان عقیده دارند این نوع از دستکاری حسی که یک حس را برای تأثير بر حس دیگری محدود می کند، میتواند روش هایی را ارائه دهد که مدتها بعد از سپری شدن دوره مناسب یادگیری کودکی، به سازگاری مجدد مغز برای اهداف مختلف کمک می کند. مشکل اینجاست که هنوز به درک زيادي در خصوص آن نرسیده ایم.
کانولد و همکارانش، در بررسی های قبلی خود به این نتیجه رسیده بودند که محدود کردن آنچه موش های بزرگسال می بینند، میتواند میزان شنوایی آن ها را تقویت کند. آن ها در این پژوهش، به تحلیل کامل تر گروه خاصی از نورون ها پرداختند و آن ها را روی موش ها با کمک ۱۷ لحن صدا در تعدادی فرکانس آزمایش کردند.
فیلسوفان در این بررسی متوجه شدند که مغز موش ها، منابع را به فرکانس های مختلفی از صدا اختصاص می‌دهند تا آن ها را بهتر بشنوند. بخش بزرگتری از نورون ها در این آزمایش، به شنیدن صداهایی با فرکانس بالا و پایین اختصاص داده شدند و بخش کوچکتری برای تشخیص دامنه میانی صدا بکار رفت.
همان طور که این امر روشنگر است، پژوهش های زیادی در این زمینه موجود است:پژوهشگران می خواهند آزمایش های بیشتری را انجام دهند تا دریابند دقیقاً کدامیک قسمت از صداهای موش ها در حالیکه در تاریکی هستند گوش می دهند.
کانولد ادامه داد: ما علت وجود این الگوها را نمی دانیم. حدس ما این است که امکان دارد دلیل آن، موضوع مورد توجه موش ها هنگام حضور آن ها در تاریکی باشد. امکان دارد موش ها به صداهایی که موش های دیگر تولید می کنند، توجه داشته باشند و یا این که توجه بیشتری را به گام های آن ها معطوف کنند.
این پژوهش، در مجله" eNeuro" به چاپ رسید.
- 16
- 3
