پروتئینی که به کنترل ادرار کمک می‌کند و نقش حسگر مثانه را دارد

محققان آمریکایی در بررسی جدید خود دریافتند که یک پروتئین، نقش حسگر را برای مثانه دارد و به کنترل ادرار کمک می کند.

به گزارش ایسنا به نقل از مدیکال اکسپرس، محققان "موسسه پژوهشی اسکریپس" (TSRI) آمریکا در بررسی جدید خود دریافته اند یک پروتئین که نقش حسگر را دارد، میتواند پر بودن مثانه (Bladder) را اطلاع دهد و به عملکرد عادی آن کمک کند.

این کشف، پیشرفت مهمی در حوزه نوروبیولوژی به شمار میرود و شاید بتواند به ارائه درمان های بهتری برای کنترل مثانه و مشکلات مربوط به ادرار که بیشتر در افراد مسن پیش می آید، کمک کند.

"کارا مارشال" (Kara Marshall)، پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار‌کرد: ما در این پژوهش، نمونه های ادرار را مورد بررسی قرار دادیم و توانستیم بخش مهمی از نحوه عملکرد آنرا شناسایی کنیم.

مارشال و همکارانش در این پژوهش، بر پروتئینی موسوم به "PIEZO2" تمرکز کردند که میتواند کشش فیزیکی عضلات را تشخیص دهد. آنها دریافتند که PIEZO2 در سلول های مثانه بیان می شود و برای عملکرد درست مثانه هم در موش ها و هم در انسانها ضروری است.

پروتئین PIEZO2، پروتئینی است که در غشای خارجی سلول ها وجود دارد و هنگامی که با یک محرک برانگیخته می شود، سیلی از اتم های بارگیری شده را به درون سلول روانه می کند. این پروتئین ها معمولا در نورون های حسی پوست، مفاصل و اندام های دیگر وجود دارند و به نورون ها در سیگنال دهی به مغز کمک می کنند.

محققان در بررسی های خود متوجه شدند که PIEZO2 در اندام ها و بافت های متفاوتی بیان می شود. به عنوان مثال، این پروتئین (Protein) در بافت های ریه وجود دارد تا احساس کشش و تنظیم تنفس را امکان پذیر کند. در رگ های خونی، احساس فشار و در پوست، احساس لامسه را امکان پذیر می کند.

محققان در این پروژه، به بررسی افرادی پرداختند که همراه با جهش های ژنتیکی به دنیا آمده اند و فقدان عملکرد PIEZO2 در آن ها دیده می شود. این اشخاص توانایی حس کردن از جمله احساس پر بودن مثانه را ندارند و به همین علت با مشکل کنترل ادرار روبرو می شوند.

بررسی ها نشان داد که فقدان PIEZO2 در موش ها نیز همین اثر را بهمراه دارد. موش های فاقد این پروتئین مانند انسانها، مشکل کنترل ادرار پیدا می کنند.

محققان قصد دارند این بررسی ها را ادامه بدهند تا نقش نورون ها و سلول های مثانه و نحوه سیگنال دهی آن ها به یکدیگر را درک کنند.

این پژوهش، در مجله "Nature" به چاپ رسید.