روزنامه جوان با اشاره به بحثهای اخیر مطرح شده درباره حصر نوشت:رفع حصر یا به آزادی منجر می‌شود یا به محاکمه، اما پیش‌نیاز آن درک متقابل نظام و مخالفان حصر از چیستی مسئله است.
فهم نظام با اصلاح‌طلبان از چرايي حصر ۱۸۰ درجه متفاوت است و با اين تفاوت حداكثري رسيدن به راه‌حل واحد و مشترك ناممكن است. اصلاح‌طلبان بر اين باورند كه حصر رسانه‌اي اين افراد از سوي نظام براي پيشگيري از احتمال تكرار آن حوادث تلخ است و بعضاً به صورت تلويحي مي‌خواهند از نظام نگراني‌زدايي كنند و از قاعده «شتر ديدي نديدي» استفاده مي‌كنند، اما به نظر مي‌رسد حصر اين افراد از خاستگاه نظام نه صرفاً براي پيشگيري از تكرار ماجراهاي تلخ است، بلكه به دليل پيشگيري از اعدام است.
وقتي جرم اين افراد را در يك بسته قضايي در اختيار حقوقدان قرار دهيد، طبق قانون مجازات اسلامي گزينه‌اي جز اعدام نخواهد گفت و بديهي بودن جرم، تشكيل دادگاه را صرفاً به مثابه «تشريفات قضايي» نشان مي‌دهد، اما نظام به پاس زحمات اين افراد براي گذشته كشور، مصلحت را در تقليل جرم به «حصر رسانه‌اي» دانسته است، لذا اصرار اصلاح‌طلبان به رفع حصر با توجه به جرم اين افراد، الزاماً به آزادي منجر نخواهد شد و ممكن است نظام با لبيك به خواسته اصلاح‌طلبان پايان حصر و شروع محاكمه را آغاز كند كه شايد ناخوشايندتر از امروز باشد.
اگرچه اكنون هم بخشي از اصلاح‌طلبان كه در معارضه با نظامند، نان حصر را چرب‌تر از نان رفع حصر مي‌دانند و به طريق اولي اعدام را آورده بهتري براي خود مي‌دانند. بدون ترديد بخش خارج از نظام اصلاحات اعدام را مطلوب خود و آن را به مثابه «مسئله‌اي بحران‌ساز» براي نظام و قابل بهره‌برداري مي‌داند.
اين جماعت كه آرزويي جز توليد بحران براي نظام ندارند منتظر اعدام هستند و عوايدي را براي خود در فرداي آن تعريف كرده‌اند. آنان خونخواهي را براي معارضه با نظام مفيدتر از مطالبه رفع حصر مي‌دانند. اگر آنان دلسوز اين سه نفر هستند و در اين مسئله صداقت دارند نظام را به سمت اعدام هل ندهند. اگر اصلاح‌طلبان دنبال رفع حصر (آزادي) بودند، حتماً به صورت رسمي و علني تكليف خود را با طرح دروغين تقلب و شعارهاي مطروحه عليه نظام و انقلاب در خيابان‌هاي تهران روشن و اعلام برائت مي‌كردند.
- 10
- 4
