موافقت مشروط چین با سفرمیشل باچله به منطقه اویغورها برای بررسی صحت نسل‌کشی مسلمان اویغور توسط چینی ها

به گزارش دویچه وله، روزنامه "ساوت چاینا مورنینگ پست" روز جمعه ۸ بهمن (۲۸ ژانویه)  از امکان بازدید کمیسر حقوق بشر سازمان ملل از منطقه اویغورنشین چین خبر داد. بر اساس گزارش این روزنامه پس از دو سال مذاکره، چین با سفر میشل باچله، کمیسر حقوق بشر سازمان ملل موافقت کرده است.

این روزنامه به نقل از منابعی که نخواستند نامشان قید شود گزارش داد، باچله پس از المپیک زمستانی پکن اجازه خواهد داشت به منطقه غربی چین سفر کند. مقامات چینی برای این بازدید شرط گذاشتند که بازدید باچله "دوستانه" باشد نه تحقیقی.

رابرت کولویل، سخنگوی باچله روز جمعه ۸ بهمن گفته است در مورد دیدار احتمالی باچله در نیمه اول سال جاری با چین در تماس است و چنین بازدیدی فقط "بدون قید و شرط" امکان‌پذیر است.

چین در سال‌های گذشته نیز در شرایط کاملا کنترل شده برای روزنامه‌نگاران و دیپلمات‌ها اجازه برخی بازدیدها را داده است.

گروه‌های حقوق بشری و کشورهای غربی از جمله آمریکا، چین را به نسل‌کشی اقلیت مسلمان اویغور متهم کردند چین اما این موضوع را رد می‌کند.

بازی‌های المپیک زمستانی قرار است از چهارم تا ۲۰ فوریه در پکن پایتخت چین برگزار شود. با نزدیک‌تر شدن این بازها‌ی نقض حقوق بشر و به ویژه سرکوب خشن اقلیت مسلمان اویغور دوباره در کانون توجه افکار عمومی جهان قرار گرفته است.

نماینده‌های دیپلماتیک آمریکا و بسیاری از کشورهای غربی در مراسم افتتاحیه بازی‌های پکن شرکت نخواهند کرد. این کشورها همچنین از سازمان ملل خواستند درباره وضعیت اقلیت اویغور گزارشی منتشر کند.

روزنامه انگلیسی زبان هنگ کنگی "ساوت چاینا مورنینگ پست" اما نوشته است دولت پکن از باچله خواست گزارشی در مورد وضعیت اویغورها در آستانه بازی‌های المپیک منتشر نکند. 

در استان سین‌کیانگ بیش از ۱۰ میلیون مسلمان اویغور زندگی می‌کنند. 

گروه‌های مدافع حقوق بشر بارها دولت چین را به سرکوب سیستماتیک اقلیت مسلمان اویغور در استان سین‌کیانگ متهم کرده‌اند. پکن این اتهامات را رد می‌کند اما سازمان ملل اعلام کرده که بیش از یک میلیون نفر از این اقلیت به مراکز "شستشوی مغزی" منتقل شده‌اند. چین این قبیل مراکز را "اردوگاه‌های تربیتی" می‌نامد و مدعی است که اویغورها داوطلبانه به آنجا می‌روند.

اسناد موجود در کنسرسیوم روزنامه‌نگاران تحقیقی اما نشان می‌دهند که  محل نگهداری اویغورها شبیه زندان‌هایی با مقررات انضباطی بسیار سخت، نظارت‌های امنیتی شدید و دستورالعمل‌هایی برای نوع رفتار، خورد و خواب، تماس‌ با دیگران و حتی چگونگی استفاده از دستشویی است.