روایت واشنگتن پست از دروغ های تاریخی بن سلمان

به گزارش ایران آنلاین، محمد بن سلمان ولیعهد آل سعود در برنامه تلویزیونی ۶۰ دقیقه، با اشاره به وضعیت عربستان سعودی قبل از انقلاب جمهوری اسلامی ایران گفت: «ما در کشورهای حوزه خلیج {فارس} زندگی کاملا معمولی‌ای داشتیم. زنان ما رانندگی می‌کردند، سینماهایی در عربستان وجود داشت، زنان همه‌جا حضور داشتند و کار می‌کردند. ما درست مثل شهروندان کشورهای مدرن زندگی می‌کردیم تا اینکه حوادث سال ۵۷ روی داد.»

اما من در دهه ۷۰ میلادی نوجوان بودم و در مدینه زندگی می‌کردم. خاطرات من با آنچه این شاهزاده ۳۲ ساله برای مخاطبان غربی تعریف کرده کاملا متفاوت است. در آن سال‌ها زنان در عربستان رانندگی نمی‌کردند. من حتی یک زن را هم هنگام رانندگی نمی‌دیدم.

سالن سینمایی به آن صورت که او گفته وجود نداشت. فیلم‌ها روی دیوار نمایش داده می‌شدند و در دهه ۷۰ هم تنها در کویت و بحرین زنان اجازه کار کردن را داشتند.

این شاهزاده ماجرای فرار شاهزاده ۱۹ ساله را فراموش کرده است. اما بسیاری از سعودی‌ها داستان تلخ او را که می‌خواست همراه با معشوقه‌اش از کشور بگریزد به یاد دارند که هر دو در سال ۱۹۷۷ اعدام شدند.

این سرگذشت درونمایه مستندی انگلیسی به نام «مرگ شاهزاده» شد. اما پس از این حادثه بود که شرایط زنان در این کشور وخیم‌تر شد و به آنها اجازه سفر بدون اجازه یکی از اقوام مذکرشان داده نشد.

در سال ۱۹۸۰، قاضی الغسیبی وزیر صنعت و الکترونیک عربستان نامه دست‌نویسی به شاه خالد نوشت تا از محدودیت‌های انتشار تصاویر زنان در تلویزیون و مطبوعات این کشور انتقاد کند. او گفت که «نباید با تعصب بی‌جا در برابر اصول طبیعی جهان بایستیم». اما این انتقاد او سرکوب شد. محمد بن سلمان سرسختانه می‌خواهد تاریخ معاصر عربستان را طور دیگری نشان بدهد. اما باید بداند که این راه جواب نمی‌دهد.