انتخاب مجتبی ذوالنور به عنوان رئیس کمیسیون سیاست خارجی و امنیت ملی در حالی اتفاق افتاد که انتخابات این کمسیون مهمِ مجلس با یک هفته تاخیر برگزار شد تا لابی‌های دو طرف نتیجه دهد. انتخاب ذوالنور که یکی از تندروترین ساکنان بهارستان به شمار می‌رود، به نوعی خارج شدن افراطیون از حاشیه‌نشینی تلقی می‌شود و به همین دلیل نگرانی‌ها را به بالاترین حد ممکن خود رسانده است.
«مرتضی مبلغ» معاون سیاسی وزارت کشور ایران در دولت اصلاحات، در گفت و گویی با همدلی با گفتن اینکه « آقای لاریجانی و افرادی مثل آقای لاریجانی متناسب با شرایط و منافع خودشان تصمیم می‌گیرند. به این معنی که همنشینی با پایداری‌ها یا همصدایی با اصلاح‌طلبان بستگی به این دارد که منفعت‌شان کدام یک را در بر بگیرد.» به پرسش‌های طرح شده پاسخ می‌گوید:
انتخاب مجتبی ذوالنور به عنوان رئیس کمسیون سیاست خارجی و امنیت ملی بار دیگر فراکسیون امید را در سیبل انتقادات قرار داد، نظر شما چیست؟
بالاخره مردم از فراکسیون امید توقع داشتند که تحرکات بیشتری از خود نشان بدهند. هر چند که باید گفت، انتخابات داخلی کمیسیون‌ها همیشه اتلافی برگزار می‌شوند. اگر دقت کنید، تعداد امیدی‌هایی که رئیس ماندند فقط یک نفر کاهش داشت. یعنی در کمیسیون‌های بهداشت و اقتصاد امیدی‌ها به ریاست رسیدند و در کمیسیون‌های آموزش، فرهنگی و امنیت ملی اصول‌گرایان موفق شدند. البته این را هم باید در نظر گرفت که آقای فلاحت‌پیشه هم از دسته اصول‌گرایان معتدل است، نه اصلاح‌طلب. اما به هرحال توفیق چهره‌های پایداری تجربه‌ای است که پیش از این هم اتفاق افتاده بود. آن‌هم در شرایطی که همه می‌دانند این دسته از چهره‌ها در این چند سال چه خسارت‌های گزافی را به کشور و حتی نظام وارد کرده‌اند.
همچنین باید گفت، مرام و منش اصول‌گرایان معتدل هم به گونه‌ای است که بر اساس منافع‌شان به راحتی مسیر و حتی نگاه خود را تغییر می‌دهند. به طوری‌که در روز انتخابات هیات‌رئیسه به راحتی شخصیتی چون آقای مطهری را از نایب رئیسی مجلس به زیر کشیدند و یک اصول‌گرای صرف یعنی آقای مصری را به نایب رئیسی رساندند. آن‌هم در حالی‌که آقای مطهری با وجود اظهارات ارزشمندی که دارد، از نظر سابقه به جریان اصول‌گرایی تعلق دارد.
اتفاقِ دیروزِ مجلس را می‌توان به همسویی دوباره علی لاریجانی با اصول‌گرایان تعبیر کرد؟
آقای لاریجانی و افرادی مثل آقای لاریجانی متناسب با شرایط و منافع خودشان تصمیم می‌گیرند. به این معنی که همنشینی با پایداری‌ها یا همصدایی با اصلاح‌طلبان بستگی به این دارد که منفعت‌شان کدام یک را در بر بگیرد. یعنی ایشان یک هویت واحدی ندارند و رفتارهایش مبتنی بر شرایط است و هر طور که به نفع‌شان باشد، آن‌طور عمل می‌کنند. در واقع بیشتر رفتارشان برای این است که جایگاه‌شان را نگه دارند.
فراکسیون امید با آرای بالایی انتخاب شد. قبول دارید، توقع از امیدی‌ها بیش از این بود؟
من عملکرد امیدی‌های مجلس دهم را متوسط می‌بینم. آنها هم ضعف‌ها و کاستی‌های زیادی داشته‌اند و هم اینکه به هر حال رفتارها و گفتارهایی تاثیرگذار از خود نشان داده‌اند. اما همواره باید به این تاکید شود که در روزهای منتهی به انتخابات به دلیل جو پر شوری که در آن مقطع به وجود آمده بود، بی‌خود و بی‌جهت بالا رفت.
قبل از انتخابات با توجه به رد صلاحیت‌های فوق‌العاده گسترده شورای نگهبان که به نوعی کاندیداهای اردوگاه اصلاح‌طلبان شخم خورد و فقط ۳۰ نفر از اصلاح‌طلبان کل کشور مجوز حضور در انتخابات را به دست آوردند، شورای عالی اصلاحات به ناچار از جمع مانده و با این هدف که مجلس دهم هم به مانند مجالس هفتم تا نهم محلی برای میدان‌داری و یکه‌تازی افراطیون و سیاه‌نماها نباشد، مجبور شدند به خیرالموجدین قناعت کنند و همچنین «تشکیل مجلس منطقی» را رسما به عنوان هدف جریان اصلاحات اعلام کردند تا دیگر در نهاد ناظر و تقنینی شاهد افراطی‌گری نباشیم که این هدف تا حدودی هم محقق شد.
اما آن پیرزوی قاطعی که در بخشی از کشور، مخصوصا کلان‌شهرها اتفاق افتاد باعث شد تا مردم به گمان تکرار مجلسی اصلاح‌طلب منتظر شروع به کار دهمین دوره قوه مقننه باشند. این ذهنیت در شرایطی بود که «اصلا» قرار نبود چنین اتفاقی بیفتد. چون فراکسیون امید با حدود ۱۰۰عضو عملا نمی‌توانست دست بالا را در بهارستان داشته باشد. حتی اکثریت اصلاح‌طلبانی که مجلس‌نشین شده بودند در قواره‌هایی نبودند که انتظارات به وجود آمده را محقق کنند.
با این تفاسیر، کارنامه فراکسیون امید را چطور ارزیابی می‌کنید؟
متوسط. در برخی از زمینه‌ها، مثل پیگیری از حقوق اساسی مردم و گرفتن موضع‌های صریح و شفاف و البته شفافیت در عملکرد را می‌توان نشانه‌هایی از عملکرد فراکسیون امید قلمداد کرد. البته بدون تردید، امیدی‌های مجلس به مراتب می‌توانست عملکردی بهتر داشته باشد.
با این شرایط، انگیزه‌ای برای مردم می‌ماند که هشتم اسفند هم پای صندوق‌های رای حاضر شوند؟
قطعا بله. مردم یادشان نرفته است که مجالسی که در دهه هشتاد و اول دهه نود با رای اندک شروع به فعالیت کردند، چه اقدامات منفعت‌طلبانه و هزینه‌سازی داشتند. در مجلس فعلی تندروی، افراط، سوءاستفاه، رانت‌طلبی و.. بسیار کمتر شود که همین می‌تواند نشانه‌ای مثبت از مشارکت بالا در انتخابات شود. پس، لازم است مردم بار دیگر به مقوله مهم انتخابات توجه کنند تا انشاءالله از ورود ناشایسته‌ها به خانه ملت ممانعت به عمل آورند.
- 19
- 5
