محمدباقر قاليباف حالا ،صرفاً عضوي است در مجمع تشخيص مصلحت نظام. هر چند آنچه از او و چهره سياسي‌اش، نزد افكار عمومي ديده مي‌شود سياستمداري است، اصولگرا با سابقه طولاني نظامي‌گري، ركورددار حضور در راس شهرداري پايتخت با ۱۲ سال سابقه و يكي از مُصرترين كانديداهاي تاريخ انتخابات رياست‌جمهوري با ۳ دوره حضور در اين رقابت انتخاباتي و البته بدون پيروزي. هر چند به‌زعم برخي تحليلگران انصراف قاليباف از ادامه رقابت در آخرين انتخابات رياست‌جمهوري، آن هم به نفع ابراهيم رييسي - ديگر كانديداي اصولگرايان كه با حدود ۱۵ ميليون راي نتوانست از پسِ ۲۴ ميليون راي گفتماني حسن روحاني برآيد - نمي‌تواند لزوما به‌معناي شكست قاليباف باشد. منتها به شرط آنكه او بتواند در انتخابات بعدي و با استفاده از سرمايه سياسي و اجتماعي كه با اين به‌اصطلاح «فداكاريِ سياسي» به دست آورده، مسير خود را هموار سازد. وضعيتي كه محمدرضا عارف اصلاح‌طلب در جريان انتخابات رياست‌جمهوري سال ۹۲ ايجاد كرد و در آن بزنگاه انتخاباتي، به نفع نزديك‌ترين رقيب خود كناره گرفت.
قاليباف نيز احتمالا با همين الگوي عارفانه، اقدام به انصراف به نفع رييسي در انتخابات ۹۶ كرد. اما اين تنها الگوبرداري اين سياستمدار اصولگرا از يك چهره اصلاح‌طلب و به طور كلي رويكردهاي اصلاح‌طلبانه نبود. چنان كه چند روز پيش نيز با انتشار ويديويي به سبك سيدمحمد خاتمي در يكي، دو انتخابات گذشته، از جوانان براي حضور در انتخابات دعوت كرد و فراخوان داد تا بتوانند آنچه پيش‌تر «نواصولگرايي» خوانده بود، بارور سازند. آن هم در شرايطي كه نه‌تنها جايگاه و نفوذ سياسي و اجتماعي قاليباف با خاتمي قابل مقايسه نبود و نيست، بلكه حتي وضعيت و حال و روز او نيز با رييس دولت اصلاحات تفاوت داشت. به اين اعتبار آنچه خاتمي را ناگزير به انتشار يك پيام ويديويي در فضاي مجازي، براي رساندن پيام خود به ميليون‌ها حامي سياسي‌اش كرد، شرايط و محدوديت‌هاي رسانه‌اي متعددي بود كه پيش‌روي خود مي‌ديد.
حال آنكه قاليباف نه‌تنها هرگاه اراده كند مي‌تواند از طريق خبرگزاري‌ها، رسانه‌ها و ديگر تريبون‌هاي رسمي و حتي ملي پيام خود را به جامعه برساند، بلكه خود نيز داراي چند بنگاه مطبوعاتي و رسانه‌اي است و چندين و چند مطبوعه و رسانه ديگر نيز چنان به او نزديك هستند كه با خرسندي پيامش را مخابره مي‌كنند. فارغ از اين، چنان كه برخي كارشناسان نيز در تحليل علت اقبال گسترده عمومي به فراخوان خاتمي در دو انتخابات ۹۴ و ۹۶ گفته بودند، همين محدوديت‌هاي ريز و درشت پيش‌روي خاتمي، ازجمله يكي از دلايل بوده و اين در حالي است كه قاليباف، فاقد چنين شرايطي است. اين مشكل اما وقتي جدي‌تر مي‌شد كه به برخي تحليل‌هاي سياسي در ارتباط با همان اصطلاح «نواصولگرايي» كه پيش از اين از سوي قاليباف عنوان شده بود، اشاره كنيم. تحليل‌هايي كه معتقد بودند آنچه قرار است از سوي قاليباف با لباسي نو و تحت عنوان «اصولگرايي» به جامعه عرضه شود، نه‌تنها ارتباطي به اين گفتمان سياسي ندارد، بلكه نوعي خوانش متفاوت از همان گفتمان «اصلاح‌طلبي» است.
هر چه بود و هست، حالا چنانچه از شواهد و قرائن پيداست، قاليباف عزم خود را جزم كرده كه اين بار به جاي آزمودن چهارباره اقبالش براي رسيدن به «پاستور»، اسب خود را به سمت «بهارستان» زين كند. به اين بهانه، به سراغ ۳ نماينده از ۳ فراكسيون سياسي مجلس رفتيم و نظرشان را در ارتباط با اين رويكرد جديد انتخاباتي قاليباف جويا شديم. محمدعلي وكيلي، عضو اصلاح‌طلب هيات رييسه مجلس و ازجمله اعضاي ارشد فراكسيون اميد معتقد است كه تكرار شعارهاي اصلاح‌طلبانه از لسان اصولگراياني همچون قاليباف، عملا به معناي پيروزي گفتمان اصلاحات است.
غلامعلي جعفرزاده ايمن‌آبادي، نايب‌رييس نخست فراكسيون مستقلين ولايي و ازجمله نمايندگان ميانه‌روي نزديك به رييس فعلي مجلس، ضمن استقبال از حضور قاليباف و ديگر چهره‌هاي سياسي براي ورود به مجلس، تاكيد دارد كه سياسيون بايد در چارچوب اخلاق و رعايت ادب وارد رقابت انتخاباتي شوند و احمد اميرآبادي فراهاني، نماينده نزديك به جبهه پايداري قم، عضو اصولگراي هيات‌رييسه مجلس و نايب‌رييس فراكسيون نمايندگان ولايي نيز گفته آنچه اهميت دارد، اصول است، نه اسم‌هاي نو.
- 13
- 1
