در این نامه آمده است:پیام ترویج این گونه مستندسازی‌های ضداخلاقی و اشاعه خلاف واقعیات علیه رهبران و مدیران ارشد جنبش مردمی انقلاب اسلامی مانند زنده‌یادان مهندس بازرگان و آیت‌الله العظمی منتظری برای نسل سوم انقلاب که عموماً تصویر و خاطره مستقیمی از این شخصیتها در ذهن ندارند، به جز القای این شبهه که شورای انقلاب و مدیریت کلان انقلاب در دست کسانی بوده است که التقاطی و سازشکار و خائن و فتنه‌گر و بی‌بصیرت بوده‌اند، چه می‌تواند باشد؟
پیش از انقلاب، تنها سه گروه علیه «مشی مسلحانه» موضع آشکار داشتند: دربار، ساواک و روحانیون مرتجع به تعبیر رهبر فقید انقلاب. نه آیت‌الله خمینی و نه استاد مطهری هرگز در دوران پیش از انقلاب، علیه مشی مسلحانه سازمان مجاهدین خلق مخالفتی ابراز نکردند. انتقادات ایشان، صرفاً متمرکز بر مبانی ایدئولوژیک و معرفتی سازمان بود.
در خاطرات آقای هاشمی بارها به صراحت قید شده است که تا سال ۱۳۵۴ بسیاری از روحانیون مبارز ایران که بعدها در زمره رهبران روحانی انقلاب قرار گرفتند، حمایت‌های فراوان مالی، تبلیغاتی و سیاسی از مجاهدین اولیه به عمل آورده‌اند.
آن‌چه قابل فهم نیست این نکته است که تامین بودجه این فیلم از سوی سازمان تبلیغات اسلامی و اشاعه این پیام مخرب به وسیله مدیریت کلان سیمای جمهوری اسلامی، جز تهی ساختن نظام از سرمایه‌های اجتماعی آن و خدشه‌دار کردن اعتبار و اصالت انقلاب، دارای چه ضرورتی بوده و در راستای دفاع از کدام آرمان انقلاب و رکن نظام قرار دارد؟
- 16
- 5
