صادق زیباکلام، استاد دانشگاه، در یادداشتی در روزنامه آرمان ملی نوشت: «مفاسد اقتصادی طی دهه‌های اخیر رشد چشمگیری داشته و این رشد همچنان ادامه دارد. در چنین شرایطی تفاوت چندانی میان فسادهای میلیارد تومانی با فسادهای میلیارد دلاری وجود ندارد و این وظیفه قوه قضائیه است که به فساد اعم از کوچک و بزرگ رسیدگی کند.
واقعیت امر آن است که برخی می‌خواهند منشأ فساد را دولت آقای روحانی نشان دهند و اعلام کنند ریشه فساد در دولت است. در نتیجه صحبت رئیس‌جمهور در خصوص لزوم رسیدگی به فسادهای میلیارد دلاری را می‌توان پاسخی به این افراد دانست. رئیس‌جمهور می‌خواهد بگوید: «فساد فقط در مدیران دولتی نیست» و «فقط قوه مجریه با مشکل فساد دست و پنجه نرم نمی‌کند». همه ما آگاهیم که مفاسد خارج از دولت اگر از مفاسد دولتی بیشتر نباشد، یقیناً کمتر هم نیست و به همین دلیل است که رئیس‌جمهور به عنوان مسئول اجرای قانون اساسی به قوه قضائیه توصیه می‌کند.
در این ماجرا رگه‌هایی از برخورد سیاسی نیز وجود دارد. برخی ادعا می کنند که گوشه‌ای از مسائل به رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۹۶ باز می‌گردد. در کنار آن رقابت‌ها نوعی دوگانگی نسبت به دولت وجود دارد و تلاش‌هایی در جریان است که دولت به عنوان «مسبب اصلی فساد در کشور» معرفی شود. رفتار رئیس‌جمهور پاسخی به این هجمه‌هاست و آقای روحانی می‌خواهد به مردم بگوید فساد در سطوح مختلف وجود دارد.
جنبه دیگر سخنرانی آقای روحانی اما اعتراضاتی و شعارهایی است که علیه شخص رئیس‌جمهور مطرح شد. سؤال من از مسئولان امر این است که آیا اگر یکی از مسئولان قوای دیگر و یا یکی از روحانیون بلندمرتبه در حال سخنرانی باشد، باز هم شاهد این گونه اعتراضات خواهیم بود؟ کسی جرأت نمی‌کند در هنگام سخنرانی نامبردگان شعار دهد اما در خصوص رئیس‌جمهور این گونه نیست و به راحتی در کشور به ایشان توهین و فحاشی می‌شود.
اگر این رفتار و تخریب رئیس یک قوه صحیح است پس باید این اجازه از سوی قوه دیگر صادر شود که در سخنرانی آنها نیز شعار بدهند. اگر این گونه نیست و نباید بی‌احترامی به رئیس یک قوه صورت بگیرد، چرا در خصوص آقای رئیس‌جمهور این رفتار صورت می‌گیرد و هیچ برخوردی با بانیان این توهین‌ها و تخریب‌ها صورت نمی‌گیرد؟»
- 23
- 5
