نتایج تحقیقات جدید نشان می دهد مغز پرندگان کمی رمزآلود بوده و در گونه های مختلف متفاوت عمل می کند.
به گزارش سیناپرس، مطالعات قبلی نشان داده اند که مغز پرندگان آوازخوان و طوطی ها حاوی تعداد بسیار زیادی نورون در مغز جلویی آنهاست که گاهی حتی بیشتر از میمون ها است. ولی در حالیکه این ایده که عملکرد شناختی با تعداد کل نورون های یک حیوان مرتبط است بصری بنظر میرسد، فاقد شواهد کافی است.
مقایسه اخیر میمون ها، کوروید ها و کبوترها نشان داد که تعداد کل نورون ها پیش بینی کننده ضعیفی از قدرت شناختی مطلق هستند، اگرچه امکان دارد سرعت یادگیری حیوان یا سازگاری آن با موقعیت ها را توضیح دهند. مطالعات دیگر نتایج مخالفی دارند.
یافته های آنها نشان می دهد که تعداد کل نورون ها در بخش خاصی از پیش مغز پرنده، به نام پالیوم، از نظر حافظه، یادگیری، استدلال و حل مسئله اهمیت دارد.
در پژوهش های جدید ابتدا، نویسندگان تعداد نورون های موجود در پالیوم های ۱۱۱ گونه پرنده را تخمین زدند.
سپس، آن ها این اعداد را با بیش از ۴۴۰۰ روش ابتکاری برای پرندگان برای استفاده از غذا یا خوراک مقایسه کردند. در نهایت، محققان دریافتند گونه های پرنده با تعداد نورون های بالاتر در پالیوم خود نیز به احتمال زیاد نوآور هستند. با این حال، هنگامی که نورون های بیشتری در پالیوم وجود داشت، در نقاط دیگر مغز کم تر دیده می شد.
پژوهشگران نتیجه می گیرند: «hگر پرنده ای دارای تعداد نامتناسبی زیادی از نورون ها در بخش بزرگی از پیش مغز خود باشد، باید مغزی داشته باشد که نسبت به اندازه بدنش بزرگتر باشد. یافته ها نشان می دهد که هوش پرنده به تخصیص نامتناسب نورون ها به وظایف شناختی بستگی دارد.
به این ترتیب، محققان استدلال می کنند که یافته های آنها از این فرضیه حمایت می کند که هوش هم به تعداد کل نورون ها و هم به روشی که این نورون ها به نواحی مختلف مغز متصل می کنند، بستگی دارد.
به طور خلاصه، اندازه گیری هوش بسیار پیچیده تر از شمارش نورون ها یا تعیین میزان متراکم بودن آن سلول ها در یک فضای معین است. در عوض، پژوهشگران فکر می کنند هوش پرنده به نحوه کنترل و ادغام شبکه های گسترده در مغز مربوط می شود.
در ادامه محققان توضیح می دهند که این آخرین یافته با این تصور یکسان است که حیواناتی که مغز بزرگ دارند صرفاً به این دلیل که بدن بسیار بزرگی دارند، لزوماً باهوش ترین نیستند. این امر نشان می دهد که هوش بیشتر پرنده ممکن است نیاز به مرحله ای از رشد مغز بعد از بیرون آمدن تخم ها داشته باشد، که در طی آن پالیم بزرگ تر می شود.
لوئیس لفور (Louis Lefebvre) زیست شناس از دانشگاه مک گیل کانادا می گوید: میزان زمانی که جوجه های در حال رشد در لانه می گذرانند نیز ممکن است نقش مهمی در تکامل هوش داشته باشد. گونه های بزرگ تر از جمله کلاغ ها و طوطی ها که به خاطر هوششان شناخته میشوند، مدت بیشتری را در لانه سپری می کنند که به مغز زمان بیشتری برای رشد و تجمع نورون های پالیال می دهد.
تحقیقات اخیر مغز همچنین نشان می دهد که هوش انسان نسبت به هوش سایر نخستی ها برتری دارد که نه به دلیل اندازه مغز، بلکه به این دلیل است که مغز ما انعطاف پذیرتر بوده یا هم افزایی بیشتری دارد که همین امر میتواند در میان پرندگان نیز صادق باشد.
شرح کامل این مطالعه و یافته های حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Nature Ecology and Evolution منتشر شده است.
- 14
- 6
