محققان دانشگاه «بریستول» انگلیس در مطالعه اخیرشان کشف کردند که نخستین دایناسورها تمایل داشتند چه چیزهایی بخورند.
به گزارش ایسنا به نقل از تی ای، دایناسورها در سراسر دوران میانه زیستی یا مزوزوئیک تنوع قابل توجهی از سازگاری های غذایی را شاهد بودند اما منشا حالت های مختلف تغذیه به ویژه منشا چندگانه گیاه خواری در آنها نامشخص بوده است. میانه زیستی یا مزوزوئیک یکی از سه دوران در ابردوران پیدازیستی است که مابین دوران های دیرینه زیستی و نوزیستی قرار دارد و از حدود ۲۴۵ تا ۶۵ میلیون سال پیش را شامل می شود که دربردارنده سه دوره تریاس، ژوراسیک و کرتاسه است. به تازگی محققان عادات تغذیه دایناسورهای اولیه را عمدتاً از مقایسه کیفی مورفولوژی دندان (Tooth) آن ها با آنالوگ های موجود شناسایی کرده اند.
دیرینه شناسان دانشگاه بریستول با بررسی شکل دندان های دایناسورهای اولیه، شبیه سازی عملکرد دندان های آنها با مدل سازی محاسباتی و مقایسه آنها با خزندگان زنده و رژیم غذایی (diet) آن ها، تنوع ریخت دندانی دایناسورهای اولیه را بررسی کردند. آن ها دریافتند که اجداد بسیاری از گروه‌های دایناسورهای گیاهخوار، همه چیزخوار بوده اند و اجداد علفخواران معروف گردن دراز مانند دیپلودوکوس یا دوتیرکی ها نیز گوشت می خوردند.
دایناسورهای اولیه اسرارآمیز هستند زیرا آنها بسیار کوچک تر از نوادگان خود بودند و اکثر دوران تریاس را زیر سایه خزندگانی که شبیه کروکودیل بودند گذراندند. دایناسورها از انقراض دسته جمعی تریاس- ژوراسیک جان سالم به در بردند و توانستند پس از آن خود را با محیط وفق دهند و به گروه غالب جانوران باقیمانده در دوران مزوزوئیک تبدیل شوند. با این حال، میزان تنوع رژیم غذایی و محیط زیست آنها هنوز نامشخص است. دانشمندان بر این باورند که باید اتفاقی در دوره تریاس رخ داده باشد که اجازه داده است این اتفاق بیفتد.
دکتر آنتونیو بالل (Antonio Ballell) نویسنده اصلی این مطالعه از دانشگاه بریستول، گفت:دایناسورها پس از پیدایش شروع به نشان دادن تنوع هیجان انگیزی از اشکال جمجمه و دندان می کنند. برای دهه ها، این امر دیرینه شناسان را به این فکر فرو برده بود که گونه های مختلف قبلا انواع مختلفی از رژیم های غذایی را آزمایش می کردند.
در این مطالعه محققان آنها را با گونه های مارمولک مدرن مقایسه و سعی کردند براساس شباهت های دندان هایشان با آن ها بفهمند که آنها در آن دوران بیشتر چه چیزی می خوردند.
محققان این مطالعه گفتند: ما این موضوع را با استفاده از مجموعه ای از روش های محاسباتی برای تعیین کمیت شکل و عملکرد دندان های دایناسورهای اولیه و مقایسه آن ها با خزندگان زنده با رژیم های غذایی مختلف بررسی کردیم. این شامل مدل سازی ریاضی شکل دندان ها و شبيه سازي پاسخ های مکانیکی آنها به نیروهای گاز گرفتن با نرم افزار مهندسی بود.
پروفسور "مایک بنتون" (Mike Benton) یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: با این مجموعه روشها، توانستیم به صورت عددی شباهت دایناسورهای اولیه با حیوانات مدرن را محاسبه کنیم. دایناسورهای ددپایان یا تروپودا دارای دندان های نوک تیز، خمیده و تیغه مانند با دندانه های ریز هستند که مانند بُزمَجّه مدرن رفتار می کنند. در مقابل، دندان های دندانه دار پرنده کَفَلان و خزنده پاریختان بیشتر شبیه همه چیزخواران و گیاه خواران امروزی مانند ایگوانا هستند.
او ادامه داد: تحلیل های ما نشان می دهد که پرنده کَفَلان به عنوان همه چیزخوار زندگی خود را آغاز کردند و یک یافته جالب دیگر این است که نخستین خزنده پاریختان ها، اجداد ساروپودهای گردن دراز گیاه خوار مانند دیپلودوکوس، گوشتخوار بودند. این نشان می دهد که گیاه خواری برای اجداد هیچ یک از این دو نوع راسته نبوده است.
دکتر بالل نتیجه گرفت: بنظر میرسد یکی از چیزهایی که دایناسورهای اول را خاص کرده است این است که آن ها رژیم های غذایی مختلفی را در سراسر دوره تریاس در میان خود تکامل داده اند. ما فکر می کنیم که این امر ممکن است برای موفقیت تکاملی و زیست محیطی آنها امری کلیدی بوده باشد.
- 12
- 2
