ورزش دو شامل انواع دو، پرش، پرتاب، پیاده‌روی و رشته‌های ترکیبی استورزش دو
به مجموعه ای از ورزش ها نظیر دو، پرتاب، پرش، پیاده روی و رشته های ترکیبی، دو و میدانی می گویند. مسابقات دو و میدانی، راحتتر از ورزش های دیگر برگزار میشود و برای شرکت در این ورزش به تجهیزات گران قیمت نیازی نیست. رشته های دو و میدانی، اغلب انفرادی هستند و صرفا دوهای امدادی و دوهای صحرانوردی، انفرادی نیستند که امتیاز اعضای یک تیم در چنین مسابقاتی با هم جمع می شود.
ورزش دو موجب تشکیل استخوان بندی المپیک مدرن از اوّلین دوره شده است. امروزه برگزاری مسابقات دوومیدانی در سطح بین المللی برعهده ی اتحادیه بین المللی فدراسیون های دو و میدانی( IAAF) است و از معتبرترین رویدادهای این رشته، پس از المپیک می توان به مسابقات قهرمانی دوومیدانی جهان و قهرمانی دو و میدانی داخل سالن جهان اشاره کرد.
تاریخچه ورزش دو میدانی
از ورزشهای دوران پیش از تاریخ می توان مسابقات دو، پیاده روی سرعت، پرش و پرتاب را نام برد. از ۲۲۵۰ سال قبل از میلاد، سنگ نگاره هایی از مسابقات دو و پرش ارتفاع بر روی مقبره های مصری به جای مانده است. پرتاب سنگ و دو از مسابقاتی به شمار می رفت که ایرلندی های باستان از حدود ۱۸۰۰ سال پیش از میلاد، انها را برگزار می کردند.
پس از شروع برگزاری بازی های المپیک توسط یونانیان در تاریخ ۷۷۶ پ.م، مسابقهٔ دو سرعت معروف به استادیون تنها رشته ای بود که در چندین دورهٔ ابتدایی برگزار شد که دوندگان، شروع به دویدن در ورزشگاه( حدود ۲۰۰ متر) میکردند. رشته های دیگری ازجمله پرتاب ها و پرش ها در دوره های بعدی، برگزار شدند که از آن ها بعنوان مهمترین رشتهٔ مسابقات پنج گانه یاد میشد که متشکل از رشته های دو استادیون، پرتاب دیسک ، پرش طول، پرتاب نیزه و کُشتی بود. شعار« سیتیوس، آلتیوس، فورتیوس» به زبان یونانی به عنوان شعار دوومیدانی در المپیک شناخته میشود که معنای آن« سریعتر ، بالاتر و قوی تر» است.
مسابقات ورزش دو، پیاده‌روی سرعت و پرش از دوران پیش از تاریخ تاکنون انجام می‌شده استفدراسیون جهانی
فدراسیون ورزش دو در ۱۷ جولای ۱۹۱۲ تحت عنوان International Amateur Athletics Federation بنا نهاد شد و در بین آن ها واژه اماتور هم موجود بود ولی این ورزش در دهه ۷۰ میلادی بصورت حرفه ای شد و کلمه اماتور در سال ۲۰۰۱ از آن حذف شد. سیگفیرد استروم با ۳۴ سال سن به عنوان نخستین رییسی محسوب میشد که در سوئد بر این مسند بود. در حال حاضر هم سباستین کوئه، رئیس بریتانیایی است که بر مسند ریاست از سال ۲۰۱۵ نشسته است. ازسال ۱۹۹۳ مقر فدراسیون ورزش دو در شهر موناکو است. در حال حاضر تعداد اعضای این فدراسیون جهانی برابر با ۲۱۴ کشور از ۶ قاره هستند.
قوانین و مقررات بازی های دو و میدانی
- یکی از قوانین ورزش دو اینست که هر شرکت کننده باید روی سینه و پشت خود، دو شماره قابل رؤیت نصب کند.
- محل استارتر باید در جایی باشد که با همه شرکت کنندگان، فاصله ی مساوی را حفظ کند.
- در صورت حرکت دونده پیش از شلیک تپانچه، خطا محسوب میشود و مجددا استارت بازی زده می شود و درصورت خطای دونده برای بار دوم از دور مسابقه حدذف می شود.
- تمامی دوندگان دوهای سرعت، ملزم به حرکت در گذرگاه تعيين شده خود از آغاز تا پایان مسابقه هستند.
- در مسابقه دو برای تعيين مقام هر شرکت کننده باید به ترتیب رسیدن هر نقطه از بالا تنه( بدون سر و گردن و بازوها، دست ها و پاها) به نزدیک ترین لبه خط پایان را در نظر گرفت.
- نفر اول و دوم هر گروهی در تمام مسابقات مقدماتی باید برای دور بعد انتخاب شوند.
- برای مسابقه نهایی باید دونده ها( مسابقات انتخابی) را با فاصله زمانی حداقل ۴۵ دقیقه انتخاب کرد به بیانی دیگر فاصله بین دو مسابقه دونده های راه یافته به دور بعدی نباید کم تر از ۴۵ دقیقه باشد.
مسابقات ورزش دو در یک پیست مخصوص دو و میدانی به طول ۴۰۰ متر برگزار میشود- در صورتی که در دوره های مقدماتی، هر دو ورزشکار با هم برابر شوند؛ هر دوی آن ها به دورهای بالاتر میروند و سر داور برای مقام اول مسابقه نهایی در مورد نتیجه مساوی، تصمیم می گیرد که مسابقه تکرار یا نتیجه ی آن ثبت شود.
- درخصوص اجرای مسابقه دو، اعتراضاتی میشود که باید آن ها را بلافاصله به هیئت منطقه گزارش داد. یک اعتراض نباید پس از اعلام نتیجه رسمی به هیئت از ۳۰ دقیقه دیرتر، تسلیم شود.
حضور بانوان در دو و میدانی
هم زمان با برگزاری بازی های ۱۹۲۸ آمستردام، زنان در مسابقه های دو و میدانی المپیک، حضور پیدا کردند. باتوجه به تغيير برنامه ی بازی های المپیک و استانداردتر شدن آن از سال ۱۹۳۲؛ برنامه ی مسابقه های مردان و زنان تقریبا به هم شباهت دارد و بمیزان کمی تفاوت دارد. در المپیک پکن برای نخستین بار ، دوی ۳۰۰۰ متر زنان گنجانده شده است.
انواع دو ها
> مسابقات دو و پیاده روی :
برگزاری مسابقات دو در یک پیست ۴۰۰ متری که مخصوص دو و میدانی است؛ می باشد. پیست ورزش دو داخل سالن دارای ۲۰۰ متر طول است. برگزاری مسابقات دو براساس استانداردهای فدراسیون جهانی نباید در فضای باز، بیشتر از ۲۵ دور و در سالن، بیشتر از ۱۵ دور طول بکشد. از این رو مسافت دو استادیوم باید به میزان حداکثر ۱۰ هزار متر باشد درحالیکه این مسافت برای سالن معادل ۳ هزار متر است و برگزاری این مسابقه در مسافت های طولانی‌تر مانند ماراتن در جاده می باشد.
> دوهای سرعت:
دوی سرعت، که از آن به عنوان نمایش قدرت یاد میشود و به توانایی فرد برای حرکت بدنش به سمت جلو با استفاده از سرعت و قدرت متناوب توسط پاها بستگی دارد. حداكثر تكامل این قدرت در مردان در سنین ۲۰ ودر زنان در سنین ۱۸ سال میباشد.
> دو ۱۰۰ متر:
یکی از رشته های دو و میدانی که به آن دو ۱۰۰ متر می گویند؛ دوندگان باید در کوتاه ترین زمان ممکن، مسافت صد متر را بدوند. مسابقات دو ۱۰۰ متر درسال ۱۸۹۶( ۱۹۲۸ برای زنان) برگزار شد و دوندگان با هم به رقابت پرداختند. در حال حاضر در المپیک دو ۱۰۰ متر مردان، اوسین بولت با زمان ۹٫۶۹ ثانیه رکورد زده است همچنین او موفق شده که رکورد جهانی این رشته را با زمان ۹٫۵۸ ثانیه از آن خود کند.
> دوهای نیمه استقامت:
دویدن در دوی نیمه استقامت با گام های سریع، آرامتر از دوی سرعت است. البته دویدن و سرعت به روش های مختلف با تغيير طول مسیر، متفاوت است. برای دویدن( نیمه استقامتی)، رعایت بعضی از موارد، الزامیست که از آن ها می توان به حركات كمتر مفاصل- كمتر متمایل شدن به جلو و تماس كامل كف پا با زمین اشاره کرد.
> دوهای استقامت:
دوی استقامت به اینصورتست که باید گام های اهسته تری را در مسافت های طولانی طی کرد. یکی از نکات قابل توجه در دوی استقامت، توجه به طریقه ی راحت و ساده دویدن است كه در انرژی، صرفه جویی می شود. از مفاصل در دوی استقامت، کم تر از دوی نیمه استقامت، كار گرفته میشود. همچنین در دوی استقامت نسبت به دوی نیمه استقامت، علاوه بر كمتر خم شدن به طرف جلو، كف پا تا جای ممکن با زمین تماس پیدا میکند.
> دوهای امدادی:
چهار دونده در هر گروه دو امدادی حضور دارند و هر کدام از آن ها با طی کردن مسافت مشخصی، چوب( باتون فلزی) را حمل می کند و پس از آن به دیگری می دهد.
> دوهای جاده ای:
برگزاری مسابقات دوهای جاده ای در جاده های آزاد میباشد و گاهی وقت ها در اماکن دیگری همچون پیست پایان می پذیرد.
> دو صحرانوردی:
از طبیعی ترین بخش دوومیدانی می توان به دو صحرانوردی اشاره کرد که بر روی عوارض طبیعی زمین در فضای ازاد برگزار می شود.
بیشتر رشته‌های ورزش دو به‌طورکلی انفرادی هستندگردآوری: بخش ورزش سرپوش
- 12
- 1
