به گزارش خبرورزشی، البته انتخاب اين روز اتفاقي نبود؛ ۲۴ و ۸ دو شماره‌اي بود كه كوبي در طول دوران حرفه‌اي‌‌اش در لس‌آنجلس ليكرز به تن مي‌كرد. او با كارنامه بسيار پرباري مراسم خداحافظي‌‌اش را برگزار مي‌كرد: ۵ قهرماني درNBAكه همگي با باشگاه ابدي‌‌اش يعني ليكرز به دست آمده بود، دو مدال طلاي المپيك با تيم ملي آمريكا و كلي ركوردهاي شخصي ديگر. در زمين، كوبي برايانت بازيكن بي‌مثالي بود؛ او رقيب را با فريب‌هاي زياد از پيش‌رو برمي‌داشت و پرتاب‌هايش هم كه هميشه مثال‌زدني بود.
البته اين تمام ماجرا نيست چون كوبي ورزشكاري فراتر از يك «شومن» هم بود. در مجموع او بازيكني بود كه خيلي ساده مي‌توانست دل مردمي كه در همسايگي هاليوود بودند را به دست بياورد. «در طول ۲۰ سال ما از استعداد باورنكردني كوبي برايانت و كار و تمرين اين بازيكن افسانه‌اي استفاده كرديم و لذت برديم». اين را خوزه اوييزار يكي از اعضاي شوراي شهر لس‌آنجلس درباره‌‌اش مي‌گويد و ادامه مي‌دهد: «روز «كوبي برايانت» يكي از راه‌هايي بود كه مي‌شد از او به‌خاطر همه كارهايي كه براي هواداران و در مجموع شهر لس‌آنجلس انجام داده، تشكر كرد».
در همان تابستان و در آخرين بازي، كوبي برايانت باز هم نشان داد كه بي‌دليل نيست كه از او به عنوان يكي از بزرگترين ورزشكاران تاريخNBAنام مي‌برند؛ او در ورزشگاه «استپلس سنتر» به تنهايي ۶۰ امتياز به نام خودش ثبت كرد! همه به وجد آمده بودند؛ همه آنهايي كه آمده بودند تا آخرين پرتاب‌هاي ستاره‌شان را ببينند؛ در ميان آنها چهره‌هاي سرشناسي هم نشسته بود؛ از هنرپيشه معروف جك نيكلسون گرفته تا رپرهاي سرشناس آمريكايي مثل جي زي، لامار، اسنوپي داگ و كني‌وست. حتي ديويد بكام و مدل معروف بلا حديد هم در آخرين روز كوبي برايانت حاضر بودند...
موارد ذكر شده مقدمه گزارش مفصل و مصاحبه تقريباً كوتاهي بود كه مجله فرانسوي «اوفيسيل» درباره كوبي برايانت نوشته است. در زير هم گزيده‌اي از اين مصاحبه را از نظر مي‌گذرانيد.
*اول از قراردادهاي تجاري‌‌تان شروع كنيم. الان ارتباط‌تان با كمپاني نايكي، يكي از بزرگترين اسپانسرهاي شخصي‌‌تان چطوري است؟
خب رابطه ما ديگر فاميلي شده است؛ الان سال‌هاي زيادي است كه كنار هم كار مي‌كنيم. به طور دقيق همكاري ما از سال ۲۰۰۳ شروع شده است. موردي كه اين ارتباط را فوق‌‌‌العاده كرده اين است كه اين كمپاني من را آزاد گذاشته. آنها تقريباً با همه ايده‌هاي من كنار آمده‌اند و اين ايده‌ها را از مرز تخيل به واقعيت تبديل كرده‌اند؛ موردي كه واقعاً بيشتر از چيزي بود كه انتظارش را داشته‌ام. خب، اين كمپاني هم به شيوه خودش به من كمك كرد تا بازيكن بزرگي شوم و همزمان هم نگاه ويژه‌اي به محصولاتش داشته باشم.
*حالا كه ديگر از بسكتبال خداحافظي كرده‌‌ايد، وقت‌تان را چطور مي‌گذرانيد؟
۹۰ تا ۹۵ درصد وقتم صرف ساخت استوديوي شخصي‌ام مي‌شود كه قرار است صرف پروژه‌هاي مختلفي درباره رسانه و هواداراي شود. به طور معمول ساعت ۴ صبح از خواب بيدار مي‌شوم تا ۶ صبح ورزش مي‌كنم، بعد به خانه برمي‌گردم؛ صبحانه مي‌خورم و بچه‌هايم را به مدرسه مي‌برم. بعد هم به دفتر كارم مي‌روم و به فعاليت‌هايي غيرمدرسه‌اي بچه‌هايم رسيدگي مي‌كنم.
*چيزي كه زمان بازيگري‌‌تان بيشتر به آن افتخار مي‌كرديد، چيست؟
اينكه توانسته‌ام سال‌ها در سطح بالاي بسكتبال دوام بياورم. اينكه توانستم درست در آخرين روز تمرين حرفه‌اي‌ام هم مثل روز اولي كه بسكتبال حرفهاي را شروع كردم، تمرين كنم.
*آن بازي ۲۲ ژانويه ۲۰۰۶ مقابل تورنتو رپتورز كه توانستيد به تنهايي ۸۱ امتياز بگيريد، بزرگترين خاطره ورزشي‌‌تان است؟
فكر كنم... ولي الزاما ًآن چيزي كه بقيه فكر مي‌كنند نيست. وقتي بچه بودم، ركورد ويلت چمبرلين مدام در سرم بود؛ بازي‌اي كه براي وريرز روز ۲ مارس ۱۹۶۲ به تنهايي ۱۰۰ امتياز گرفت. راستش هميشه آرزو داشتم چنين كاري را در طول دوران حرفهاي انجام دهم؛ مي‌خواستم چيزي كه مي‌گفتند غيرممكن است را ممكن كنم. نمي‌خواستم مثل بقيه فكر كنم كه مي‌گفتند ديگر اين روزها امكان ندارد كسي بتواند در يك بازي ۸۰، ۹۰ و يا ۱۰۰ امتياز بگيرد... انتخاب كردم كه بپذيرم اين مورد امكان‌پذير است. اميدوارم آن كارم به نسل ديگري از بسكتباليست‌ها انگيزه بدهد و آنها را به يقين برساند كه غيرممكن‌ها را مي‌شود ممكن كرد.
*شما خودتان در ايتاليا بزرگ شده‌‌ايد. حالا چه نظري درباره بين‌المللي شدن رقابت‌هايNBAداريد؟ اين روزها بازيكناني با بيش از ۱۰۰ مليت متفاوت در اين ليگ مشغول بازي هستند...
درNBAبيشتر ديگر توانايي‌هاست كه محسوب مي‌شود. به هر حال مسيري كه من طي كرده‌ام مي‌تواند الگويي براي نوجوانان اروپايي باشد كه آرزوی بازي كردن درNBAرا دارند؛ همان‌هايي كه درست مثل من از فاصله بسيار دور به اين بازي‌ها نگاه مي‌كردند. خودم وقتي به اين ايده كه توانستم بالاخره درNBAبازي كنم برمي‌گردم، هيجان زده مي‌شوم. اينكه توانستم كاري كنم تاNBAبيشتر در جهان ديده شود برايم جذاب است.
*به نظر شما تحولات ديجيتالي چه تأثيري برايNBAو بازيكنان شاغل در اين ليگ گذاشته است؟
به نظرم كه كاملاً اقدامي مثبت است و دسترسي به داده‌ها را براي آنها مدام امكان‌پذير كرده است. بچه كه بودم مي‌توانستم به حرفهاي دن پترسون، حوالي ساعت ۲ يا ۳ صبح گوش كنم (مربي‌اي كه كارشناس ورزشي يكي از شبكه‌هاي ايتاليايي در اواخر دهه ۸۰ بود) ولي خيلي از بچه‌ها نمي‌توانستند تا ديروقت بيدار بمانند و بازي‌ها را نگاه كنند. آنها اين بازي‌ها را ضبط مي‌كردند.
*از اين ايده كه يك تيم بسازيد، مثل كاري كه مجيك جانسون كرد، يا يك باشگاه را بخريد، مثل كاري كه مايكل جردن كرد، خوشتان مي‌آيد؟ به نظرتان ارتباط شما با لس‌آنجلس ليكرز در آينده چگونه خواهد بود؟
در حال حاضر چنين کارهایی را در برنامه ندارم. فعلاً حواسم به استوديوي خودم است و پرداختن به تيم و اين‌جور موارد وقت زيادي از من مي‌گيرد. به هر حال مهمترين مورد اين است كه آدم كاري كند كه دلش مي‌خواهد نه چيز ديگري.
- 12
- 2
