چرا چهر‌ه‌ها در دعوت افطاری رئیس‌جمهوری شرکت نمی کنند؟

به گزارش انتخاب، موج رد دعوت روحانی در شبکه‌های اجتماعی با چند هشتگ به راه افتاد که «سفره خالی مردم» یکی از ‏آنهاست. در این میان نکته‌های قابل ذکری وجود دارد که نمی توان از کنار آنها به راحتی عبور کرد.‏

اول اینکه اصل اقدام، یعنی حرکتی جمعی برای رساندن یک پیام خاص  و ارزشمند به مسئولان به طور مثال پیام «خالی بودن ‏سفره‌های مردم» اقدام قابل دفاعی است. نه تنها هنرمندان سینما بلکه هر گروهی از اقشار تاثیرگذار و شناخته شده بین مردم، که ‏بتوانند دغدغه‌های آزاردهنده جامعه را به گوش مسئولان برسانند و از آن نتیجه بگیرند، در نظر مردم، اقدام ارزشمندی انجام داده ‏اند.‏

نکته دوم اینکه ماجرا وقتی به بیراهه  کشاندن مردم می‌انجامد که این اقدام صرفا جنبه شعاری پیدا کرده و از هدف اعلام شده در همان آغاز راه، ‏منحرف شود. به نظر می‌رسد در اقدام اخیر تعدادی از هنرمندان سینما، این اتفاق رخ داده است. کافی است به صفحات اینستاگرام ‏تعدادی از همین هنرمندانی که دعوت روحانی را رد کرده اند، مراجعه کنیم تا با نوع زندگی و انبوهی از سفرهای خارجی آنها آشنا ‏شویم. بسیاری از آنها هر روز تصاویری از خود با خودروهای گران قیمت، یا زندگی‌های تجملاتی را به اشتراک می‌کذارند.

‏برای هر مخاطبی این سوال پیش می‌آید که اگر دغدغه «سفره خالی مردم» تا این اندازه در این هنرمندان رسوخ کرده که حاضرند ‏دعوت رییس جمهور را رد کنند، چرا هیچ نشانه عملی و ملموسی از این دغدغه در زندگی خود آنها دیده نمی شود؟ البته باید حساب چهره‌های موقر و موجهی مانند پرویز پرستویی را که سابقه آنها نشان می‌دهد همواره با خواسته‌های مردم همراهی کرده اند و از اتهامات برخی همکاران خود نیز به دور بوده اند، باید از بقیه جدا کرد.

چطور می‌‏توان پذیرفت که فردی دغدغه سفره خالی مردم و رهایی آنها از مشکلات را داشته باشد اما هر چند وقت یک بار، با افتخار ‏تصاویر خود در فلان کشور توریستی را به نمایش بگذارد؟ جالب اینجاست که مشاهده وضعیت زندگی این هنرمندان هرگز به ‏معنای تجسس در زندگی خصوصی آنها نیست بلکه این تصاویر با رضایت خود آنها و اساسا به وسیله همین هنرمندان در معرض ‏دید عموم قرار می‌گیرند. ‏

نکته سوم اینکه اگر دغدغه این هنرمندان، کوتاه شدند دست رانتخواران از بیت المال است، خود آنها بهتر از هرکسی می‌دانند که ‏تعدادی از این ویژه خواران در دنیای هنر و به ویژه سینما نیز نفوذ کرده و مشغول هستند. حال چگونه است که این هنرمندان با ‏افتخار در فیلم‌های همین افراد مسئله دار، ایفای نقش می‌کنند اما همزمان برای سفره‌های خالی مردم دلسوزی می‌کنند؟ آیا بهتر ‏نیست چنین شعارهایی را کسانی مطرح کنند که به لحاظ علم و تخصص خود، از دغدغه‌های واقعی مردم آگاهی بیشتری داشته ‏باشند و دست کم در میان همان مردم، با مظاهر فخرفروشی مانند بادیگارد ظاهر نشوند؟

نکته چهارم اینکه، به هر ترتیب، دیدار رودررو با رییس جمهوری، خود فرصتی برای رساندن دغدغه‌های هنرمندان و عموم مردم ‏به اوست. در این شرایط، آیا هنرمندان نمی توانستند همین دغدغه‌ها را در جلسه با رییس جمهور بیان کنند و حتی اگر نگران ‏اتلاف بیت المال در همین جلسه هستند مستقیما به رییس جمهور بگویند به فلان دلایل درخواست می‌کنیم که از سال آینده چنین ‏نشست هایی برگزار نشود؟

نکته پنجم که اندکی دردناک و تاسف آور است به انگیزه شخصی برخی هنرمندان باز می‌گردد. برخی هنرمندان تحریم کننده ‏افطاری روحانی، دلایل متفاوتی برای این کار داشتند. مثلا تعدادی از آنها دلایلی صنفی مانند ممنوع الکاری برخی هنرمندان را ‏مطرح کرده اند و برخی دیگر دلایلی سیاسی که شاید به حق هم باشد؛ اما هنرمندی را فرض کنید که سال‌هاست تلاش می‌کند ‏ازدواج خود را از مسائل سیاسی جدا کند. حتی پس از محکومیت همسرش همین راه را ادامه می‌دهد. جالب اینکه برای اثبات ‏همین موضوع، مدام به مسائل سیاسی و اجتماعی حساسیت زا ورود می‌کند و آنقدر درباره این موضوعات نظر می‌دهد تا وجهه ‏از دست رفته خود میان مردم را ترمیم کند. حال چگونه می‌توان ادعای امثال این افراد برای رد دعوت افطاری روحانی را باور ‏کرد و پذیرفت؟

نکته ششم اینکه، باور غلطی در میان برخی سلبریتی‌ها وجود دارد و آن اینکه، تصور می‌کنند در جامعه جریان سازند؛ این در حالیست که تجربه سال‌های اخیر نشان می‌دهد چهره‌های مشهور جریان سازی نمی کنند، بلکه در موقعیت‌های مختلف خود را در میان موج افکار عمومی قرار می‌دهند؛ روزگاری موج افکار عمومی آنها را در حمایت از روحانی غرق می‌کند و روزی دیگر، همین جریان، سلبریتی‌ها را به زدن هشتگ‌های پشیمانی وامی دارد. از این رو، ادعای تاثیرگذار بودن این افراد، با واقعیت سازگاری ندارد.

همین چند هفته قبل بود که شبه هنرمندی درجه چندم، با عصبانیت تمام رو به دوربین خطاب به روحانی می‌گفت که پشیمان است! از آن جهت که باعث رای آوری روحانی شده و بسیاری از مردم را وادار به رای دادن به او کرده ؛ اما اساساً کدام فرد را می‌شناسید که به خاطر فلان سلبریتی به روحانی رای داده یا به خاطر یک سلبریتی دیگر، از رای به روحانی پشیمان شده باشد؟ یا اساساً هنرمندان حاضر بودند از کسی حمایت کنند که مورد حمایت افکار عمومی نبود؟ اما این توهم غریب از کجا می‌آید؟ و ناشی از کدامین اشتباه سیاستمداران و نخبگان ماست؟

البته پرواضح است که پیروی یک جامعه از سلبریتی‌ها هرگز اتفاق مثبتی قلمداد نمی شود؛ این اتفاق حتی در نقاط مختلف دنیا نیز کمتر رخ می‌دهد؛ به طور مثال، در آمریکا که شاید بتوان آن را مهد سلبریتی‌های سینمایی نامید، افکار عمومی بر خلاف نظر اکثریت غالب آنها در انتخابات ریاست جمهوری رفتار کردند و فردی را برگزیدند که سلبریتی‌های سینمایی هنوز هم روزانه از او انتقاد می‌کنند.

 فقط تحریمی ها بخوانند

|کیوان مهرگان|

به سنت هر ساله همه روسای جمهوری، حسن روحانی با رعایت تمام پروتکل‌ها، گروهی از هنرمندان را دعوت کرد تا یک افطار با هم باشند. حرف بزنند و گفت‌و‌گو کنند. برخی از هنرمندان که به صورت غیرعلنی دعوت شده‌اند، با علنی  کردن دعوتنامه‌ها و با هشتگ یکسان«#مابه_افطاری_نخواهیم_رفت»، به دلیل وضع اقتصادی نامناسب مردم، این دعوت را رد کردند و تیتر گزارش رسانه‌های مخالف دولت شده‌اند.

١ - در این اتفاق یک رفتار بی‌ادبانه و به دور از آداب معاشرت در علنی کردن دعوتی غیرعلنی رخ داده؛ هنرمندان محترم تحریمی اگر بنایشان بر نرفتن بود، می‌توانستند از ابتدا دعوتنامه را نپذیرند و امضایشان را پای برگه دریافت دعوت نامه نگذارند.

٢- کیست که امروز نگران اوضاع کشور و وضعیت اقتصادی مردم و جامعه نباشد؟ هرکسی هرجا که هست هرکاری  می‌تواند یا از دستش برمی‌آید، انجام می‌دهد تا خسارات بی تدبیری‌ها کمتر شود حتی در حد انتقال چهره به چهره مشکلات به رئیس جمهوری...

٣ - کاش برای پرهیز از غیر‌نمایشی بودن این اعتراض، برای بیان مطالباتان درخواست وقت می‌کردید. آیا کسی جرات می‌کرد به شما تریبون ندهد؟ سینه سپر می‌کردید حرفتان را می‌زدید. به گوشه‌ای خزیدن و یک هشتگ زدن که هنر نمی‌خواهد.

٤-  با این منطق که شما دارید انتظار می‌رود نام شما را  دیگر در هیچ پروژه سینمایی،سریال یا تاتر نبینیم. چون تا وقتی سفره مردم خالی است چه نیازی به ساخت فیلم و سریال وتاتر است؟

٥ - برای راستی‌آزمایی ادعای نگرانی برای سفره خالی مردم درخواست می‌کنم صداقت به خرج بدهید ٥٠ درصد دستمزدهای سال گذشته‌تان را به برای پر کردن سفره‌های مردم بگذارید. هستید؟ محال می‌دانم.

٦-  می‌توانستید بیایید شماره خزانه دولت که در دسترس عموم است پول شام و افطارتان را به خزانه برگردانید.

٧-  همه موارد بالا  را گفتم که فقط نشان بدهم گنجشکی که رنگ می‌کنید نمی‌توانید جای قناری به ملت قالب کنید. اعتراض کردن هم آدابی دارد که متاسفانه شماها بلد نیستید.