به گزارش خبرآنلاین، فیلم سینمایی «ماهورا» به کارگردانی حمید زرگرنژاد که اولین نمایشش را در سی و ششمین جشنواره فیلم فجر پشت سر گذاشت از امروز چهارشنبه (۱۱ مهر) اکران عمومی میشود. کامران تفتی یکی از بازیگران این فیلم است که چهره‌های زیادی در آن حضور دارند. تفتی در این اثر سینمایی نقش جوانی به نام جلال را بازی می‌کند که تعصبات خاص خودش را دارد و با لهجه عربی هم صحبت می‌کند.
کامران تفتی نقش متفاوتی را در فیلم سینمایی «ماهورا» بازی کرده، او شخصیت مرد جوانی به نام جلال را جلوی دوربین حمید زرگرنژاد برده و با لهجه عربی هم در این فیلم صحبت می‌کند. تفتی درباره این فیلم سینمایی و ویژگی‌هایی آن به خبرآنلاین می‌گوید: «به نظر من فیلم سینمایی «ماهورا» نگاهی دارد به همه پیامدهایی که از سال ۶۹ به این‌ور همچنان در جنوب کشور حفظ شده است و به این بخش عریان جنگ نگاهی ویژه دارد. در این فیلم به واقع نشان داده میشود همانطور که تو می‌توانی هر روز صبح بیدار شوی و زندگی عادی‌ات را شروع کنی میشود یک ثانیه بعدش هم همه آن چیزی که به اسم زندگی است در چشم برهم زدنی از بین برود.»
این بازیگر ادامه می‌دهد: «مفهوم اصلی این فیلم این است که از وجه انسانی و رفتاری ما چقدر بلد هستیم و می‌توانیم که اگر همین الان هر آن چیزی که داریم را از دست بدهیم یا آن را از ما بگیرند، سرپا بایستیم و چه تصمیمی برای ادامه راه می‌گیریم. می جنگیم و ادامه می‌دهیم یا ما هم خودمان را با شرایط سازگار می‌کنیم.»
مجری برنامه «وقتشه» درباره علت پذیرفتن این فیلم سینمایی و حضورش در «ماهورا» نیز بیان می‌کند: «حضور من در این فیلم به دلیل همین مفاهیم اخلاقی و انسانی بود که در سرتا سر اثر وجود دارد. این فیلم ماهیتی دارد که به نظر من درست انگشت می‌گذارد روی مرکز قلب مخاطب، اینکه اگر تو در آن موقعیت بودی چکار می‌کردی؟ به نظرم حرف این فیلم به نوعی این است که ما کمی یادمان رفته است که همه‌مان کی بودیم، چه کارهایی کردیم و الان چقدر زود و ساده وا می‌دهیم و سریع به همه چیز تن می‌دهیم و می‌گوییم همین است دیگر کنار می‌آییم. نمی‌دانم چه شده که اینهمه بی‌تفاوتی و بی‌خاصیتی وجود خیلی‌هایمان را گرفته است.»
او همچنین می‌افزاید:« این فیلم از نظر من ارزش‌های زیادی دارد، حمید زرگرنژاد در «ماهورا» سراغ افرادی رفته که در طول سال‌ها نادیده گرفته شده‌اند، برای من همین بس بود که در این فیلم حضور داشته باشم و در اثری نقش‌آفرینی کنم که زندگی کسانی را به تصویر می‌کشد که سال‌ها از چشم و فکر خیلی‌ها مغفول مانده‌‌اند.»
تفتی در ادامه درباره تاثیرگذاری این فیلم و اساسا رسانه سینما بر روی مخاطب و انتقال پیام و مفاهیمی که مدنظر یک هنرمند است نیز می‌گوید: «متاسفانه سینمایمان هم به شدت دچار این مرض شده است. سینمایی که قهرمان ندارد سینمای بی‌خاصیتی است. سینمایی که جرات حرف زدن ندارد سینمای بی‌خاصیتی است، پس وقتی من وقتی با فیلمی مواجه می‌شوم که آزادی بیان و تصمیم‌گیری انسانی به من می‌دهد و ارزش‌ها را یادم می‌اندازد، قطعا از آن استقبال میکنم. همه این ارزش‌ها و مفاهیم هم در بستر زندگی و خانواده اتفاق می‌افتد و کاملا هم واقعی است. با تمام وجودم افتخار میکنم که در این فیلم کار کردم.»
او درباره حضور در فیلمی در ژانر دفاع مقدس نیز توضیح می‌دهد: «اتفاقا یکی از افتخارات من در سینما حضور در کاری با این شکل و شمایل و مفاهیم است. متاسفانه باید بگویم نگاهی که برخی از دوستان به آثاری که با مفاهیم غنی و پربار ساخته شده و فیلم سینمایی «ماهورا» نیز در همین دسته قرار می‌گیرند چندان دلچسب نیست، اصلا من می‌گویم چرا باید چنین دسته‌بندی و نقسیم‌بندی‌هایی در سینمای وجود داشته باشد، آن هم سینمایی که وجود همه ژانری در آن لازم و ضروری است. مخاطب را نباید محدود کرد، مخاطب سینما باید با فراغ بال و بدون هیچ پیش‌فرضی با خیال راحت دست به انتخاب هر فیلمی در هر ژانری که به آن علاقه دارد بنشیند و از فیلم مورد علاقه‌اش لذت ببرد. من نه تنها از حضور در چنین کاری با این ویژگی‌های منحصر به فرد ابایی نداشتم بلکه با افتخار می‌گویم «ماهورا» را بسیار دوست دارم و از همکاری در این فیلم بسیار لذت بردم.»
آثار زیادی در سینمای ایران درباره جنگ و دفاع مقدس ساخته شده‌اند اما برخی از آنها به سمت شعارزدگی‌های بعضا رایجی که در برخی فیلم‌های این حوزه به چشم می‌خورد رفته‌اند، تفتی با اشاره به اینکه هیچوقت در طول کار این مسئله را ذره‌ای احساس نکرده می‌گوید: «حمید زرگرنژاد سکانس‌ها را نوشته بود و آماده داشتیم، سر صحنه تمرین می‌کردیم، در همان زمان هر کلمه‌ای که حتی ذره‌ای بار شعارگونه را در ذهن متبادر می‌ساخت از دید ایشان پنهان نمی‌ماند و می‌گفتند این کلمه را حذف کنید. فیلم «ماهورا» با هدف دیگری ساخته شد و حتی ذره‌ای فکر به اینکه درباره مسئله‌ای شعار دهند در ذهن کارگردان و تهیه‌کنندگان این اثر وجود نداشت. مخاطب امروز جامعه قطعا هوشمندانه پای تماشای هر اثری می‌نشیند و با تماشای این فیلم هم می‌توانم تصور کنم که هیچ شائبه‌ای درباره شعارزدگی برایش پیش نمی‌آید.»
- 17
- 5
