ماجرای نیمروز: رد خون
کارگردان: محمدحسین مهدویان
بازیگران اصلی: جواد عزتی، هادی حجازی‌فر، محسن کیایی، بهنوش طباطبایی، هستی مهدوی
میزان فروش: ۳،۵۸۳،۸۹۹،۰۰۰
درباره فیلم:
«ماجرای نیمروز: رد خون» ادامه سری اول «ماجرای نیمروز» ساخته پرطرفدار محمدحسین مهدویان است. هرچند او بعد از فیلم اول به سراغ ساخت یک داستان ملودرام عاشقانه یعنی «لاتاری» رفت، اما دوباره به سینمای مورد علاقه‌اش بازگشت. اگر آثار پیشین مهدویان (مستند‌ها و سریال‌ها) را دنبال کرده‌باشید می‌دانید که او خوره تاریخ اجتماعی سیاسی معاصر ایران است و بهترین فیلم‌هایش را هم حول همین موضوع مورد علاقه‌اش، ساخته است.
او در «رد خون» به سراغ کاراکتر‌های دوست‌داشتنی سری اول می‌رود و اینبار داستان آنها را در اواسط دهه شصت و همزمان با پذیرفتن قطعنامه، پایان جنگ و حمله منافقان بعد از پایان جنگ به مناطق کرد نشین ایران، تعریف می‌کند.
اما «رد خون» مانند سری اول یک داستان اکشن و تعقیب و گریزی حساس را تعریف نمی‌کند و بیشتر نقطه فوکوس خود را بر احوالات آدم‌ها و مواجهه‌های احساسی‌شان با یکدیگر می‌گذارد. هرچند شنیده می‌شد که فیلم درباره عملیات مرصاد است، اما در واقع این عملیات تنها در پس زمینه فیلم فضاسازی می‌کند و داستان اصلی میان یک زن مجاهد با برادر و همسرش می‌گذرد. «رد خون» یک قهرمان یکی یکدانه و عالی با بازی جواد عزتی دارد که جدیتی را به فیلم می‌بخشد که بدون حضور عزتی قابل تصور نبود. یک مرد تنها و امنیتی که در برابر وظیفه خود به هیچ‌کس حتی نزدیک‌ترین هم‌رزمان خود هم تخفیف نمی‌دهد.
چرا ممکن است از فیلم خوشتان نیاید؟
اگر انتظار یک فیلم پرهیجان و تعقیب و گریزی مانند سری اول را داشته باشید یا به هوای تماشای یک فیلم جنگی به سراغ «رد خون» بروید، احتمالا در ذوقتان خواهد خورد. چراکه بر خلاف «ماجرای نیمروز»، این فیلم پر از مکث و فاصله‌گذاری عاطفی است و در نهایت می‌خواهد به یک حس تامل‌برانگیز انسانی برسد که سررشته بسیاری از تناقضات اجتماعی وسیاسی امروز است؛ بنابراین اکشن و تعلیق آن نسبت به سری اول بسیار کمتر است.
ضمن اینکه به‌هرحال فیلم در بستر تاریخ و سیاست می‌گذرد و اگر از سیاست دل خوشی ندارید یا تاریخ معاصر برایتان جالب نیست، احتمال اینکه با فیلم ارتباط برقرار نکنید زیاد است.
حواشی:
«رد خون» حواشی زیادی داشت. از همان آغاز مراحل نگارش فیلمنامه بابت موضوع حساسش زیر ذره‌بین بود و بعد از اکران هم واکنش‌های ضد و نقیضی گرفت. طیف افراطی و وابسته به اصولگرایان فیلم را سمپات منافقان دانستند و آن را کوبیدند و جبهه مقابل هم آن را یک فیلم سفارشی و دستوری خواند. درحالیکه «رد خون» جایی در میانه ایستاده و به قول آن دیالوگ معروف فیلم «جرم» روی آجر خودش فر می‌خورد!
حاشیه پررنگ دیگر درباره بازی جواد عزتی، قهرمان و نقش اول فیلم بود که در جشنواره نه در بخش بهترین بازیگر نقش اول که در بخش بهترین بازیگر نقش مکمل کاندید دریافت سیمرغ شد که به‌نوعی حکم دهن‌کجی هییت داوران به فیلم را داشت.
کلوپ همسران
کارگردان: مهدی صباغ زاده
بازیگران اصلی: محمدرضا شریفی نیا، میترا حجار، شقایق فراهانی، بیژن بنفشه خواه، گوهر خیراندیش
میزان فروش: ۲،۰۹۰،۶۶۹،۰۰۰
درباره فیلم:
مهدی صباغ‌زاده از کارگردانان و تهیه‌کنندگان قدیمی سینمای ایران است که آثار گیشه‌ای زیادی را در سال‌های گذشته تهیه کرده است. اینبار، خودش پشت دوربین «کلوپ همسران» ایستاده و فیلم را کارگردانی هم کرده است.
«کلوپ همسران» هرچند یک فیلم کمدی و سرگرم‌کننده است، اما سعی خود را می‌کند که حداقل استاندارد‌های سینمایی را رعایت کند. یعنی داستانش سر و ته داشته و فیلمنامه حاوی یک انسجام اولیه باشد. عموما فیلم‌های کمدی این سال‌ها از عدم انسجام فیلمنامه و داستان بیشترین لطمه را می‌خورند و فیلمسازان گمان می‌کنند، چون فیلم قرار است خنده‌دار و سرگرم‌کننده باشد، منطق روایی و کیفیت سینمایی آن دیگر اهمیتی ندارد. به همین دلیل است که اکثر کمدی‌های ایرانی یا سخیف و لوده از آب درمی‌آیند یا آنقدر بد ساخته می‌شوند که تحمل‌شان تا انتها، صبر ایوب می‌خواهد.
اما «کلوپ همسران» اینطور نیست و معلوم است که به ایده‌اش فکر شده و برای ساختش به اصول سینمایی توجه داشته‌اند. به هر حال مهدی صباغ‌زاده از آدم‌های بااصالت سینمای ایران است و مشخصا به‌خاطر موفقیت در گیشه تن به لودگی و ساخت یک کمدی ضعیف نمی‌دهد.
ترکیب بازیگران فیلم خوب است و شیمی‌شان کنار یکدیگر گیرایی فیلم را بیشتر می‌کند.
چرا ممکن است از فیلم خوشتان نیاید؟
اگر انتظار یک فیلم جدی و مهم را داشته باشید از «کلوپ همسران» خوشتان نمی‌آید. این فیلمی است که برای تفریح و استراحتی دوساعته در سالن سینما ساخته شده و نباید انتظار بیشتری ازش داشت. ضمن اینکه استفاده از چند کاراکتر مرد زن‌ذلیل که گوش به فرمان همسرانشان هستند، ممکن است به مذاق بعضی از آقایان خوش نیاید!
حواشی
فیلم حاشیه خاصی نه در زمان تولید داشت و نه اکران.
مسخره‌باز
کارگردان: همایون غنی‌زاده
بازیگران اصلی: علی نصیریان، بابک حمیدیان، صابر ابر، هدیه تهرانی، رضا کیانیان
میزان فروش: ۱،۲۱۳،۸۷۷،۰۰۰
درباره فیلم:
گفتن از «مسخره‌باز» حقیقتا چندان کار آسانی نیست. چون دقیقا معلوم نیست که چیست و میان تئاتر، سینما و فیلم تئاتر سرگردان است. همایون غنی‌زاده کارگردان نام‌آشنای تئاتر که بابت تئاتر‌های گران‌قیمت و استفاده از صحنه‌های پرطمطراق معروف است، اینبار به سراغ سینما آمده و فیلمی ساخته به نام «مسخره‌باز» که جلوه‌های ویژه بسیار جالبی دارد! انگار کارگردان به‌دلیل تازگی استفاده ازجلوه‌های ویژه این چنینی که پیشتر در تئاتر امکانش را نداشته، انقدر ذوق‌زده شده که خیلی توجه نکرده به‌هرحال بین مدیوم سینما و تئاتر یک فرق‌هایی در ساخت، روایت و تعریف قصه وجود دارد.
«مسخره‌باز» هرچند در هفته اول فروش بسیار خوبی داشته و احتمالا تا سه، چهار هفته دیگر هم به همین منوال فروش بالایی داشته باشد، اما با افت فرو مواجه خواهد شد. چراکه تماشاگر سینما در ماه اول به هوای تبلیغات و ترکیب بازیگران به سالن کشیده می‌شود، ولی بعد که دهان به دهان از فیلم بشنود و بداند در چه فضایی می‌گذرد، دیگر بعید است تمایل چندانی به دیدنش داشته باشد. «مسخره باز» جایی میان سینما و تئاتر گیر کرده و بهترین تعریف برایش اینست: تله تئاتری که برای پرده عریض سینما فیلمبرداری شده است.
استفاده از بهترین تکنسین‌های سینما باعث شده «مسخره‌باز» کیفیت فنی قابل توجهی داشته باشد. اما فقط کیفیت فنی فیلم است که قابل توجه می‌نماید و داستان و روایت حتی کودکانه به‌نظر می‌رسند. انگار کارگردان از هر فیلم یا اثری که خوشش آمده یک اکت یا مابه‌ازا در «مسخره‌باز» جاگذاری کرده تا پرمایه و متفکرانه به‌نظر برسد.
در این میان تنها فیلمبرداری علی قاضی و تلاش‌های سهیل دانش اشراقی و بازی علی نصیریان بسیار عالی و قابل تمجید است.
چرا ممکن است از فیلم خوشتان نیاید؟
اگر تماشاگر پیگیر سینما و خوره فیلم باشید، دست فیلم خیلی زود برایتان رو می‌شود و جذابیتش را از دست می‌دهد. تیکه‌های رو و دم‌دستی سیاسی فیلم که قرار است جنبه‌ای استعاری داشته باشند، احتمالا اعصابتان را خورد کند و اگر خیلی پایه تئاتر نباشید، گذشتن کل فیلم در یک آرایشگاه و یک لوکیشن بسته و محدود خسته‌تان می‌کند.
حواشی
همایون غنی‌زاده که در تئاتر هم همیشه پرحاشیه بوده (خصوصا سر بحث‌های مالی و بلیط‌های ۱۸۰ هزار تومانی یا ادعا‌هایی نظیر اینکه همه طبقات اقتصادی که نباید تئاتر ببینند!) در اختتامیه جشنواره فجر هم حاشیه‌های زیادی درست کرد. در ابتدا یک جایزه را قبول نکرد و در اقدامی نژادپرستانه یک مرد افغان را روی سن فرستاد برای خواندن بیانیه‌اش، که باعث تحقیر وی شد و بعد برای جایزه دیگری روی سن آمد! این اقدام آنقدر با انتقاد همراه شد که تهیه‌کننده فیلم، علی مصفا بابت رفتار غیرحرفه‌ای او مجبور به عذرخواهی رسمی شد.
درخونگاه
کارگردان: سیاوش اسعدی
بازیگران اصلی: امین حیایی، مهراوه شریفی‌نیا، ژاله صامتی، پانته‌آ پناهی‌ها، محمود جعفری
میزان فروش: ۷۸۹،۵۰۷،۰۰۰
درباره فیلم:
«درخونگاه» فیلم سوم سیاوش اسعدی و بهترین فیلم او تا به امروز است. کارگردانی که با همان دو فیلم اولش نشان داد که سینما را خوب می‌شناسد و جنس سینمایش، نه سینمای فضای بسته و آپارتمانی که سینمای پرده و لنداسکیپ است. «درخونگاه» که به مسعود کیمیایی پیشکش شده، متاثر از فضای فیلم‌های او هم هست.
کلا اسعدی در آثار پیشینش هم نشان داده که وامدار سینمای مسعود کیمیایی است و «درخونگاه» بهترین ادای دین او به فیلمساز محبوبش است. فیلم خصوصا عالی و میخکوب‌کننده شروع می‌شود. با تیتراژی فکر شده و موسیقی‌ای که یادآور موسیقی متن «سلطان» است.
«درخونگاه» فیلم تلخیست. از آن دست فیلم‌هایی که تلخی‌اش هرچند گزنده، اما سیاه‌نمایانه نیست و همین مسئله تاثیرگذاریش را دوچندان می‌کند.
هرچند فیلم در نیمه دوم خود کمی افت می‌کند و داستان آن خط مستقیم را از دست می‌دهد و به بیراهه می‌رود (حتی در اینجا هم تاثیر سینمای کیمیایی در شلختگی روایت دیده می‌شود.)، اما کماکان جذابیت خود را تا انتها حفظ می‌کند و در فصل پایانی یک سکانس تعقیب و گریز بسیار جالب هم دارد.
چرا ممکن است از فیلم خوشتان نیاید؟
همین فضای سنگین کیمیایی‌وار، آداب خاص سخنوری و دیالوگ‌گویی و تم تلخ فیلم ممکن است به مذاق یک تماشاگر عادی که آمده تا دو ساعت در سینما در کنار دوستانش خوش بگذراند، خوش نیاید.
حواشی:
فیلم اسیر تیغ ممیزی شده است. بعد از اکران در جشنواره فجر پارسال بسیاری تلخی فیلم را به اشتباه و به‌شکلی افراط‌گرایانه به انقلاب اسلامی نسبت دادند و این حاشیه رسانه‌ای کمر فیلم را شکست. فیلم در اکران عمومی کوتاه‌تر شده که البته بخشی از آن تصمیم خود کارگردان برای بهتر کردن ریتم فیلم بوده، اما بخش دیگرش سانسور. خصوصا صحنه‌های جالب توجه میان پناهی‌ها و نادر فلاح در زندان از جمله حذفیات اجباری فیلم است و چه حیف از آن صحنه‌ها...
سال دوم دانشکده من
کارگردان: رسول صدرعاملی
بازیگران اصلی: سها نیاستی، فرشته ارسطویی، علی مصفا، پدرام شریفی
میزان فروش: ۵۵۷،۹۸۷،۰۰۰
درباره فیلم:
باز هم رسول صدرعاملی و باز داستان دختران نوجوانی که قرار است وارد دنیای آدم بزرگ‌ها شوند. احتمالا رسول صدرعاملی بیش از هر کارگردانی به احوالات دختران نوجوان و زیستشان در سینمای ایران پرداخته است. فیلم از این جهت کنجکاوی‌برانگیز به‌نظر می‌رسد. ضمن اینکه فیلمنامه آن‌را پرویز شهبازی به نگارش درآورده و این به خودی خود یعنی باید انتظار داستان عمیق و چالش برانگیزی را داشته باشیم. شهبازی به خوبی توانسته داستان دختران «امروز» را تعریف کند و فیلمی به‌روز را نتیجه دهد.
فیلم «سال دوم دانشکده من» بهترین فیلم صدرعاملی در دو دهه اخیر است.
چرا ممکن است از فیلم خوشتان نیاید؟
پایان بندی فیلم و به شکل کلی پرده پایانی فیلم بسیار ناامیدکننده از آب درآمده. فیلم نمی‌تواند از ظرفیت دراماتیکی که در نیمه اول خلق کرده و آن فضای مرموز و تعلیق‌آمیزی که یادآور «ماجرای» آنتونیونی است، استفاده کند.
فیلم از کنار نکته ویژه و اخلاقی اصلی خود خیلی راحت عبور می‌کند و آن را دست‌کم می‌گیرد و به‌جای استفاده از ظرفیت بالقوه و خلاقه داستان، اسیر کلیشه‌های لوس ملودراماتیک می‌شود.
حواشی:
از جمله حواشی فیلم حضور اولیه ریحانه پارسا در تمرینات و تست‌ها بود. اما در نهایت در لیست بازیگران قرار نگرفت و با انتشار پستی از این بابت به رسول صدرعاملی گله برد. اخیرا تهیه کننده فیلم مسعود ردایی در مصاحبه‌ای اعلام کرد که نامنظم آمدن پارسا سر تمرینات اولیه عامل اصلی قطع این همکاری بوده است.
- 19
- 2
