۱۰ فیلم برتر سینمای مدرن کره جنوبی

فیلم رازآلود و پرمحتوای «سوختن» (Burning) بازگشت لی چانگ دونگ، سرشناس‌ترین و بهترین کارگردان سینمای کره جنوبی بود، فیلمسازی که سال‌ها بود مخاطبان انتظار او را می‌کشیدند. این فیلم بر اساس داستانی کوتاه نوشته هاروکی موراکامی، نویسنده ژاپنی، ساخته شده بود، اما نتیجه کار را باید ذاتاً یک فیلم کره‌ای دانست، زیرا لی در آن به نگرانی‌های اقتصادی، غریبگی با اجتماع و ظرفیتی برای خشونت که اکنون در یک جامعه اشباع شده در ارزش‌ها و تاثیرات غرب در کمین است می‌پردازد، چیز‌هایی که همواره در فیلم‌های ساخت سینمای کره جنوبی مورد توجه و تاکید قرار می‌گیرند.

لی عضو نسلی از فیلمسازان اهل کره جنوبی است که سعی داشته‌اند از دیدگاه محلی به ترکیب ژانر‌ها پرداخته و همراه با شکوفایی اقتصاد فرهنگ عمومی در کشور، حرفه خود را توسعه دهند.

فیلم «خانواده ساکت» (The Quiet Family)، کمدی تاریک کیم جی وون، تریلر ویرانگر «شیری» (Shiri) ساخته کانگ جی گیو و فیلم جنگی «منطقه امنیتی» (Security Area) ساخته پارک چان ووک اولین فیلم‌های قابل توجه کره‌ای بودند که توجه دنیای سینما در خارج از کشور را به خود جلب کردند.

اگر چه سینمای کره به خاطر بن‌مایه همیشگی انتقام با عنوان سینمای «تاریک» یا «خشونت» شناخته می‌شود، اما موضوعات بسیاری در این سینما مورد بحث قرار می‌گیرند. در ادامه می‌خواهیم شما را با بهترین فیلم‌های سینمای کره جنوبی از اواخر دهه ۱۹۹۰ تاکنون آشنا کنیم.

۱. آبنبات نعناع (۲۰۰۰) - لی چانگ دونگ

دومین فیلم ساخته شده توسط لی چانگ دونگ با عنوان «آبنبات نعناع» (Peppermint Candy) یک سونامی احساسی است که داستان زندگی یک مرد را با خودکشی‌اش روی ریل قطار آغاز می‌کند، جایی که همزمان با نزدیک شدن قطار فریاد می‌زند «می‌خواهم برگردم» و در ادامه نیز فیلم دقیقاً همین کار را می‌کند. در ادامه با اتفاقاتی آشنا می‌شویم که این مرد را برای خودکشی روی این پل آورده است و تکه‌های از زندگی او در چند دهه گذشته به تصویر کشیده می‌شود که ریشه عمده مشکلات جامعه مدرن کره جنوبی در آن مورد واکاوی قرار می‌گیرد.

رفتار‌های این مرد که یونگ هو نام دارد اغلب ناخوشایند و نفرت‌انگیز بوده و او نیز خود هیچ تلاشی برای اینکه علت نفرت دیگران نسبت به خود را درک کند انجام نمی‌دهند. او یک مرد متاهل بسیار متظاهر فعال در حوزه کسب و کار در دهه ۱۹۹۰ کره جنوبی و بسیار بیرحم مانند پلیس‌های دهه ۱۹۸۰ در این کشور است. این فیلم بسیار خوش ساخت، به زیبایی دور شدن شخصیت اصلی فیلم از انسانیت را در یک فضای پرآشوب تاریخی را به تصویر می‌کشد که در نهایت باعث می‌شود مخاطب با این شخصیت خرد شده همدردی نماید.

۲. مواظب گربه‌ام باش (۲۰۰۱) - جئونگ جائه اون

داستان اولین فیلم جئونگ جائه اون به نام «مواظب گربه‌ام باش» (Take Care of My Cat) در شهر بندری اینچئون رخ می‌دهد و در آن به تلاش‌های ۵ دختر می‌پردازد که سعی دارند بعد از اتمام دوره دبیرستان با دنیای بزرگسالی کنار بیایند. هایه جو می‌خواهد در یک بنگاه دلالی در سئول مشغول به کار شود، جی یونگ در حالی که همراه با پدربزرگ و مادربزرگش زندگی می‌کند می‌خواهد به سراغ هنر برود، دوقلو‌های نیمه چینی بی ریو و اون جو می‌خواهند به فروش جواهرات دست ساز در خیابان بپردازند و تائه هی شاداب در سونای خانوادگی‌شان مشغول بکار می‌شود و همزمان قصد دارد گروه پنج نفره دوستان را در کنار یکدیگر حفظ کند.

به یک شکل نیشدار و تلخ، این دوستان به خاطر سبک زندگی و انتظارات متفاوتی که دارند رفته رفته از هم دور می‌شوند. جئونگ از طریق تماس‌های تلفنی هوشمندانه‌ای که طرح ریزی می‌کند سعی دارد همه را مرتبط نگه دارد، در حالی که پیام‌های متنی نیز در سطوح مختلف فیلم به نمایش گذاشته می‌شود، موضوعی که به این فیلم احساسی و گرم حالتی نوستالژیک در عصر شکوفایی رسانه‌های اجتماعی می‌دهد.

۳. همدردی با آقای انتقام (۲۰۰۲) - پارک چان ووک

داستان فیلم «همدردی با آقای انتقام» (Sympathy for Mr. Vengeance) در مورد یک کارگر ناشنوا به نام ریو است که علاقه‌ای دیوانه‌واری به خواهرش داشته و وقتی متوجه می‌شود خواهرش به شدت به پیوند کلیه نیاز دارد به کار‌هایی دست می‌زند که اوج درماندگی او را نشان می‌دهند. بعد از یک معامله بی‌سرانجام با قاچاقچیان اعضای بدن انسان، او به نصیحت نامزدش، یئونگ می، گوش داده و دختر رئیسش را می‌رباید، اما نقشه آن‌ها خیلی زود فاش می‌شود.

ارک چان ووک با پیچش‌های داستانی بیرحمانه‌ای از سرنوشت روزمره افراد بدشانس و کلیشه‌های این ژانر به خوبی بازی می‌کند. او با تغییر توجه داستان به سمت پدر صنعتکار و ثروتمند دختر ربوده شده، به این موضوع می‌پردازد که چگونه تمام افراد جامعه در تمامی سطوح خود را قربانی ترند‌های اقتصادی موجود می‌دانند. این درام جنایی به شدت جذاب اولین فیلم در سه گانه «انتقام» بود که بعد‌ها با فیلم افسانه‌ای «پیر پسر» در سال ۲۰۰۳ ادامه یافته و با «بانوی انتقام» (Lady Vengeance) در سال ۲۰۰۵ به پایان رسید. این فیلم همچنین به شکل‌گیری الگویی برای ساخت فیلم‌های تریلر کره‌ای در داستان‌های پر از خشونت و خونریزی کنترل شده منتهی شد.

۴. داستان دو خواهر (۲۰۰۳) - کیم جی وون

فیلم «داستان دو خواهر» (A Tale of Two Sisters) که بر اساس یک افسانه محلی کلاسیک ساخته شده یک فیلم ترسناک روانشناسانه بسیار اتمسفریک است که تقریباً تمامی داستان آن در داخل یک ساختمان محصور رخ می‌دهد. فیلمبرداری تاریک و سایه‌دار با زوایای تند، طراحی پرجزییات دکوراسیون و یک موسیقی متن منحصربفرد به شکلی استادانه توسط کارگردان به کار گرفته شده‌اند تا مخاطب را دائماً در آستانه جیغ زدن و پریدن از روی صندلی‌اش نگه دارند. یک دختر نوجوان به نام سو می، پس از طی دوره درمانی در یک آسایشگاه روانی به خانه فرستاده می‌شود، جایی که او یک بار دیگر به خواهر کوچکترش سو یئون می‌پیوندد.

پدرشان به شدت از آن‌ها دور شده در حالی که مادر ناتنی‌شان بسیار تندخو و بداخلاق است. از همان ابتدا مشخص است که این خانواده گرفتار یک ترومای مبهم و نامشخص است، اما پیچش‌ها و اتفاقاتی غیرمنتظره داستان این خانواده را به سمتی متفاوت، اما دائماً در بحران و وحشت هدایت می‌کند. این فیلم با بازی‌های خیره کننده بازیگرانش به زیبایی نگرانی‌ها و اضطراب‌های بزرگسالی را از طریق یک سناریو ترسناک و گوتیک به تصویر می‌کشد.

۵. میزبان (۲۰۰۶) - بونگ جوون هو

فیلم «میزبان» (The Host) که هنوز هم یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ سینمای کره جنوبی به شمار می‌آید یک فیلم هیولایی بسیار جذاب است که پیام‌های نیشدار اجتماعی-سیاس‌اش به خوبی فضا و دورنمای بلاک باستری آن هستند. کارگردان در گذار از کلیشه‌های پذیرفته شده این ژانر، به شکلی کامل و واضح یک موجود باریک و شبه ماهی را در همان ابتدا به مخاطب نشان می‌دهد که در فضایی ترسناک، منطقه اطراف رودخانه هان را در ترس و وحشت فرو برده و دختر جوان یک مغازه‌دار خرد و شیرین عقل را می‌رباید.

در حالی که دولت به دلیل بوروکراسی فلج کننده موجود خیل یدیر دست به کار می‌شود و عملاً کاری انجام نمی‌دهد، دیگر اعضای خانواده برای نجات دخترشان از دست این هیولا دست به کار می‌شوند. در بحبوحه تلاش برای بازگرداندن دخترک ربوده شده به خانه، کارگردان به تقبیح و سرزنش مقامات دولت محلی می‌پردازد که انتظار دارند شهروندان به سرعت وارد عمل شوند، همچنین آمریکایی‌ها به عنوان مهمانان ناخوانده‌ای که می‌خواهند از یک ماده شیمیایی خطرناک به نام عامل زرد برای از بین بردن این موجود استفاده کنند. وقتی که اوج داستان فیلم فرا می‌رسد مخاطب با این ابهام که هیولای واقعی کیست مواجه می‌شود.

۶. میگساری روزانه (۲۰۰۸) - نو یونگ سئوک

درست زمانی که سینمای کره جنوبی داشت به یک سینمای پیشرو و تاثیرگذار تبدیل می‌شد این کمدی مستقل با بودجه پایین از کارگردان باذوقی به نام نو یونگ سئوک یک گزینه جایگزین و مفرح را پیش روی علاقمندان به سینمای کره قرار داد. در فیلم «میگساری روزانه» (Daytime Drinking) داستان مردی را روایت می‌کند که پس از جدا شدن از نامزدش به میگساری با دوستانش می‌پردازد و در نهایت تصمیم می‌گیرد همراه آن‌ها به یک ماجراجویی تفریحی در خارج از شهر برود.

اما بعد از این که هیچ یک از دوستانش در محل تعیین شده برای شروع سفر حضور نمی‌یابند، قهرمان داستان تصمیم می‌گیرد که به تنهایی به عمق زمستان این منطقه روستایی برود. چیزی که در ادامه رخ می‌دهد یک داستان سفر جاده‌ای متغیر است که قهرمان داستان در مسیر آن با مالک بدخلق یک مهمانخانه، یک زوج با هدف انجام کاری غیرقانونی و ترسناک و یک راننده هرزه آشنا می‌شود.

ریتم اتفاق محور، غیرجدی فیلم همراه با پیش‌بینی نبودن ماجرا‌ها حس توهم و نئشگی موجود در شخصیت اصلی داستان را به ذهن متبادر می‌سازد به طوری که مسیر خسته کننده و طولانی داستان نیز به جزئی از جذابیت فیلم تبدیل می‌شود. این فیلم با نقبی به سنت معروف کره‌ای‌ها در مورد میگساری (اینکه نباید هیچگاه یک نوشیدنی را رد کرد) تمامی محدودیت‌های فرهنگی را با برداشت خشکی که از رفتار‌ها یک مرد ناامید و درمانده دارد در می‌نوردد.

. خدمتکار (۲۰۱۰) - ایم سانگ سو

با توجه به تاثیر ساختاری فیلم کلاسیک «خدمتکار» (Housemaid) ساخته کیم کی یانگ در سال ۱۹۶۰ بر سینمای مدرن کره جنوبی، بازسازی این فیلم شاید نوعی تکرار دقیق و همه جانبه نسخه اورجینال به نظر برسد، اما بازگویی متفاوت ایم سانگ سو از این داستان با دوران مدرن تطابق بی‌نقصی دارد. او با گذار از عصر طبقات متوسط که در فیلم اورجینال به تصویر کشیده شده و ارائه داستان در یک خانواده بسیار ثروتمند، کارگردان بر ورشکستگی اخلاقی دنیای موجود بر اساس تملق و چاپلوسی تاکید دارد، چیزی که در سوء استفاده شوهر خودخواه داستان از خدمتکار خانه نمود پیدا می‌کند.

جدای از چندین ادای احترام انتخابی، کارگردان این فیلم ترجیح می‌دهد به جای پای گذاشتن در مسیر داستان فیلم اورجینال کیم، نخبه‌های امروز جامعه کره جنوبی را به نقد بکشد. در نسخه اورجینال، شخصیت اصلی داستان یک شخصیت قاطع و فعال آگاه به جایگاه اجتماعی خود و جامعه‌اش است در حالی که در نسخه ایم سانگ سو درست برعکس بوده و شخصیت اصلی یک شخصیت منفعل است.

۸. دختری بر در خانه من (۲۰۱۴) - جولی جونگ

در فیلم «دختری بر در خانه من» (A Girl at My Door)، بعد از یک رسوایی، لی یونگ نام که افسر پلیس است از محل خدمتش در سئول به یک شهر ساحلی در یئوسو منتقل می‌شود. او پس از کمک به یک دختر نوجوان ۱۴ ساله که مورد سوء استفاده قرار گرفته بیش از پیش و به شکلی ناخوشایند مورد توجه ساکنان شهر قرار می‌گیرد. علیرغم نیت مثبت و نیک لی، او یک نجات دهنده با شخصیتی پیچیده است که با هویت جنسیتی خود مشکل داشته و در مصرف مشروبات الکلی زیاده‌روی می‌کند.

اولین فیلم جولی یونگ که شروعی قدرتمندانه برای وی بود بیش از همه از بازی تکرار نشدنی بائه دونا در نقش لی سود می‌برد که شخصیت بسیار تدافعی‌اش نماد قدرت دولت بوده همچنان که او را متفاوت و غریبه از اطرافیانش نشان می‌دهد. دخترکی که لی به او کمک می‌کند نیز آینه تمام نمای او در سنی پایینتر است. شرایط پیچیده و بغرنج بین این دو شخصیت در فضای روستایی و حاشیه‌ای داستان نمود بیشتری پیدا می‌کند، فضایی که در ابتدا آرام به نظر می‌رسد، اما رفته رفته و با بررسی‌های صادقانه کارگردان در مورد دنیای سیاست محلی، مشخص می‌شود که بی‌عدالتی در آن موج می‌زند.

۹. همین حالا، نه همون موقع (۲۰۱۵) - هونگ سانگ سو

یک موضوع جالب و بازدارنده در مورد تماشای فیلم‌های هانگ سانگ سو این است که وقتی یکی از آثار او را دیدید انگار که تمامی آثار او را دیده‌اید. بدین ترتیب انتخاب یکی از آثار او برای این فهرست کار دشوار و بسیار خودخواهانه‌ای است، اما می‌توان گفت که فیلم «همین حالا، نه همون موقع» (Right Now, Wrong Then) تمامی اندیشه‌های درون نگرانه او در مورد روابط دینامیک بین مردان و زنان را در خود دارد. رابطه نزدیک به عاشقی این فیلم بین یک کارگردان شناخته شده به نام هام چئون سو و یک مدل به نام یون‌های جئونگ است که اکنون به نقاشی کشیدن روی آورده است.

این دو به شکل تصادفی در یک معبد در سوون با هم آشنا شده و یک روز شاد را در کنار هم سپری می‌کنند تا اینکه همه چیز در یک گردهمایی شبانه به هم می‌ریزد. این روز بار دیگر تکرار می‌شود و تقابل این دو نیز دوباره رخ می‌دهد، اما با تغییراتی کوچک که به نتایجی بسیار متفاوت منجر می‌شود. همانند دیگر فیلم‌های هونگ، در این فیلم نیز مقادیر زیادی از خوردن، نوشیدن و دود کردن رخ می‌دهد.

۱۰. قطار بوسان (۲۰۱۶)

فیلم اکشن اخرالزمانی «قطار بوسان» (Train to Busan) ساخته یئون سانگ هو که با عنوان «زامبی‌ها در قطار» نیز شناخته می‌شود در حدود دو ساعت خونریزی و کشتار بی‌محابای خود حرف‌ها و مفاهیم زیادی را ابراز می‌کند. در ایستگاه قطار سئول، یک مدیر مالی به نام سئوک وو که از همسرش جدا شده همراه با دختر کوچکش سوار قطار بوسان می‌شود تا او را به دیدن مادرش ببرد.

اما زنی که جای یک گاز روی پای خود دارد ظهور زامبی‌ها در قطار را در پی دارد. جایگاه اقتصادی و اجتماعی دیگر مسافران قطار نیز متفاوت بوده و از مدیران مغرور تا مردی بی‌خانمان نیز در قطار حضور دارند. با وخیم‌تر شدن اوضاع، تفاوت‌ها در جایگاه اجتماعی باعث می‌شود که همگی شانس نجات را از دست داده و شانس ابتلا به ویروس مرگباری که انسان را به سرعت تبدیل به زامبی می‌کند افزایش یابد. در این میان شخصیت اصلی داستان که تاکنون تنها به کارش اهمیت می‌داده مجبور می‌شود در دیدگاه‌های خود برای بزرگ کردن دخترش تجدیدنظر کند.

در پایان باید گفت کسانی که از زامبی‌های کند و دائماً در حال تلو خوردن خسته شده‌اند و به دنبال یک نسخه سریع و ترسناک‌تر از زامبی‌ها هستند، فیلم «قطار بوسان» بهترین و یکی از تنها گزینه‌هاست.