اگر برای این آخر هفته برنامه خاصی ندارید و هنوز بین نمایش‌های روی صحنه به نتیجه خاصی نرسیده اید، ما به شما نمایش «دوازده»را پیشنهاد می‌کنیم. دلیل این پیشنهاد شریک کردن شما در لذتی است که نصیبمان شده است. پس بهترین کار شریک کردن شما در این لذت است. نمایش «دوازده» برگ برنده‌ای در اختیار دارد که در میان نمایش‌های روی صحنه مهمترین امتیاز محسوب میشود.
«دوازده» قصه‌ای جذاب، دقیق و باظرافت دارد. برای درگیر شدن در چنین قصه‌ای نیاز نیست تا مثلا بیست دقیقه‌ای از زمان اجرا بگذرد تا شما آرام آرام وارد ماجراهای داستان شوید. نمایش بعد از یکی دو دقیقه سیلی محکمی به گوشتان می‌زند که مجبور می‌شوید میخکوب روی صندلی بنشینید و تا انتهای این ماجرای هیجان انگیز در سکوت به صدای قلبتان گوش بدهید. آنچه بعد از نمایش در شما آغاز میشود یکی از پیچیده‌ترین مفاهیم انسانی در طول تاریخ است. حق کدام است و عدالت چیست؟ کدام قضاوت منصفانه و کدام تصمیم می‌تواند بی‌رحمانه باشد؟ عدالت واقعی چه زمانی محقق میشود و از همه مهم‌تر، کدام تصمیم عجولانه ما به قیمت زندگی و مرگ کس دیگری تمام شده است؟ این فکر پشتتان را خواهد لرزاند، به‌خصوص وقتی در انتها آنچه آغاز شده بود سراسر به گونه‌ای دیگر رقم خواهد خورد.
جدا از این مسائل که به نظرم مهمترین دستاورد نمایش خواهد بود، لذت دیدن این نمایش، بازیگر و شخصیت‌های جذاب بر صحنه که هرکدام در تلاش است تا به بهترین شکل ممکن شخصیتش را ارائه بدهد به خودی خود جذاب است. اما تنها این نکاتی که اشاره شد کفایت نمی‌کند. ماجرای فیلم دوازده مرد خشمگین را شنیده‌اید؟ همان هیات منصفه‌ای که درگیر مرگ و زندگی یک محکوم شد و ساعت‌ها در اتاق ماند تا تصمیم عجولانه‌ای نگیرد. این فیلم که در دهه پنجاه میلادی تولید شد هم اکنون یکی از آثار کلاسیک سینما محسوب میشود که می‌توان باز هم به آن مراجعه کرد و لذت برد.هنوز شور و هیجان و عقل و منطق و خشم آن دوازده مرد از پس پرده قابل مشاهده و حس و لمس است. نمایش جواد خورشا با اقتباس از آن فیلم کلاسیک نوشته، کارگردانی و اجرا شده است. بازیگران جوان تئاتر جواد خورشا که ترکیبی از جوان‌ها و باتجربه‌هاست در برابر چشمهایتان صحنه را به آتش می‌کشند.
درگیری مردانه آنها آنقدر واقعی، درست و در لحظاتی خشن است که به معنای واقعی «لذت بازیگری» پی خواهید برد.راستش انتخاب یک نفر از آن جمع کار بسیار سختی است اما اگر قرار باشد تا بر اساس سلیقه شخصی نگارنده دو نفر را انتخاب کنم، از شما می‌خواستم وقتی برای دیدن نمایش می‌روید به بازی این دو نفر دقت بیشتری کنید.نخست محمد خوشبختیان که ارائه اش از نقش یک‌آدم خیابانی تعریف جدیدی از نقش‌های سخت این‌چنینی است؛ ترکیبی از هوش و بلاهت و حماقت در کنار هم. حتی نحوه ارائه آن هم سخت است. گزینه دوم پوریا شکیبایی پسر مرحوم خسرو شکیبایی است که برای نخستین بار بازی در تئاتر را تجربه می‌کند. او برای ربودن دلتان تنها کافی است یک دیالوگ بگوید تا خسروی بزرگ در مقابلتان شکل بگیرد.این بهانه‌ها برای دیدن نمایش «دوازده» کافی نیست؟
سعید قاضی‌نژاد
- 11
- 1
