عراق: در عراق، یک کیلو گوشت گوسفندی بدون استخوان (که بیشتر به صورت چرخ‌کرده است و اگر کسی چرخ نکرده بخواهد، عموما گوشت با استخوان می‌خرد)، بسته به کیفیت گوشت (بره یا گوسفند پیر)، جای قصابی (در محله‌های قدیمی و فروشگاه‌های نه چندان تمیز، یا در فروشگاه‌های بهداشتی و تمیز) بین ۱۲ تا ۱۵ هزار دینار در نوسان است. هرچند بیشتر مردم ترجیح‌شان با همان گوشت‌های ۱۵ هزار دیناری است. اما نکته اینجاست که متوسط دستمزد ماهانه یک کارگر ساده در عراق، ۷۵۰ هزار دینار است که می‌شود پنجاه کیلو گوشت بی‌استخوان گوسفند.
افغانستان: گوشت گوسفند بی‌استخوان در افغانستان، کیلویی ۳۰۰ افغانی (واحد پول افغانستان) است که به نرخ امروز صرافی‌ها (هر افغانی ۱۷۲ تومان) می‌شود ۵۱.۷۲۰ تومان. بهای دستمزد یک کارگر ساده در افغانستان خیلی متفاوت است. اما یک کارمند به‌طور میانگین اگر در ادارات دولتی باشد، ماهانه ۱۴ هزار افغانی دستمزد می گیرد. اما در نهادهای غیردولتی ماهانه میانگین دستمزدشان ۳۰ هزار افغانی است؛ بنابراین یک کارمند دولتی می‌تواند ماهانه نزدیک ۴۷ کیلو گوشت گوسفند بی‌استخوان بخرد و اگر کارمند نهادها و شرکت‌های خصوصی باشد، ماهانه یکصد کیلوگرم.
ترکمنستان: اگرچه میانگین دستمزد ماهانه یک کارگر در این کشور پایبن است (تقریبا صد دلار)، اما بسیاری از خدمات و کالاها هم در این کشور رایگان یا ارزان است. برای نمونه گاز شهری رایگان بوده و گوشت گوسفندی بی‌استخوان هم هر کیلو ۶۵ سنت است. به سخن دیگر با یک دلار می‌توان یک کیلو و نیم گوشت گوسفندی بی‌استخوان خرید و با دستمزد یک ماه یک کارگر می‌تواند صد و پنجاه کیلو گوشت بخرد.
ازبکستان: اگرچه همسایه ایران نیست، اما فاصله چندانی هم با ما ندارد و برای رسیدن به آن می‌توان از ترکمنستان یا افغانستان گذشت. بهای یک کیلو گوشت بی‌استخوان گوسفندی در این کشور، ۴۰ هزار سامانی (یا آنگونه که خودشان تلفظ می‌کنند، سُم) است که می‌شود ۴.۸ دلار. میانگین دستمزد یک کارمند در این کشور، ماهانه ۱.۵۵۰.۰۰۰ سامانی است که می‌شود ۱۸۶ دلار. یعنی یک کارمند می‌تواند ماهانه ۳۸ کیلو گوشت بی‌استخوان گوسفند بخرد.
مغولستان: مغولستان گزینه جالبی است برای توصیف بازار گوشت. مردم این کشور بیشترشان دامدار بوده و گله‌های گوسفند، شتر، گاو، اسب و خوک را برای گوشت و فراورده‌های لبنی پرورش می‌دهند. بهای یک کیلو گوشت گوسفند در این کشور، کمتر از سه دلار است و البته برای همگان، در دسترس. نکته جالب اینکه مغول‌ها خیلی مشتاقند به ایران گوشت یا دام زنده بفروشند. در یک کارگاه آموزشی در پایتخت این کشور، وقتی معاون امور دام‌شان فهمید من ایرانی‌ام، تلاش زیادی کرد متقاعدم کند تا واسطه میان آن‌ها و مسئولین ایرانی شوم برای صدور گوشت یا دام زنده (ایران سفارتخانه در مغولستان ندارد و سطح روابط دیپلماتیک‌مان بسیار پایین است). وقتی به ایران آمدم، با چند مسئول دولتی و حتی سرمایه‌گذار خصوصی نامه‌نگاری کردم و شرایط خوب مغولستان در این زمینه را توضیح دادم. اما هیچ‌یک پاسخم را ندادند. به نظرم در این شرایط بد نیست مسئولان یا سرمایه‌داران خصوصی، به توانمندی‌های مغولستان در این زمینه بیشتر توجه کنند.
ایران: بهای گوشت بی‌استخوان گوسفند در ایران، تقریبا ۷ دلار است و دستمزد یک کارگر ایرانی (با همسر و دو فرزند) یک و نیم میلیون تومان یا ۱۱۵ دلار؛ بنابراین با یک ماه دستمزدش می‌تواند ۱۶.۵ کیلو گوشت گوسفند بدون استخوان بخرد که پایین‌تر از همه کشورهای همسایه و نزدیکی است که بررسی کردیم.
البته که با هم‌سنجی و مقایسه بهای یک کالای (حتی اساسی) نمی‌توان درباره میزان رفاه مردم یک کشور نتیجه‌گیری کرد. اما می‌توان به ادعاهای نادرست برخی مسئولین پاسخ داد؛ مسئولینی که هنگام اشاره به سطح رفاه، ایران را با کشورهای توسعه‌نیافته مقایسه می‌کنند و هنگام اشاره به بهای کالاها، با کشورهای پیشرفته. هرچند همانگونه که نشان دادیم، همین آمارها و ادعاها هم گاهی نادرست است.
- 14
- 1
