اعداد و ارقام تکان دهنده در مورد دستمزد داوران در ایران

همه چیز از یک درد دل مختصر شروع شد. حسین نوشه ور، داور بازنشسته فوتبال ایران اخیرا اطلاعاتی در مورد میزان دستمزد دریافتی علیرضا فغانی در ایران و استرالیا منتشر کرده که اگر درست باشد( احتمالا هست؛ چون از سوی فغانی تکذیب هم نشده) واقعا دردناک است. البته همه می دانستیم که دستمزد داور وسط برای قضاوت در هر مسابقه لیگ برتری زیر یک میلیون تومان یا به طور دقیق تر ۹۱۰ هزار تومان است.

عجیب تر اینکه این رقم در دو سال اخیر افزایش نداشته و شامل کسر مالیات هم می شود. حالا نوشه ور به طور دقیق اعلام کرده فغانی در آخرین فصل حضورش در ایران، ۱۷ مسابقه لیگ برتری را قضاوت کرده؛ بنابراین یک محاسبه ساده نشان می دهد دستمزد بهترین داور ایران از سوت زدن در بالاترین سطح مسابقات باشگاهی کشور، در طول یک سال تنها ۱۵ میلیون و ۴۷۰ هزار تومان بوده که قطعاً به طور نامنظم به او پرداخت شده است. حالا اما فغانی در استرالیا ماهانه هشت هزار دلار درآمد برای حداقل ۱۶ قضاوت در طول فصل دریافت می کند و اگر تعداد داوری های او افزایش پیدا کند، یک رقم اضافی جدید به دستمزد این قاضی بین المللی افزوده خواهد شد. این یعنی دستمزد ماهانه فغانی در استرالیا با احتساب دلار ۱۶ هزار تومانی این کشور، ۱۲۸ میلیون تومان خواهد بود. پس نتیجه می گیریم علیرضا فغانی در استرالیا هر ماه به اندازه ۸ سال قضاوت در ایران دستمزد می گیرد؛ اختلافی فاحش و نجومی که حتی با در نظر گرفتن فاصله منطقی مخارج زندگی در ایران و استرالیا هم باز بسیار گزاف و غیرقابل چشم پوشی است.

بحث دستمزد اندک داوران در ایران حکم آتش زیر خاکستر را دارد که هر بار به بهانه ای گر می گیرد و دوباره شعله ور می شود. این اتفاق حالا در پی افشای دستمزد فغانی در استرالیا رخ داده و کار را به جایی رسانده که حسین عسگری، یکی از سرشناس ترین داوران بازنشسته در فوتبال ایران هم اطلاعات شخصی اش در این مورد را منتشر کرده است. رئیس پیشین دپارتمان داوری می گوید:« اطلاع دارم در عراق یک داور برای هر بازی ۲۰۰ دلار می گیرد یا در ازبکستان ۶۰۰ دلار دریافت می کند. در امارات یک داور حدود ۱۵۰۰ دلار می گیرد. ما در مورد امارات و قطر که اصلا نمی توانیم صحبت کنیم.» این اطلاعات با توجه به آیند و روند مستمر عسگری و سایر داوران بین المللی به خارج از کشور، به احتمال زیاد باید صحیح و نسبتا دقیق باشد. همچنین اخبار رسمی حکایت از آن دارد که در انگلستان درآمد سالانه داوران به طور متوسط ۷۰ هزار پوند و در اسپانیا حدود ۲۰۰ هزار یورو است.

در نظر داشته باشید داوری که به خاطر یک سوت اشتباه زیر شدیدترین و بعضا غیرانسانی ترین فشارهای ممکن قرار می گیرد، در ازای ۹۰ دقیقه دوندگی و این همه فشار عصبی در بهترین حالت ممکن ۹۱۰ هزار تومان، آن هم با مدتها تأخیر دریافت می کند. این رقم در لیگ های پایه و پایین تر و حتی مسابقات جام حذفی کمتر هم می شود و بعضا محرومیت داوران، آنها را از همین آب باریکه نسیه هم محروم می کند. به طور کلی فوتبال ایران در غیاب منابع درآمدی اصلی همچون حق پخش تلویزیونی، یک پیکر نحیف و دردمند است که عضو به عضوش با بیماری دست و پنجه نرم می کند. داوران اما در همین سیستم رنجور و مریض هم بدترین وضعیت ممکن را دارند؛ با کمال تاسف.