«سلام به همه. من این ویدیو را آماده کردم چون چیز مهمی برای گفتن دارم. پس از سپری کردن ۱۸ سال هیجان‌انگیز زمان به پایان رساندن دوران فوتبال حرفه‌ای‌ام فرا رسیده است. یک‌شنبه آتی (فردا) ساعت ۱۰ صبح به وقت محلی(ژاپن)، کنفرانس مطبوعاتی در توکیو برگزار خواهم کرد و در آن جزییات را توضیح خواهم داد و به سوالات پاسخگو خواهم بود. آنجا می‌بینمتان.» تمام شد؛ به همین راحتی یک ستاره دیگر هم از نسل طلایی اسپانیا با مستطیل سبز وداع کرد؛ ستاره‌ای که او هم مثل تمام کسانی که لاروخا را به قهرمانی جهان رساندند خاص بود و دوست‌داشتنی. حالا دیگر فرناندو تورس پا به توپ نمی‌‌شود تا طرفدارانش را به وجد بیاورد. یکی از ۲ ستاره اصلی خط حمله اسپانیا در راه ۳ قهرمانی پیاپی سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲ که ۱۱۰ بازی ملی و ۳۸ گل زده داشت، پس از ۷۵۶ بازی باشگاهی و ۲۲۰ گل کفش‌هایش را برای همیشه آویخت.
فراز و نشیب
فصل ۰۳-۲۰۰۲ در لالیگا نام جوانی مطرح شد که همه فکر می‌کردند مهاجم مستعد است که با جرقه‌ای می‌آید و می‌رود. تورس جرقه بود اما به جای این‌که خاموش شود به آتشی تبدیل شد که به قصد نابودی تمام تیم‌های بزرگ لالیگا زبانه کشید. ال‌نینو آنقدر خوب بود که حتی زمانی که تین‌ایجر محسوب می‌شد، بازوبند کاپیتانی اتلتیکومادرید را بر بازو بست و پیش از همه وارد زمین می‌شد حتی جلوتر از دیگو سیمئونه. ال‌نینو تمام فاکتورهای دوست‌داشتنی بودن را داشت؛ چهره جذاب، سبک بازی فوق‌العاده و از همه مهمتر عضوی از آکادمی بودن. با این وجود او یک ضعف بزرگ داشت که شاید هیچگاه هم آن را ترمیم نکرد. شاید هم جبر زمانه و عطش سیری‌ناپذیری او برای کسب جام موجب شد تا تورس هیچگاه وفاداری را نیاموزد. البته وقتی اتلتیکوی آن زمان رو به اضمحلال را به مقصد لیورپول ترک کرد، حتی خود مادریدی‌ها هم راضی نبودند او در آن تیم نصفه و نیمه استعدادش را تلف کند و می‌خواستند در جایی بهتر به پیشرفتش ادامه بدهد. اما لیورپولی‌ها چگونه می‌توانستند با خیانت او کنار بیایند؟
تورس در این تیم بهترین سال‌های دوران بازی‌اش را تجربه کرده بود؛ از ۲ بار حضور در تیم منتخب لیگ برتر و ۲ بار حضور در جمع بازیکنان برتر فیفا گرفته تا بیشترین میانگین گلزنی و البته لقب سومین بازیکن برتر دنیا در سال ۲۰۰۸. درست است که قرمزها در این بین چند فینال مهم از جمله لیگ قهرمانان را واگذار کردند اما برای لیورپولی بودن احتیاجی نیست که منتظر کسب جام باشید. تورس اما این DNA را نداشت؛ نداشت که با پیشنهاد سرگیجه‌آور چلسی از بندر راهی لندن شد و به دست خود فوتبالش را به ورطه نابودی کشاند. به هر حال انسان‌ها به قدرت اختیار و انتخابشان با دیگر موجودات متمایز می‌شوند و انتخاب ال‌نینو، کسب جام و پول بیشتر بود که اتفاقا در چلسی به هر ۲ رسید.
تورس در جمع آبی‌ها ناموفق بود؟ نمی‌‌توان به این سوال پاسخ مثبت داد چراکه قهرمانی در FA کاپ، لیگ اروپا و از همه مهمتر لیگ قهرمانان یعنی خود موفقیت. اما این اسپانیایی نیمی از آن قاتل آنفیلد هم نبود. حتی اگر گل‌های فوق‌العاده مهمی برای آبی‌ها زده باشد. درباره دوران حضور او در میلان که نباید صحبتی کرد، یک‌راست سراغ بازگشت به اتلتیکو بروید.
او زمانی به خانه برگشت که همه چیز تغییر کرده بود. اتلتیکو تبدیل به یک تیم بزرگ شده بود و نقش تورس در این تبدیل هیچ بود. هرچند که با این تیم به فینال لیگ قهرمانان رسید و قهرمانی در لیگ اروپا را تجربه کرد اما زمانی که قصد عزیمت به ژاپن را داشت کمتر کسی برایش اشک ریخت. همه او را دوست داشتند اما...
- 15
- 1
