فصل تاریخی پرید

سه شکست در سه رقابت در تنها دو هفته. ناگهان، فصل لیورپول به جای آن که در تاریخ جاودانه شود، به چالش کشیده شده است.

چلسی در جام حذفی آنها را با دو گل ویلیان و راس بارکلی شکست داد اما لیورپول در همه مناطق زمین بد بود و چلسی می‌توانست نتیجه بسیار پرگل‌تری را رقم بزند.

آیا افول لیورپول شروع شده؟ آیا فصل لیورپول به جای آن که تاریخی شود، تنها فصلی خوب خواهد بود؟ سه شکست، بدون آن که لیورپول حتی یک گل بزند، مقابل تیم‌هایی که در ضدحملات به لیورپول ضربه می‌زدند، نشان از الگوی مشخصی دارد. با این حال، یورگن کلوپ در استمفوردبریج گفت که نگران نیست: «من دغدغه روند تیم را ندارم. وقتی روی روند خوبی هستید، نمی‌توانید کنترلش کنید اما ما می‌دانیم که می‌توانیم آن را برگردانیم. باخت دو بر صفر خوب نیست اما توضیحش آسان است. ما روی هر دو گل، دو اشتباه بسیار بزرگ داشتیم. اوضاع در این فصل تا حالا به سود ما بوده چون ما عالی دفاع می‌کردیم. معمولا تیم‌ها فرصت‌های زیادی مقابل ما پیدا نمی‌کنند اما در چهار بازی اخیر گل‌های زیادی دریافت کرده‌ایم.»

اولویت لیورپول در این فصل و البته در تمامی فصل‌های ۳۰ سال اخیر، این بوده که لیگ را فتح کند. فرم اخیر آنها مانع قهرمانی‌شان نخواهد شد. حتی پس از شکست سه بر صفر در خانه واتفورد، که اولین شکست آنها در این فصل لیگ برتر بود، اختلاف ۲۲امتیازی در صدر جدول به‌حدی زیاد است که بعید است آنها این فاصله را از دست بدهند. لیورپول تنها چهار پیروزی تا قهرمانی فاصله دارد اما تا پیش از شکست یک بر صفر آنها برابر اتلتیکو مادرید در لیگ قهرمانان، به نظر می‌رسید که لیورپول می‌تواند تمامی عناوین پیش رو را به دست بیاورد.

قهرمان فصل پیش لیگ قهرمانان چهارشنبه هفته آینده به مصاف اتلتیکو در آنفیلد می‌رود و امیدوار است که شکست یک بر صفر دیدار رفت را جبران کند اما کلوپ و بازیکنانش حالا دچار تردید شده‌اند. عادت آنها به پیروزی تبدیل به عادتشان به شکست شده است و باخت در خانه چلسی این حس را ایجاد کرده که اوضاع می‌تواند بدتر هم شود.

این شکست باعث شد که لیورپول نتواند به سه‌گانه لیگ برتر، لیگ قهرمانان و جام حذفی دست پیدا کند و سه‌گانه تاریخی منچستر یونایتد در سال ۱۹۹۹ را تکرار کند. سه روز پیش‌تر هم باخت برابر واتفورد مانع آن شد که آنها بتوانند مانند آرسنال بدون شکست قهرمان لیگ شوند.

کلوپ همیشه گفته بود که بازیکنانش تنها به فکر قهرمانی هستند، نه بیشتر اما تیم‌هایی که رکورد می‌شکنند تا سال‌ها و دهه‌ها در اذهان خواهند ماند و این خطر وجود دارد که لیورپول تنها فاتح لیگ برتر شود و فرصت حضور در کنار غول‌ها را از دست بدهد. شاید به همین دلیل است که کلوپ تصمیم گرفت مقابل چلسی تیمی ضعیف‌تر را به میدان بفرستد. او نسبت به بازی با واتفورد شش تغییر در ترکیب تیم داده بود و نکو ویلیامز و کرتیس جونز، دو بازیکن جوان این تیم در ترکیب قرار گرفته بودند. به آدرین، آدام لالانا و دیووک اوریگی هم بازی رسیده بود.

برای کلوپ، شاید جام‌های حذفی اهمیت زیادی نداشته باشد و به باور او، تنها باعث شود تمرکز باشگاه روی لیگ برتر و لیگ قهرمانان کم شود. کلوپ در جام‌های حذفی بسیار به بازیکنانش استراحت می‌دهد اما مربی‌ که می‌خواهد تاریخ‌ساز شود، بی‌تردید مقابل چلسی بازیکنان بزرگش را به میدان می‌فرستاد و به آنها برابر بورنموث در لیگ برتر استراحت می‌داد.

انجام چنین کاری باعث می‌شد که ستارگان پیش از بازی با اتلتیکو استراحت کنند و البته هیچ خطری هم به همراه نداشت، چون حتی شکست در برابر بورنموث هم مشکلی ایجاد نمی‌کرد اما حالا تیم او از جام حذفی کنار رفته و از سال ۲۰۰۶ تاکنون قهرمان این مسابقات نشده است و بازیکنان هم در چهار بازی اخیر خود سه شکست را تجربه کرده‌اند و روحیه‌شان تضعیف شده است.

عملکرد ویرجیل فن‌دایک، جو گومز و اندی رابرتسون، مدافعان لیورپول، به شکل عجیبی بد بود. لیورپول پیش از باخت در خانه اتلتیکو در ۱۳ بازی ۱۱ کلین‌شیت داشت. آنها حالا در چهار بازی هشت گل خورده‌اند. پس مشکلی هست.

اگر این روند ادامه پیدا کند و لیورپول از لیگ قهرمانان کنار برود، آنها فرصت تاریخ‌سازی را از دست داده‌اند. آنها البته لیگ را فتح می‌کنند و طرفداران هم به همین دستاورد راضی خواهند بود اما آنها می‌توانستند بسیار موفق‌تر باشند.

مارک آگدن