صحبت با مدیران گذشته از این جهت حائز اهمیت است که معمولا ناگفته‌های خوبی برای هواداران دارند و چه بسا اگر این خداحافظی مربوط به گذشته‌های نزدیک باشد می‌توان حرف‌هایی را شنید که دست‌کمی از بمب رسانه‌ای نخواهد داشت. پرسپولیس برای سومین سال پیاپی قهرمان شد و هیچ‌کس بهتر از مدیرعامل سابق این تیم که به بهانه بازنشستگی او را خانه‌نشین کردند، درباره مصائب فصلی که سپری شد، صحبت کند. خیلی مقدمه‌چینی نمی‌کنیم. گفت‌وگوی «فرهیختگان» با حمیدرضا گرشاسبی را در ادامه می‌خوانید.
بعد از سومین قهرمانی سرخ‌پوشان چه حس و حالی داشتید؟
از خوشحالی هواداران بابت سومین قهرمانی پیاپی قطعا ما هم خوشحال شدیم و ان‌شاءالله این موفقیت‌ها ادامه داشته باشد.
از شما به‌عنوان یکی از سالم‌ترین مدیران ورزش نام برده می‌شد.
متاسفانه این مسائل الان جرم است! از آن دورانی که ورزش قهرمانی می‌کردم تا هم‌اکنون که مسئولیت داشتیم طبق عادت با تمام وجود کار کردیم و هر جا هم که گفتند یا علی، بار از روی دوش‌مان برداشته شد.
از اینکه در کنار تیم نبودید، حسرت نخوردید؟
خیر؛ خوشحال هم شدیم و حسرتی هم نداشت. بالاخره شبانه‌روز باید تلاش و دوندگی می‌کردیم. حداقل از این مسائل خلاص شدیم. همین که مزد ما را مردم و هواداران در کوچه و خیابان می‌دهند، کفایت می‌کند. هر جایی که می‌رویم به قدری محبت می‌کنند که هیچ خستگی از آن دوران روی دوش ما نمانده است.
از دوران حضور در پرسپولیس چه خاطره‌ای به‌عنوان نقطه عطف برایتان به ثبت رسید؟
بهترین لحظاتم آن زمانی بود که مدیرعاملی پرسپولیس با وجود همه مشکلات و پنجره بسته به من پیشنهاد شد. این پیشنهاد در حالی صورت گرفت که تیم در دوران بحرانی یک ساله قرار داشته و نامه‌ای تهدیدآمیز از کنفدراسیون فوتبال آسیا آمده بود که ما را تهدید به عدم صدور مجوز حرفه‌ای در باشگاه کرده بودند و بیش از ۳۰ میلیارد نیز بدهی روی دست‌مان بود. از سوی دیگر ۱۳۰ پرونده خطرناک علیه باشگاه که همه با محکومیت کنفدراسیون آسیا مواجه بود را نیز در باشگاه داشتیم. ۲۸ پرونده خارجی هم برای رسیدگی وجود داشت. همه می‌گفتند امکان ندارد که بشود و قبول نکن و خودت را داخل چاه نینداز! می‌گفتند این همه در ورزش جان‌کنده‌ای، آبرویت می‌رود اما به لطف خدا قبول کردیم و درنهایت روسفید شدیم. همین که بعد از قهرمانی هم به یاد ما هستید خودش لطف خداست و تلاش‌هایی که صورت گرفت. خوشحالم اجازه ندادیم این مشکلات پیش بیاید در غیر این صورت الان این افتخارات نبود.
پروسه گذار از گرشاسبی و رسیدن به عرب منطقی بود؟ هنوز پست‌های شبانه بازیکنان در حمایت از مدیر فعلی را به یاد داریم.
در این خصوص گفتنی زیاد است و نمی‌توان خرده‌ای هم به وزارت ورزش گرفت. در این بین کسانی مقصر هستند که قوانینی مانند بازنشستگی را ترسیم می‌کنند. بازنشستگی استثنا ندارد؛ یعنی اگر به نتیجه رسیده‌اند که یک فرد بازنشسته در یک شرایط سنی توان ندارد، پس چرا الان خیلی‌ها که بازنشسته هستند و سن‌شان هم خیلی بالاتر است، هنوز در پست‌های خود باقی مانده‌اند. اتفاقا این‌طور افراد در سیستم ورزش خیلی زیاد هستند، اما چطور می‌شود که مثلا یکی که کارمند دولت بوده و بازنشسته می‌شود دیگر نمی‌تواند به کارش ادامه بدهد اما یکی که بقالی دارد می‌تواند به کارش ادامه دهد چون کارمند دولت نبوده است. اما از همه مهم‌تر اینکه مگر در کار حرفه‌ای بازنشستگی معنایی دارد؟ آن هم زمانی که باید نتیجه سال‌ها تجربه را به سود سیستمی که در آن کار می‌کنید، بگیرید.
به نظر می‌رسد در این خصوص از وزارت ورزش دل پری دارید؟
به هر حال قوانینی می‌آید که این گونه مشکل‌ساز می‌شوند. در مورد سوالی که پرسیدید این‌طور پاسخ می‌دهم که وزارت ورزش می‌توانست در مجلس برای ورزشی‌ها در این خصوص دفاع کند و بگوید که نخبه‌زنی در ورزش، آسیبش به ورزش می‌رسد. بنده اگر مدیرکل تربیت بدنی بودم، بازنشستگی شامل حالم شده و باید کنار بروم اما جایی که یک باشگاه حرفه‌ای به شمار می‌رود، اصلا بازنشستگی چه معنایی دارد؟ مگر می‌شود متخصصان انرژی هسته‌ای یا پتروشیمی یا برق فشار قوی را به زور خانه‌نشین و با آنها خداحافظی کرد؟ با این کار شما تجربه و نخبگی را با هم کشته‌اید.
واقعا وزارت ورزش توان این کار را داشت؟
بله، می‌توانستند. زمان خدا بیامرز مصطفی داودی هم طرح ۲۷ ساله‌ها را بردند و مصوب کردند که هر کسی ۲۷ سالش شد دیگر نمی‌تواند ورزش حرفه‌ای کند که درنهایت حجازی‌ها، پروین‌ها و... از تیم ملی فوتبال رفتند و این تیم متضرر شد و درنهایت هم این طرح را جمع کردند! حالا هم طرح بازنشسته‌ها را آوردند. در این داستان فقط من بودم و فرد دیگری شامل این قانون نشد. مثل اینکه این قانون فقط برای من مصوب شد!
به پرسپولیس برگردیم. چطور با آن همه سختی این تیم تا فینال آسیا هم صعود کرد؟
همه بدون استثنا می‌گفتند که نمی‌توانی موفق باشی اما با لطف خدا هم قهرمان لیگ شدیم و هم با دست بسته تا فینال آسیا صعود کردیم. در مراسم بهترین‌های فصل هفدهم لیگ برتر نیز بسیاری از آیتم‌ها و بالای ۹۰ درصد نصیب بازیکنان پرسپولیس شد. در واقع در بسیاری از آیتم‌ها بهترین شدیم و همه اینها با دست‌های بسته و در محرومیت برای این تیم به دست آمد.
می‌توان گفت بهترین عملکرد تاریخ پرسپولیس در دوران مدیریت شما به ثبت رسید.
به هر حال همه نقش داشتند از نگهبان در ورودی تا آبدارچی باشگاه و کسی که به چمن‌های ورزشگاه آب می‌داد در این موفقیت نقش داشتند. انصافا صبوری برانکو نیز در این قهرمانی‌ها بسیار موثر بود. البته ما دو نفر خیلی با هم رفیق بودیم.
هنوز با برانکو در تماس هستید؟
بله. هنوز هم رفیق هستیم.
در دورانی که پنجره‌ها بسته بود گویا خیلی اذیت شدید!
از همه مهم‌تر این بود که یک نفر یک ریال هم به ما کمک نکرد و اینکه می‌گویند دولت پول داد، اما یک ریال هم کمک نکردند چون قانون مجلس ممنوع کرده بود. در واقع گلایه شدید من از نمایندگان مجلس است که در بحث قوانین کم لطفی کرده و با وضع این قوانین باشگاه‌ها را له می‌کنند.
حتما از قهر و اعتراض برانکو در چند هفته اخیر به خاطر عدم پرداخت قراردادش خبر دارید!
زمان ما صدا از کسی در نمی‌آمد. الان هم اعتراض مستقیم من به نمایندگان مجلس است که متاسفانه نزدیک انتخابات می‌آیند و بحث‌های خصوصی‌سازی را در راستای برد تبلیغاتی برای خود راه می‌اندازند و بعد هم خداحافظ شما. یا پرونده فساد در فوتبال را باز کرده و به واسطه مصاحبه درخصوص فوتبال خود را معروف می‌کنند و در رسانه‌ها مانور می‌دهند و بعد قایم می‌شوند.
گفته می‌شود پاداش نایب‌قهرمانی آسیا را بی‌حساب و کتاب خرج کردید.
این یک قانون جهانی است که همه تیم‌ها در صورتی که عناوین قاره‌ای یا بین‌المللی کسب می‌کنند، درصدی از پاداش‌ها به کادرفنی، بازیکنان و سایر عوامل تیم می‌رسد که برای عنوانی که به دست آمده جان کنده‌اند. این درصد هم در هیات‌مدیره مصوب شده و بعد از دوران من این مبالغ پرداخت شد چون اصولا تا زمانی که من مسئولیت داشتم پاداش آسیایی به حساب باشگاه واریز نشده بود.
گفته بودید ستاره‌های پرسپولیس را تحریک می‌کنند تا از باشگاه بروند. منظورتان چه کسانی بودند که علیه این تیم کارشکنی می‌کردند؟
اینکه دنبال بازیکنان یک تیم بزرگ مثل پرسپولیس باشند طبیعی است اما در آن بحرانی که ما داشتیم و نمی‌توانستیم بازیکن بگیریم و فقط می‌توانستیم با بازیکنانی که داشتیم تمدید کنیم، این موارد در آن برهه زمانی غیرطبیعی بود. در آن شرایط عده‌ای دنبال بازیکنان ما بودند که آنها را با خود ببرند و این یک مقدار ما را اذیت کرد و صدایمان را درآورد. الان که دوران محرومیت تمام شده و بازی‌ها هم به پایان رسیده و هرکسی که برود، می‌توانند بازیکن جایگزین بگیرند و مشکلی هم نیست. آن زمان در وسط لیگ قهرمانان بودیم و هر کسی هم می‌رفت دیگر نمی‌شد جایگزین بگیریم که این موضوع خیلی سخت بود. گذشته‌ها گذشته و به نتایجی که می‌خواستیم رسیدیم. حالا دیگر نمی‌خواهم کام هواداران را تلخ کنم. خودشان می‌دانند چه کسانی بودند که تیرشان به سنگ خورد.
استقلالی‌ها می‌گویند وزارت ورزش پرسپولیسی باعث موفقیت‌های این تیم شده است. چقدر این گفته را قبول دارید؟
من احترام زیادی برای این تیم قائلم اما به نظرم جابه‌جایی‌ها در این تیم زیاد است. اینکه وسط بازی‌ها مدیران‌شان جابه‌جا شدند، به استقلال آسیب زد.
به شخصه هر جا بودم به‌عنوان مدیر برتر انتخاب شدم. معتقدم آدمی که مسئولیت می‌گیرد، باید وجدان، شرف و همه چیزش را بگذارد و خدمت کند به‌خصوص برای دو باشگاهی که پرطرفدارترین تیم‌های آسیا هستند. من هم می‌توانستم بخوابم و برای بازی‌ها نروم اما ۴۰ میلیون هوادار را همیشه شاهد می‌دیدم. مثلا با ترابی در خانه‌ام قرارداد امضا کردم که کار حرفه‌ای نبود اما وقتی با بازیکن در دفتر باشگاه مذاکره می‌کردم و فردایش عکس او را با پیراهن استقلال می‌دیدم، چاره‌ای برایم باقی نمی‌ماند؟ وقتی بازیکن را به باشگاه می‌بردیم، قضیه لو می‌رفت و با پیشنهاد بالاتر او را می‌بردند که اتفاقا دو سه بار چنین بلایی سرمان آمد.
منظورتان کدام بازیکن است؟
یکی از آنها محمد دانشگر بود که با او تمام کردیم و قرار شد فردا برای امضای قرارداد به باشگاه بیاید اما دو صبح عکسش را با پیراهن استقلال دیدیم.
زمان شما گفته می‌شد کامیابی‌نیا ۳ ساله تمدید کرده اما خبر رسیده می‌خواهند مذاکرات برای تمدید قرارداد با وی را آغاز کنند.
به جز بشار رسن که امسال قراردادش تمام شد، بقیه بازیکنان حتی بیرانوند هم قرارداد دارند.
محمدرضا حاجی‌عبدالرزاق
- 17
- 5
