ذوق‌زدگی یک مدیر بعضی مواقع تبعات سنگینی برای یک باشگاه دارد. روزی که مدیران استقلال با ذوق‌زدگی از استخدام مربی اسبق اینترمیلان می‌گفتند و چنان جو رسانه‌ای راه انداخته بودند که بزرگترین فتح‌الفتوح تاریخ فوتبال را رقم زده‌اند، هیچ یادشان نبود که به جزییات مهمی هم دقت کنند. علی خطیر که برای اولین بار با یک مربی قرارداد می‌بست، بی‌تجربه‌تر از آن بود که بداند موقع عقد قرارداد با یک مربی خارجی، باید در موضوع انتخاب دستیاران، حقی برای باشگاه قائل شود.
معاون ورزشی سابق استقلال چنان از توافق با استراماچونی ذوق‌زده شده بود که شرط و شروط طرف ایتالیایی را در انتخاب دستیاران نادیده گرفت. خطیر یک نکته بدیهی را نادیده گرفته بود؛ وقتی سرمربی به همراه خودش سه دستیار خارجی می‌آورد که هیچ‌کدام از آنها مربی دروازه‌بان‌ها نیستند، این اصل را پذیرفته که در رختکن دیگر جایی برای دستیار ایرانی نیست.
به همین دلیل بود که عمر حضور پیروز قربانی در کادر‌فنی استقلال به ۲۴ ساعت هم نرسید چراکه استراماچونی گفته بود نیازی به دستیار دیگری ندارد و اگر پیروز قربانی مایل باشد فقط می‌تواند به عنوان آنالیزور در تیم حضور داشته باشد. بحث بر سر این نیست که دستیار ایرانی چقدر می‌توانست به لحاظ فنی کمک حال استراماچونی باشد. مسأله این است که در مختصات فوتبال ایرانی، تیم‌هایی که از مربی خارجی استفاده می‌کنند، نیاز به یک «بزرگتر» ایرانی دارند که در رختکن نظم را برقرار کند، حاشیه‌ها را کنترل کند. یعنی دقیقاً همان نقشی که کریم باقری برای برانکو و حالا برای گابریل کالدرون ایفا می‌کند.
کریم باقری، روزگاری بهترین بازیکن آسیا بوده، سال‌های طولانی در بالاترین سطح بازی کرده، سیاهه‌ای بلندبالا از افتخارات دارد ولی در همه این سال‌ها بدون اینکه داعیه سرمربیگری داشته باشد و یا بخواهد زیرآب نفر اول کادر‌فنی را بزند، همان نقشی که به او سپرده شده را به بهترین نحو ایفا می‌کند. کریم، «بزرگتر» رختکن پرسپولیس است. رختکن تیم قبولش دارد، رابطه صمیمانه‌ای با بازیکنان دارد و در صورت لزوم گاهی با تحکم و قاطعیت هم با آنها برخورد می‌کند. در دو سه ماه گذشته، استقلال سعی کرده با بستن در تمرینات، درزهای خروج خبر را ببندد اما همان اخباری که از درون تیم تأیید شده، نشان می‌دهد که خلأ وجود یک دستیار ایرانی با ویژگی‌ها و کاراکتر کریم باقری، چقدر در استقلال به چشم می‌خورد. دعواهای درون رختکن، جر و بحث‌ها، نافرمانی‌ها... اینها همه اتفاقاتی هستند که اگر در کادر‌فنی استقلال دستیاری شبیه کریم وجود داشت، رخ نمی‌داد.
شاید هنوز هم برای استقلال و استراماچونی دیر نباشد که هرچه زودتر یک دستیار ایرانی از جمع استقلالی‌های سابق به کادر آبی‌ها اضافه شود. دستیاری که در افکار عمومی مقبولیت داشته باشد و بتواند آشفتگی و حاشیه‌های رختکن را کنترل کند وگرنه تا پایان فصل که هنوز راه درازی باقی مانده، استقلال باز هم از تنش‌های درون تیمی لطمه خواهد خورد.
علی مغانی
- 10
- 5
