در فوتبالی که هنوز بعضی تیم‌ها دنبال جادو و جنبل و طلسم کردن دروازه هستند، جادوی واقعی استراماچونی، ساختن تیمی است که در هر بازی، بسیار بیشتر از میانگین لیگ ایران موقعیت خلق می‌کند. اینجاست که همان جمله کلیشه‌ای «موفقیت، اتفاقی نیست» به کار می‌آید. استقلال در هر بازی موقعیت‌های زیادی می‌سازد و از دل این موقعیت‌ها به رکورد ۱۷ گل زده در ۵ بازی می‌رسد. آن هم مقابل حریفانی مثل تراکتور و نفت آبادان که در میان بهترین خطوط دفاعی لیگ قرار داشتند.
در سال‌های گذشته تیم‌های دیگری بوده‌اند که در مقاطعی از فصل حریفان‌شان را یکی بعد از دیگری شکست داده‌اند، مثل سپاهان در دوره‌ای با امیر قلعه‌نویی یا پرسپولیس با برانکو اما تفاوت مهم استقلال در لیگ نوزدهم آن است که از وسط چاه بحران بیرون آمده و حالا با ۵ برد پیاپی به جمع تیم‌های مدعی بالای جدول رسیده.
استقلال فصل را در شرایطی شروع کرد که تعداد مهره‌هایش نسبت به سال قبل کمتر شده بود. تیمی که در فصل نقل و انتقالات به جای اینکه تقویت شود، لطمه دید، حالا دو مصدوم (داریوش شجاعیان و محسن کریمی) در بخش تهاجمی هم دارد که ادامه فصل را از دست داده‌اند. استراماچونی در این هفته‌ها تقریباً از یک گروه ثابت متشکل از ۱۳ بازیکن استفاده کرده که همان‌ها را در ترکیب اصلی قرار می‌دهد.
یعنی ۱۱ نفری که مقابل تراکتور و نفت به زمین رفتند به اضافه روزبه چشمی و آرش رضاوند.
استراماچونی بهتر از هرکس دیگری می‌داند که با این بضاعت فعلی نمی‌توان برای مدتی طولانی در اوج ماند.
این تیم طبعاً در نیم فصل نیاز به تقویت خط هافبک و حمله دارد اما استراماچونی در این چند ماه نشان داده که می‌تواند روی کیفیت یک بازیکن تأثیر مثبت بگذارد، مثل همان کاری که با عارف غلامی یا محمد دانشگر کرده.
در میان بازیکنان فعلی استقلال، نفراتی مثل علی دشتی، رضا آذری و سجاد آقایی معمولاً روی نیمکت هستند که آنها هم می‌توانند در ادامه فصل به مهره‌های کارآمدتری برای آبی‌ها تبدیل شوند.
استقلال هنوز تا پایان نیم فصل دو سه بازی دشوار دیگر پیش‌رو دارد. اگر استراماچونی بتواند تیمش را در همین موقعیت فعلی حفظ کند، آبی‌ها بعد از ۶ سال ناکامی در لیگ می‌توانند امسال یکی از کاندیداهای قهرمانی باشند.
علی مغانی
- 52
- 6
