جزیره ها همچون حباب های تکاملی هستند. حیوانات و گیاهان جزیره ها به راحتی نمی توانند به محیطی دیگر بروند، به همین دلیل منزوی می مانند و به گونه های جداگانه ای تقسیم می شوند. بنابراین اینکه ایده های چارلز داروین در مورد تکامل گونه ها در جزایر (مشخصا جزایر گالاپاگوس) شکل گرفته اند، تصادفی نیست.
در برخی از این جزایر، گونه هایی خاص، در اثر رویدادهایی تکاملی و یا دخالت های انسانی بر اکوسیستم جزیره چیره شده اند. در اینجا نگاهی به ۹ جزیره ای می اندازیم که تحت حاکمیت حیوانات هستند.
خرگوش های دوست داشتنی
جزیره اوکونوشیما، جزیره ای در ژاپن است که زمانی محلی برای تولید سلاح های شیمایی بوده، اما اکنون خانه صدها خرگوش دوست داشتنی است. اینکه جمعیت خرگوش ها چگونه در این جزیره پدر استان هیروشیما، افزایش یافته، خود معمایی است.
خرگوش ها برای آزمایش سلاح های شیمیایی در طول جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار می گرفتند، اما آن خرگوش های مورد آزمایش، احتمالا پس از جنگ نابود شده اند. الیس کراس استاد ژاپنی علوم سیاسی از دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو، می گوید، خرگوش های فعلی احتمالا، حیوانات خانگی هستند که توسط کودکان و یا گردشکران به این جزیره برده شده اند.
در جزیره اوکونوشیما هیچ شکارچی طبیعی، جان این خرگوش ها را تهدید نمی کند. بر اساس، برآورد وب سایت های گردشگری جزیره، حدود ۷۰۰ خرگوش در این جزیره پرسه می زنند. بازدیدکنندگان به خرگوش ها غذا و آب می دهند. آب جزیره در نتیجه مهمات کارخانه آلوده شده است.
جزیره حیوانات آزمایشگاهی
حیواناتی که انسان ها رها کرده اند، مجموعه جزایر دیگری را در سواحل لیبریا به تسلط خود در آورده اند. تاسیسات تحقیقات پزشکی به نام مرکز خون نیویورک، در تحقیقات خود بر روی واکسن که از دهه ۱۹۷۰ شروع شده، از شامپانزه های وحشی بهره برده اند. در سال ۲۰۰۵ با تعطیلی این مرکز تحقیقاتی، ۶۶ میمون باقی مانده در زمین های کوچکی رها شدند که به زودی به جزیره میمون ها معروف شد. در آن زمان این مرکز، بودجه مختصری را برای تامین آب و غذای میمون اختصاص داد.
اما با این حال، جزیره میمون ها به دور از بهشت شامپانزه ها است (با وجود نامگذاری جزیره به جزیره میمون ها، جمعیت آن را شامپانزه ها تشکیل می دهند). بر اساس گزارش ماه مارس سال ۲۰۱۷، وب سایت مادربرد، مرکز خون نیویورک پرداخت هزینه مراقبت از شامپانزه ها را متوقف کرده است. اما با این وجود، موسسات حفاظت از طبیعت و حیوانات، در تلاش اند تا بودجه ای را برای نجات شامپانزه ها از مرگ و گرسنگی فراهم کنند.
ساحل خوک ها
جزیره بیگ ماجور کی که بیشتر به نام ساحل خوک ها شناخته می شود، جزیره متروکی در منطقه اکسوما باهاما است. در این جزیره حدود ۲۰ خوک زندگی می کنند که عمدتا در سواحل آن شنا می کنند. هنوز هیچ کسی، چگونگی راه یافتن این خوک هایی غیر بومی به این جزیره را نمی داند. ممکن است این خوک ها از کشتی شکسته ای نجات یافته باشند و یا شاید اجداد آنها توسط ملوان هایی به عنوان غذای زنده به جزیره برده شده باشند. امروز، خوک ها لازم نیست نگران بیکن شدن باشند، بلکه آنها تبدیل به جاذبه ای توریستی شده اند.
جزیره موش ها
گفته می شود، ملوان ها باعث اشغال جزیره آلوتیان در آلاسکا توسط موش ها شده اند. در واقع این جزیره در اواخر قرن هیجدهم توسط موش های کشتی به گل نشسته ژاپنی اشغال شده است. این موش ها به سرعت اکوسیستم محلی را ویران کردند و تخم پرندگانی که در جزیره به سر می بردند را خوردند.
سلطنت وحشت آفرین موش ها در جزیره در سال ۲۰۰۸ به پایان رسید. سازمان آبزیان و حیات وحش ایالات متحده آمریکا به همراه چند سازمان دیگر، سمومی را برای از بین بردن این جوندگان درنده در جزیره پخش کرد. در سال ۲۰۱۰، موش ها به کلی نابود شدند. تحقیقاتی که در سال ۲۰۱۶ انجام شد، نشان داد، جمعیت پرندگان پس از کنار رفتن فشار جوندگان درنده، دوباره در حال بازگشت به حالت سابق است.
جزیره گربه ها
در سال ۲۰۱۴، WIVB گزارش داد، جزیره کوچکی در نزدیکی رود نیاگارا در نزدیکی شهر بوفالو، به سلطه گربه های وحشی در آمده است. مردم محلی تخمین زده اند که صدها گربه در جزیره ۸۵ هکتاری تنوندا زندگی می کنند و قلمروی خود را با مدفوع مشخص کرده اند.
اما مشکل گربه های وحشی قابل حل است، در سال ۲۰۱۴، مردم محلی گربه های جزیره را به دام انداختند، بچه گربه ها قادر به سازگاری بودند و گربه های بالغ پس از عقیم شدن به جزیره بازگشت داده شدند.
جزیره میمون های بیمار
بسیاری از جزایر کارائیب دارای میمون هستند، اما جزیره کایو سانتیاگو در پورتوریکو فرق می کند. انسانها این آرمان شهر سرسبز گرمسیری را در دهه ۱۹۳۰ ساختند تا دیگر برای مطالعه میمون ها به آفریقا و آسیا سفر نکنند.
بر اساس گزارش سال ۲۰۱۵ رادیو ملی آمریکا، میمون های رزوس برای تحقیقاتی در زمینه ژنتیک، رفتار و موضوعات مرتبط بسیار مفید هستند. اما این میمون ها به طور طبیعی ناقل ویروس هرپس بی هستند که دردسری زیادی برای میمون ها ندارد؛ ولی می تواند منجر به التهاب مغز و نخاع در انسان شود. این بدان معناست که می تواند منجر به مرگ و یا معلولیت جدی در انسان شود.
به این ترتیب، توضیح سلطه بی چون و چرای میمون ها بر جزیره این است که محققان از آن زمان به دنبال جلوگیری از انتشار این ویروس بوده اند. هر چند، گردشگران و یا ماهیگیرانی که به جزیره آمده اند، می توانند به راحتی، با بیماری های خود تمام جمعیت میمون ها را نابود کنند.
خرچنگ های کریسمس
جزیره کریسمس، جزیره کوچکی در قلمرو استرالیا است که در اقیانوس هند واقع شده است. این جزیره ۲۶۰۰ کیلومتر با شهر پرت (بزرگترین شهر ایالت استرالیای غربی) فاصله دارد. در این جزیره انسان هم زندگی می کند، اما معروف ترین ساکنان جزیره را خرچنگ های قرمز جزیره تشکیل می دهند.
به نسبت هر ۲۰۰۰ نفر در جزیره، ۲۵ هزار خرچنگ قرمز وجود دارد. بر اساس اطلاعات انجمن گردشگری جزیره کریسمس، جمعیت این خرچنگ ها هم اکنون ۵۰ میلیون تخمین زده می شود. همچنین این خرچنگ های قرمز مایل به زرد، حدود ۱۱۶میلی متر طول دارند. هر ساله حوالی ماه اکتبر یا نوامبر، خرچنگ های قرمز بالغ لانه های جنگلی خود را ترک می کنند و برای تخم ریزی به ساحل می آیند.
جزیره اژدها
زندگی در کنارخزنده های درنده ۹۰ کیلوگرمی، چندان مورد دلخواه کسی نیست. اما مردم محلی در کنار این خزندگان زندگی می کنند. پارک ملی کومودو در اندونزی به دلیل اژدهای کومودو خطرناک خود مشهور است که مشخص شده، به انسان ها حمله می کنند و قادرند به کشتن مردم هستند. با این حال، چندین هزار روستایی بومی کومودو در کنار این خزندگان عظیم جثه زندگی می کنند.
اهالی محلی ممکن است با پرتاب سنگ و یا چوب، این حیوانات ترسناک را از خود دور کنند. اما اژدهای کومودو واقعا پارک ملی کومودو را تحت حاکمیت خود در آورده است. این اژدها بارها دیده شده اند که زیرساختمان ها خوابیده اند یا در امتداد سواحل جزیره سرگردان اند و گاهی اوقات به مردم نزدیک شده اند.
جزیره مارها
دلیلی برای مار گزیدگی در این جزیره وجود ندارد، چرا که انسان ها به طور کلی اجازه ورود به ایلها دا کوئیمادا گراند، جزیره کوچکی در سواحل ایالت سائو پائولو، برزیل را ندارند. دلیل این ممنوعیت ساده است، چرا که جزیره تحت سلطه افعی های معروف جزیره قرار دارد.
افعی های سرنیزه ای زرین که گونه ای منحصر به خود جزیره هستند، نام خود را از رنگ طلایی خود گرفته اند، این مارها با یک نیش می توانند یک انسان را از پای در بیاورند.
افعی های سرنیزه ای خطرناک ترین مارهای آمریکای جنوبی محسوب می شوند. زهر این مار قادر به فلج کردن عضلات و از بین بردن سلول های مرتبط و مسمومیت خون است. این مارها می توانند از درختان بالا بروند و به شکار طعمه اصلی خود یعنی پرندگان بپردازند.
برخی افراد محلی می گویند، به ازای هر متر مربع جزیره ایلها دا کوئیمادا گراند، پنج مار وجود دارد، اما زیست شناسان می گویند، این برآورد بسیار اغراق آمیز است، آنها تخمین می زنند، احتمالا یک مار در هر متر مربع جزیره وجود داشته باشد.
- 15
- 6
