اگر دلایل مربوط به قوانین پروتکل های امنیتی فرودگاه را بدانید، تجربه فرودگاهی خوشایندتری خواهید داشت. در این مطلب، برخی از پروتکل های امنیتی رایج در فرودگاه های بین المللی را توضیح می دهیم.
چرا گذاشتن بیشتر گجت های تکنولوژی من در چمدان های قسمت بار مجاز نیست؟
باتری های یون لیتیوم با انرژی بالا که در انواع وسایل تکنولوژی از جمله لپ تاپ، دوربین، گوشی موبایل، هدفون از بین برنده نویز، دستبند تناسب اندام و سیگار الکترونیکی وجود دارد، ممکن است هر از گاهی بیش از اندازه داغ شود و منفجر شود.
حتماً انفجار گوشی های سامسونگ گلکسی نوت ۷ را یادتان است. پیشرفت ها در تکنولوژی به این معنی است که انواع بیشتر و بیشتری از این دستگاه ها حمل می شود، و با اینکه قسمت نگهداری بار هواپیما مجهز به سیستم اعلام حریق و کپسول آتش نشانی است، حضور آتش نشان آموزش دیده (خدمه هواپیما) در نزدیکی حادثه به منظور رفع سریع تر و اثربخش تر آتش بسیار امن تر است، و به همین دلیل بهتر است که این وسایل در قسمت مسافری هواپیما حمل شوند.
توصیه: برخی شرکت های هواپیمایی اجازه ورود لپ تاپ ها و برخی دیگر از گجت های تکنولوژی در قسمت بار هواپیما را می دهند، ولی شما باید باتری دستگاه را جدا کنید و در کیف دستی خود قرار دهید، به همین خاطر پیش از رسیدن به فرودگاه این موضوع را بررسی کنید تا در قسمت چک-این دچار دردسر نشوید.
بسیار خب، من مجبورم گجت های تکنولوژی خود را در کیف دستی خود قرار دهم، ولی چرا مجبور هستم بعضی از آن ها را در قسمت امنیتی از کیفم بیرون بیاورم؟ مطمئناً آن ها می توانند با دستگاه های اشعه ایکس داخل کیف را ببینند، این طور نیست؟
کارکنان بخش امنیتی تقریباً سه ثانیه فرصت دارند که بررسی کنند که آیا چیز غیر عادی در کیف شما وجود دارد یا نه. لپ تاپ ها و تبلت ها برد مدار متراکمی دارند، که برای دستگاه های اشعه ایکس دشوار است تا داخل آن را بینند. به همین دلیل خارج کردن وسایل الکترونیکی بزرگتر (هر چیزی که بزرگتر از ورق A5 باشد و یا طول هر یک از ابعاد آن بزرگتر از ۲۰ سانتی متر باشد) به مسئولین مربوطه کمک می کند که سخت افزار شما را بهتر بازرسی کنند، و نگاه واضح تری به سایر محتویات کیف شما داشته باشند.
توصیه: تمام گجت های خود را داخل یک کیف پارچه ای در ساک carry-on خود قرار دهید. در این صورت در هنگام رسیدن به بخش امنیتی می توانید به سادگی تمام آن ها را خارج کنید.
قانون مایعات ۱۰۰ میلی لیتری برای چیست؟
مسئولین فرودگاه در مورد ارائه جزئیات به شدت محتاط هستند، ولی یک توطئه انفجار بمب در سال ۲۰۰۶ برای منفجر کردن هواپیماها شامل برخی از مایعات عادی خانگی مثل پاک کننده لاک ناخن و سفید کننده بود، که می تواند برای ساخت بمب مایع استفاده شود، البته تنها در صورتی که این مایعات در مقادیر زیاد فراهم باشند. به همین دلیل است که شما با بیش از یک لیتر مایعات در مجموع نمی توانید از بخش امنیتی عبور کنید. ولی چرا بطری های ۱۰۰ میلی لیتری؟ چون که خود بطری ها برای ساخت بمب از اهمیت بسیاری برخوردار هستند، و ساخت بمب اثرگذار در بطری های کوچک تقریباً غیر ممکن است.
توصیه: تمام مایعات (شامل اسپری ها، خمیردندان، کرم ها، ژل ها و داروها) باید در کیف شفاف حمل شوند. به جای اینکه در فرودگاه به دنبال کیف بگردید، از قبل کیف قابل استفاده مجدد خود را خریداری کنید.
به نظر می رسد که قانون در آوردن کفش ها از پا در هر فرودگاهی متفاوت است. قضیه چیست؟
چند ماه پس از حادثه ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ در آمریکا، یک تروریست سعی کرد بمبی که در کفش خود در پروازش از پاریس به میامی پنهان کرده بود را منفجر کند. با این وجود با گذشت ۱۷ سال از آن موضوع، به نظر می رسد که هر دفعه که با هواپیما پرواز می کنید قوانین متفاوت هستند، و دلیلش این است که قوانین واقعاً با هم تفاوت دارند. بعضی از فرودگاه ها دارای دستگاه های پیشرفته اشعه ایکس هستند که می تواند داخل کفش های شما را در هنگام عبور از دستگاه بازرسی کنند. دیگر فرودگاه ها فاقد چنین دستگاه هایی هستند، بنابراین مجبورید که کفش هایتان را در بیاورید.
توصیه: برای عبور ساده از فرایند بازرسی، از پوشیدن کفش های پاشنه بلند، کفش هایی با پاشنه های ضخیم، بوت و چکمه یا کفش های حاوی فلز خودداری کنید.
آیا واقعاً شوخی و جوک می تواند باعث شود که به زندان بیفتم؟
بله، همانطور که وقتی دانشجویی بریتانیایی در سفری به میامی در پروسه امنیتی فرودگاه به شوخی گفت که داخل کیف خود بمب حمل می کند این موضوع را متوجه شد. او چهار شب را در زندان سپری کرد، و تنها با پرداخت جریمه های سنگین و کمک خیریه به قربانیان حادثه ۱۱ سپتامبر توانست از حبس طولانی تر نجات پیدا کند. موقعیت های مشابه باعث شده که افراد در جاهای مختلف از استرالیا گرفته تا کانادا دستگیر شوند.
در کمترین حالت، صحبتی کوتاه راجع به بمب، اسلحه یا انفجار باعث می شود که گزارش شما به پلیس داده شود، از شما بازجویی شود و از پروازتان بیرون آورده شوید. تمام کارکنان فرودگاه (و نه فقط مسئولین امنیتی) به گونه ای آموزش دیده اند که هیچ گونه تحملی در مقابل این نوع صحبت ها نداشته باشند. این موضوع فقط به خاطر خطر بالای این مسائل نیست، بلکه می تواند سایر مسافران که از شوخی شما آگاه نباشند را نیز بترساند.
توصیه: شوخی های خود را برای دوستانتان در اولین وعده غذایی که در مسافرت با هم می خورید نگه دارید. شاید آن ها از شوخی شما خوششان نیاید، ولی بعید است که بخواهند به خاطر جوک بی مزه تان شما را به اداره پلیس محلی تحویل دهند.
با وجود تمام آن فرایندهای امنیتی من درک می کنم که چرا باید زود در فرودگاه حاضر باشم. ولی چرا گاهی اوقات از من خواسته می شود که یک ساعت کامل پیش از پرواز در گیت فرودگاه حاضر شوم؟ من ترجیح می دهم تا آخرین لحظه در فروشگاه های فرودگاه باشم.
تمام پروازها به مقصد آمریکا نیازمند بازرسی های امنیتی اضافی پیش از پرواز هستند، و این کار اغلب در چک پوینت های خاصی در کنار گیت انجام می شود. اگر عبارت SSSS روی کارت پرواز شما حک شود یعنی اینکه برای بازرسی های اضافی انتخاب شده اید. حتی اگر به آمریکا نیز پرواز نمی کنید، حداقل ۲۵ دقیقه برای سوار شدن به هواپیمای مسافت کوتاه دارای ۱۳۰ صندلی و حدود ۵۰ دقیقه برای سوار شدن به یک هواپیمای بزرگ مسافت طولانی مثل A380 طول می کشد. وقتی تمام مسافران زود حاضر شوند به این معنی است که هواپیما سر زمان تعیین شده پرواز خواهد کرد و شاید حتی بتواند از برنامه نیز جلوتر بیفتد.
توصیه: از کارکنان بخش چک-این بپرسید که رسیدن به گیت چقدر طول می کشد، تا آخرین مسافری نباشید که به پرواز می رسید، یا اینکه بدتر از آن، پرواز را به کل از دست ندهید. در بسیاری از فرودگاه بین المللی بزرگ، گیت ها ممکن است چند کیلومتر از درب ورودی فرودگاه فاصله داشته باشند. به عنوان مثال فرودگاه پکن دارای گیتی است که بیش از ۳ کیلومتر با بخش چک-این فاصله دارد.
ترجمه از حمید پاشایی
- 19
- 3
