لایه‌ای عجیب در مغز انسان کشف شد

دانشمندان موفق به کشف لایه ای جدید در مغز انسان شده اند که می تواند در محافظت از ماده خاکستری و سفید نقش داشته باشد.

مغز انسان ارگانی بسیار پیچیده است که به راحتی اسرار خود را فاش نمی کند. ولی گروهی از محققان بین المللی موفق به شناسایی لایه ای در مغز شده اند که از ماده خاکستری و سفید محافظت می کند. دانشمندان می گویند این لایه قبلاً شناسایی نشده بود.

محققان دانشگاه کپنهاگ و دانشگاه روچستر می گویند لایه ای نازک به قطر چند سلول در مغز وجود دارد که نقش واسطه برای مواد ریز و محلول را میان بخش های مختلف مغز بازی می کند. این لایه همچنین خانه ای برای سلول های ایمنی مخصوص مغز است و به تخلیه مواد زائد کمک می کند.

دانشمندان نام این لایه را «غشای شبه- لنفاوی در زیر عنکبوتیه» (SLYM) گذاشته اند. اگرچه بخش عمده تحقیقات حاضر روی موش ها انجام شده، ولی وجود SLYM در مغز انسان های بالغ هم تأیید شده است. این لایه بین دو غشای دیگر قرار می گیرد که از مغز محافظت می کنند.

لایه SLYM میتواند ناظر و محافظ سلول های مغز انسان باشد

SLYM فضای مایع مغزی ما را به دو بخش تقسیم می کند و حداکثر تعداد غشاهای شناخته شده در اطراف مغز انسان را به چهار غشا می رساند. این لایه ظاهراً بعنوان حایلی دربرابر مولکول های موجود در مایع مغزی عمل می کند که بزرگ تر از حدود ۳ کیلودالتون (واحد جرم اتمی) هستند.

سیستم عصبی مرکزی برخلاف سایر بخش های بدن ما، رگ های (ایمنی) لنفاوی ندارد. درنتیجه، محققان حدس می زنند که مایع مغزی- نخاعی بخشی از عملکرد سیستم ایمنی در مغز را بر عهده داشته باشد. وجود SLYM می تواند چگونگی عملکرد این سیستم را توضیح دهد.

محققان می گویند چندین نوع سلول ایمنی – ازجمله سلول های میلوئید و ماکروفاژ – در SLYM وجود دارند و بر مغز نظارت می کنند. بعلاوه، این لایه نشانگرهای مولکولی مشترکی با غشای مزوتلیوم دارد که در سایر ارگان های بدن دیده شده بودند. بنابراین دانشمندان حدس می زنند که SLYM عملکردی مشابه مزوتلیوم در مغز انسان داشته باشد و شکاف های میان مغز و جمجمه را پر کند.

با توجه به اینکه این لایه به تازگی کشف شده است، محققان باید مطالعات بسیار بیشتری را روی آن انجام دهند. آنها به دنبال پاسخ سؤالاتی از این دست خواهند بود که آیا SLYM میتواند نقشی در بیماری های مرتبط با سیستم عصبی مرکزی مثل ام اس بازی کند یا خیر. 

نتایج مطالعه حاضر در مجله Science منتشر شده است.