خطر مرگ در کمین افراد فاقد حس بویایی

به گزارش ایسنا به نقل از دیلی میل، محققان انگلیسی اظهار کرده اند افرادی که حس بویایی خویش را از دست میدهند در معرض خطر مرگ هستند هرچند پزشکان این مسئله را آنقدر جدّي نمی گیرند.

فیلسوفان طی این مطالعه ۷۱ نفر را که عاری حس بویایی بودند و به نوعی" آنوسمی" داشتند را مورد بررسی قرار دادند. از دست دادن حس بویایی یا آنوسمی (Anosmia) که به آن نابویایی و نیز کربویی می گویند به از دست دادن حس بویایی در شخص گفته می شود که دلیل آن التهاب در مخاط بینی و مسدود شدن مجاری بینی و نیز بیماری مادر زادی سندروم کالمن است. بسياري از آن ها از بیماری افسردگی رنج می بردند برای اینکه ديگر نمی توانستند بوی سبزی تازه را تشخیص دهند.

فیلسوفان اعلام کردند افرادی که مبتلا به آنوسمی هستند در معرض خطر مرگ هستند چرا‌که نمی توانند بوی موادی مثل گازهای سمی، سیگار یا مواد غذایی فاسد را بفهمند.

دلیل های زيادي برای مبتلا به این بیماری موجود است که میتوان به عفونت هایی مانند سینوزیت و بیماری هایی مثل آلزایمر، پارکینسون و بیماری ام اس اشاره کرد. صدمات و برخی از داروها همینطور میتواند سبب شوند افراد حس بویایی خود را از دست بدهند.

پروفسور" کارل فیلپات" (Carl Philpott) نویسنده ارشد این مطالعه از" دانشگاه آنگلیای شرقی" خاطرنشان کرد: ما امیدواریم نتیجه مطالعات ما باعث شود تا طبیبان این مسئله را بیش از پیش جدّي بگیرند.

محققان طی این مطالعه افراد بین ۳۱ و ۸۰ سال که در" کلینیک طعم و بو در بیمارستان دانشگاه جیمز پیجت" (taste and smell clinic at the James Paget University Hospital) در نورفولک تحت معالجه قرار گرفته بودند، مورد بررسی قرار دادند.

آنها متوجه شدند از بین رفتن حس بویایی سبب کاهش حس چشایی هم میشود و سبب می شود اشخاص طعم غذا را متفاوت احساس نموده و یا اصلاً احساس نکنند.

بعضی از شرکت کنندگان گفتند که آن ها ديگر از خوردن غذا لذت نمی برند، بدین ترتیب وزن خود را از دست داده و بعضی نیز اظهار ناراحتی کردند که این مسئله باعث شده که ما متوجه نشویم چه زمانی می بایست پوشک بچه خویش را تعویض کنیم.

پژوهشگران اضافه کردند که این بیماری به بوجود آمدن احساس خشم، استرس، ناامیدی، گوشه گیری، بیماری افسردگی، پشیمانی و ناراحتی در اشخاص منجر شده است. محققان در پایان گفتند که این بیماری میتواند تأثیر زيادي بر کیفیت زندگی اشخاص از جهت های مختلف بگذارد.

یافته های این مطالعه در مجله" Clinical Otolaryngology" منتشر شد.