روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: دنبال مقصر گشتن، در اصل نه‌تنها مذموم نیست بلکه لازم است، زیرا هرکس مرتکب خلاف شده باشد باید به تناسب تقصیری که دارد تعقیب شود. حتی از قصور هم نباید عبور کرد.
آنچه به عنوان پیوست لازم و قطعی برای موضوع شناخت قصور و تقصیر و برخورد با مقصران و قاصران باید مورد توجه قرار گیرد اینست که به این قبیل امور باید در زمان مناسبشان پرداخت. بی‌توجهی به زمان مناسب هر اقدامی ممکن است به جای حل مشکل به ایجاد مشکلات دیگر و زیان‌های سنگین‌تر منجر شود.
این روزها که به خاطر بازگشت تحریم‌های سازمان ملل و ماجرای معروف به اسنپ‌بک و فعال شدن مکانیزم ماشه بگومگوهای زیادی در سطح فعالان سیاسی و جناح‌ها در جریان است، باید به طرفین این بحث‌ها توجه و تذکر داده شود که بدترین زمان را برای این کار انتخاب کرده‌اند. زمانی که دشمن با شمشیر آخته به سراغ انسان می‌آید، او باید با تمام توان درصدد مقابله با خطر و دفع شر دشمن برآید و این واقعیت را بفهمد که تهدید اصلی، شمشیر دشمن است و ایرادهائی که ممکن است به اطرافیان خود داشته باشد مسائل فرعی هستند. تشخیص مسائل اصلی و جدا کردن آنها از امور فرعی برای دفع شر دشمن یک هنر است و غفلت از آن می‌تواند بسیار زیانبار باشد.
اموری از قبیل مناظره، برگزاری محافل مخالف‌خوانی، علیه همدیگر در رسانه‌ها و فضای مجازی تبلیغ کردن و مانور غلبه بر یکدیگر دادن در افکار عمومی، در شرایط کنونی کشور ما که دشمن وقیح علیرغم تمام خیانت‌هایش باز هم طلبکاری می‌کند و منتظر فرصت برای تهاجم است، با هیچ معیار عقلی منطبق نیست.
اینها همه ممکن است در زمان دیگری جایز و یا حتی واجب باشند ولی در شرایط کنونی کشور از سم مهلک نیز زیانبارتر هستند. اکنون زمان مقابله با دشمن است و تمام فکرها، نیروها و امکانات باید متحداً صرف برطرف ساختن خطر خارجی شوند. به جان همدیگر افتادن در چنین شرایطی کمک کردن به دشمن و حتی چراغ سبز نشان دادن به اوست.
در موضوع بازگشت تحریم‌ها چرا کسانی که به جان همدیگر افتاده‌اند، زیاده‌خواهی‌ها و بدعهدی‌های دشمن را فراموش کرده‌اند؟ نمی‌خواهیم بگوئیم کسی در داخل کشور مرتکب قصور یا تقصیری نشده و خطائی از کسی سر نزده است. افکار عمومی جامعه ما به طرفین این دعوا ایرادهای اساسی دارد و هر دوی آنها را قابل سرزنش و حتی تعقیب می‌داند. بزرگ‌ترین گناه طرفین این دعوا اینست که آنها سال‌های متمادی مشغول جنگ قدرت بودند و مصالح عالیه کشور و منافع مردم را خواسته یا ناخواسته قربانی این جنگ ملال‌آور و بی‌حاصل کردند.
اقتضای نگهبانی از مصالح کشور و منافع عامه این بود که طرفین در مقطعی که احساس می‌کردند ادامه جنگ قدرت موجب اتلاف ثروت کشور و ضربه وارد شدن به ملت می‌شود و حکمرانی را به بیراهه می‌برد، دست از منازعه برمی‌داشتند و با گذشت کردن از بعضی ادعاها، به توافق و تفاهم می‌رسیدند و مانع رفتن کشور به سوی پرتگاه می‌شدند. شما که در زمان مناسب به این وظیفه بزرگ عمل نکردید، لااقل اکنون که دیگر کشور فرصت وقت تلف کردن ندارد درصدد جبران برآئید و با کنار گذاشتن منازعات، یکپارچه و متحد در برابر دشمن مشترک بایستید و کشور را از این گردنه سخت عبور دهید.
- 11
- 1
