مصطفی میرسلیم در گفت‌وگو با ایسنا، در خصوص افول جنبش‌های دانشجویی در نقش‌آفرینی در جامعه، اظهار کرد: در سال‌های ۵۸ و ۵۹ فعالیت دانشجویی در دانشگاه‌ها بیشتر سیاسی کاری بود، هر کدام از گروهک‌ها اتاقی را از دانشگاه گرفته بودند و کارهایی را انجام می‌دادند که دانشگاه را به هم ریخته و بساط علم و پژوهش تعطیل شده بود.
وی افزود: این راه دانشگاه نبود و ما این وضعیت را از دانشگاه نمی‌خواستیم. این کار باید توسط احزاب در بیرون از دانشگاه انجام شود تا وزارت کشور به درست یا خطا بودن آن رسیدگی کند. آنچه باید در دانشگاه‌ها انجام گیرد و گروه‌های دانشجویی آن را انجام دهند، بررسی‌های علمی و پژوهشی با موضع‌گیری‌های مستدل و غیر قدرتطلبانه است.
میرسلیم بیان کرد: اگر فردی می‌خواهد قدرت‌طلبی کند، می‌تواند در حزب این کار را انجام دهد و در انتخابات شرکت کند. در دانشگاه ما به دنبال کشف علمی مطالب و چاره‌جویی مستدل و منطقی مسائل هستیم. این امر افول کرده، ما به دنبال آن نرفتیم و در این زمینه کم‌کاری کردیم. امیدواریم که این امر ارتقا پیدا کند.
این عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: اصل این کار به دست خود دانشجویان و اعضای هیئت علمی است. استادان باید در این صحنه جلو بیایند و گام بردارند. آن‌ها نیز متعهد هستند، دانشجویان به استادان نگاه می‌کنند، از آن‌ها خط می‌گیرند و با هم مشورت می‌کنند.
وی ادامه داد: افرادی که احساس تعهد می‌کنند باید به صحنه بیایند تا سایرین که کمتر تعهد دارند، به تدریج گرایش پیدا کنند. تمام دانشجویان در یک حد نیستند، افرادی که بیشتر احساس مسئولیت می‌کنند باید با استادان خود وارد صحنه شوند، انجمن‌های علمی خود را تشکیل دهند و نشست‌های علمی و انتقادهای سازنده داشته باشند.
میرسلیم عنوان کرد: شان دانشگاه این است که داده‌ها و معادلات را بگیرند، بررسی، نتیجه‌گیری و استنتاج کنند و راه‌حل داشته باشد و بیان کنند. چه کسی می‌تواند نظر دانشگاه را رد کند؟ رد کردن نظر دانشگاه، رد کردن خود، وجدان و شخصیت خود است. بهتر از دانشگاه کجا است که مسائل کشور را چاره کند؟
این عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام اضافه کرد: دانشگاه را برای همین ایجاد کرده‌اند تا افراد علم بیاموزند و بر مبنای اعتقاد و تعهد خود در صحنه عمل کنند، اگر تشکل دانشجویی در جهت صحیح گام بردارد به نفع کشور خواهد بود و برای مسائل کشور چاره‌جویی انجام خواهد شد.
- 9
- 1
