پزشکیان: اگر مردم را باور کنیم، سیل مشکلات را خواهند شکست

به گزارش ایسنا، مسعود پزشکیان در همایش سازمان‌های مردم نهاد آذربایجان شرقی، با اشاره به دستور حضرت علی‌(ع) در نامه‌ای به مالک اشتر، گفت: امام علی(ع) در نامه‌ای به مالک اشتر به رضایت رعیت و عام تاکید کرده‌اند، این اکثریت است که باید راضی باشند، افراد خاص همان کسانی هستند که به دولت هزینه تحمیل می‌کنند و در زمان کمک به دولت، نیز خود را کنار می‌کشند. 

وی با بیان این‌که در بلایا همواره مردم به میدان آمده و پولدارها خود را کنار می‌کشند، گفت: مردم، ستون و پایه جامعه و حاکمیت هستند پس باید همواره تمایل و عشق ما به سمت مردم باشد. 

وی بیان کرد: در عصر کنونی چهار اصل عدالت، روابط بین بخشی، مشارکت مردمی و تکنولوژی مناسب در بهداشت و درمان مطرح شده است، در حالی که ۱۴۰۰ سال قبل امیر مومنان این اصل‌ها را عمیق‌تر و بهتر از آن به ما گفته‌اند، هر کسی در هر سازمان و جایگاهی که پشتوانه‌ی مردم داشته باشد، قطعا می‌تواند مشکلات را حل کند. 

نماینده مردم تبریز، اسکو و آذرشهر در مجلس شورای اسلامی خاطرنشان کرد: در هر برهه‌ی زمانی که پشتوانه‌ی مردمی پیدا کردیم، توانستیم مشکلات را حل کنیم، مردم سرمایه، قدرت و پتانسیل هستند، مدیران و حاکمان باید این موضوع را به خوبی بدانند که اگر این پتانسیل آزاد شود می‌تواند تمامی مشکلات را حل کند، این باور باید در مسئول ایجاد شود. 

وی بیان کرد: اگر هر سازمان مدیریتی پشتوانه‌ی مردمی را بطلبد، قطعا مشکلات حل خواهد شد، ما تصور می‌کنیم اگر به ما پول دهند می‌توانیم مشکلات را حل کنیم، در حالی که منابع، همین مردم است. 

وی با بیان این‌که بنده به عنوان نوکر و بسترساز مردم در مجلس حضور دارم، گفت: مردم ما می‌خواهند با عزت و سربلندی در این آب و خاک زندگی کنند، اگر در کارها مردم را مشارکت دهیم قادر به حل مشکلات کشور خواهیم شد. 

پزشکیان با تاکید بر این‌که مدیران ارشد استانی می‌توانند از ظرفیت سمن‌ها و انجمن ها استفاده کنند، افزود: مدیر باید کار خود را به مردم ارجاع دهد و از مردم کمک بخواهد، به مردم باور و ایمان داشته باشد در غیر این صورت نمی‌تواند مشکلی را حل کند. 

وی با بیان این‌که مردم این جامعه را می‌سازند، افزود: اگر در زمان جنگ توانستیم در مقابل دنیا بایستیم به همت مردم بود، اگر مردم نبودند سپاه و ارتش نمی‌توانستند هیچ کاری انجام دهند، مردم بودند که گرسنگی را تحمل کرده و از شکم خود بریدند و تدارکات و جوانان خود را بی ادعا و با عشق و علاقه به جبهه فرستادند تا این آب و خاک مستقل و آزاد بماند.