برخورد یک سیارک غول آسا با مریخ در میلیاردها سال پیش

به گزارش ایسنا به نقل از آی ای، یک مطالعه نشان داده است که یک ابرسونامی که حدود ۳.۴ میلیارد سال پیش مریخ را در نوردیده، در اثر برخورد یک سیارک به یکی از اقیانوس های آن ایجاد شده است. این رویداد با رویدادهایی مانند برخورد چیکشلوب (Chicxulub) مقایسه می شود که اعتقاد بر این است که دایناسورها را در حدود ۶۶ میلیون سال پیش از روی زمین محو کرده است.

پژوهشگران به رهبری الکسیس رودریگز از موسسه علوم سیاره ای آریزونا همچنین می گویند، کاوشگر "وایکینگ ۱" متعلق به سازمان ناسا که در سال ۱۹۷۶ برای یافتن شواهدی از حیات در مریخ (Mars) فرود آمد، میتواند در نزدیکی دهانه این برخورد فرود آمده باشد.

رودریگز در بیانیه ای گفت: پژوهش های ما راه حل جدیدی ارائه می کند؛ اینکه یک ابرسونامی رخ داده و رسوباتی را پدید آورده که حدود ۳.۴ میلیارد سال بعد، فرودگر "وایکینگ ۱" روی آن فرود آمده است.

این پژوهش جدید که در مجله "ساینتیفیک ریپورتس" (Scientific Report) منتشر شده، نقشه های سطح مریخ را که با ترکیب تصاویر مأموریت های قبلی به این سیاره ایجاد شده بود، تجزیه و تحلیل کرد و این دهانه برخوردی موسوم به دهانه پل (Pohl) را که می توانسته موجب ایجاد ابرسونامی شده باشد، شناسایی کرده است.

راز پل (Pohl)

قطر دهانه پل حدود ۱۱۰ کیلومتر تخمین زده می شود. همچنین این برخورد در منطقه ای به نام Chryse Planitia در شمال استوای مریخ رخ داده است که گمان میرود در گذشته میزبان یک اقیانوس (Ocean) بوده است.

شبیه سازی های مختلفی که بر اساس قطر دهانه انجام شد، دانشمندان را به این نتیجه رساند که دهانه هایی با ابعاد مشابه Pohl یا توسط یک سیارک ۹ کیلومتری ایجاد شده که در برخورد با سطح مریخ معادل انفجار ۱۳ میلیون مگاتن TNT انرژی آزاد کرده است یا توسط یک سیارک سه کیلومتری معادل انفجار ۰.۵ میلیون مگاتن TNT ایجاد شده است.

برای مقایسه باید گفت که قوی ترین آزمایش بمب هسته ای روی زمین، معادل انفجار ۵۷ مگاتن TNT انرژی آزاد کرده است.

عواقب این ابرسونامی

شبیه سازی های انجام شده توسط این گروه پژوهشی با مقادیر ذکر شده موجب ایجاد یک سونامی با امواجی با ارتفاع ۲۵۰ متر شده و مناطقی را تا فاصله ۱۵۰۰ کیلومتری از کانون این برخورد تحت تأثیر قرار داده است.

رودریگز می گوید: لرزش حاصل از این برخورد آن قدر شدید بوده که می توانسته مواد کف دریا را جابجا کند.

او ادامه داد: گام بعدی برای گروه پژوهشی ما این است که Pohl را به عنوان یک مکان فرود برای بررسی چگونگی تکامل شیمی اقیانوس، قابلیت میزبانی آن از حیات و یک سابقه احتمالی سطح شناسی حاوی شواهدی از حیات فعلی یا منقرض شده مشخص کند.